Nie zawsze trzeba zamykać księgi rachunkowe przy połączeniu spółek - wyrok NSA z dnia 6 września 2022 r., sygn. II FSK 3139/19.

Orzeczenie NSA dotyczy spółki, która połączyła się ze spółką powiązaną przez jej przejęcie w trybie art. 492 § 1 pkt 1 KSH.

Połączenie zostało zaewidencjonowane w księgach rachunkowych zgodnie z art. 44c ustawy o rachunkowości, tj. metodą łączenia udziałów. Obie spółki (przejmująca i przejmowana) nie zamknęły ksiąg rachunkowych zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o rachunkowości, a ich rok podatkowy nie pokrywał się z kalendarzowym.

W ocenie spółki przejmującej, ma ona prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu nieumorzoną wartość środków trwałych przejętych od spółki przejmowanej, a także wydatków poniesionych przez spółkę przejmowaną na nabycie części zamiennych, materiałów i wytworzenie wyrobów gotowanych w wyniku braku zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 6 uCIT.

Dyrektor KIS zakwestionował stanowisko podatnika, odmawiając mu prawa zaliczenia ww. elementów do kosztów uzyskania przychodu oraz twierdząc, że spółki miały obowiązek zamknąć księgi rachunkowe zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy o rachunkowości.

Sądy administracyjne podzieliły stanowisko podatnika. Jak wskazał WSA w Gdańsku, z art. 12 ust. 3 pkt 2 ustawy o rachunkowości wprost wynika, że w przypadku połączenia spółek metodą łączenia udziałów i braku powstania nowej jednostki, nie ma podstaw do zamknięcia ksiąg rachunkowych. Również spółka przejmująca może rozliczyć wynik podatkowy spółki przejmowanej, co potwierdził NSA.

Koszty zakupów realizowanych między spółką cywilną a jej wspólnikiem nie są podatkowym kosztem - interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 4 sierpnia 2022 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.416.2022.2.AP.

Podatnik jest wspólnikiem spółki cywilnej działającej na terenie Polski i realizującej działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej wyrobów. Jednocześnie podatnik prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą na terenie Czech i w ramach tej działalności sprzedaje wyroby do spółki cywilnej, w której jest wspólnikiem.

W złożonym wniosku o interpretację indywidualną podatnik zapytał, czy ponoszony przez spółkę cywilną koszt zakupu towarów handlowych od niego stanowi dla niego koszt uzyskania przychodu w części odpowiadającej jego procentowemu udziałowi w zyskach spółki cywilnej. Podatnik twierdził, że ma takie prawo, a art. 23 ust. 1 pkt 10 uPIT dotyczący wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wartości własnej pracy nie ma tu zastosowania.

Dyrektor KIS nie zgodził się z tym stanowiskiem. Wskazał, że wydatki spółki cywilnej ponoszone w związku z zakupem towarów od wspólnika nie stanowią dla tego wspólnika kosztów uzyskania przychodów z tytułu działalności prowadzonej w formie spółki cywilnej. Zapłatę za towary handlowe w części przypadającej na danego wspólnika należy uznać za świadczenie tego wspólnika na rzecz „samego siebie”.

Odsetki od pożyczek uwzględnia się przy ustalaniu proporcji z art. 90 uVAT - wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 sierpnia 2022 r., sygn. III SA/Wa 332/22.

Wyrok WSA dotyczy interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS w przedmiocie uwzględniania odsetek od udzielonych pożyczek przy obliczaniu proporcji sprzedaży – zgodnie z art. 90 ust. 1-3 uVAT. Współczynnik ten jest stosowany przez podatników, którzy wykonują zarówno czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Spółka prowadząca działalność deweloperską udziela podmiotom trzecim pożyczek na zakup działek pod zabudowę, na których później buduje osiedla mieszkaniowe. W ocenie podatnika odsetki od udzielonych przez niego pożyczek są związane z transakcjami o charakterze pomocniczym w stosunku do jego działalności głównej (deweloperskiej) i w związku z tym nie należy wliczać ich do proporcji sprzedaży na podstawie art. 90 ust. 6 uVAT.

Organ interpretacyjny nie podzielił stanowiska spółki. Uznał, iż pomimo braku w uVAT definicji „czynności pomocniczych”, nie można uznać udzielania pożyczek na zakup działek pod zabudowę za czynności pomocnicze do podstawowej działalności spółki, jaką jest działalność deweloperska. Podatnik powinien więc zakwalifikować czynności w postaci udzielania pożyczek do czynności, w stosunku do których nie przysługuje mu prawo do obniżenia podatku należnego i uzyskane z tego tytułu odsetki powinny być uwzględnianie przy obliczaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 uVAT. Stanowisko to zostało w całości podzielone przez WSA w Warszawie.

Powierzchnia użytkowa budynku dla potrzeb podatku od nieruchomości - wyrok NSA z dnia 24 maja 2022 r., sygn. III FSK 590/21.

Spółka złożyła wniosek o stwierdzenie nadpłaty z tytułu podatku od nieruchomości wraz z korektami złożonych wcześniej deklaracji. Podstawą żądania stwierdzenia nadpłaty było dokonanie pomiarów architektonicznych powierzchni użytkowych budynków należących do spółki, z których wynikało, iż ich powierzchnia użytkowa jest mniejsza niż zadeklarowana dla potrzeb podatku od nieruchomości, gdyż z uwagi na wysokość niektórych pomieszczeń w budynku jako powierzchnia użytkowa dla potrzeb podatku od nieruchomości powinno być uwzględnione jedynie 50% ich powierzchni. Organ podatkowy nie zgodził się z podatnikiem, uznając, że punktem odniesienia dla ustalania wysokości pomieszczenia, a tym samym jego powierzchni użytkowej dla potrzeb podatku od nieruchomości, jest najwyższy punkt stropu danej kondygnacji.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Białymstoku utrzymało w mocy ww. decyzję organu podatkowego, a WSA w Białymstoku oddalił skargę spółki. Sprawa trafiła do NSA, który uchylił ww. wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Jak wskazał NSA, art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych określa powierzchnię użytkową budynków jako podstawę opodatkowania i w zależności od wskazanych parametrów daną powierzchnię zalicza się do powierzchni użytkowej budynku w określonym procencie lub pomija. Przy określeniu zaś wysokości kondygnacji w świetle należy uwzględnić odległość mierzoną od podłoża do najniższego trwałego elementu konstrukcyjnego stropu.

Ocena w zakresie zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów podlega interpretacjom podatkowym - wyrok WSA w Gdańsku z dnia 9 sierpnia 2022 r., sygn. I SA/Gd 442/22.

Spółka dokonała zapłaty za nabyte usługi na rachunek bankowy podmiotu, który okazał się oszustem, podającym się za kontrahenta wnioskodawcy. W ocenie spółki, poniesiony wydatek (stratę środków finansowych) może ona zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 uCIT. W celu potwierdzenia swojego stanowiska podatnik wystąpił z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej.

Dyrektor KIS odmówił wydania interpretacji indywidualnej. Wskazał, że ocena sposobu postępowania wnioskodawcy w celu weryfikacji kontrahenta jest uprawnieniem organu prowadzącego postępowanie podatkowe i podlega wyłączeniu z postępowania interpretacyjnego na podstawie art. 14b § 2a pkt 1 OrdPU, a przeprowadzenie takiej oceny jest konieczne do udzielenie odpowiedzi na pytanie spółki.

Ze stanowiskiem Dyrektora KIS nie zgodził się WSA w Gdańsku, wskazując, że brak jest podstaw do twierdzenia, iż wydanie interpretacji indywidualnej co do zagadnienia prawnego przedstawionego we wniosku skutkowałoby naruszeniem art. 14b § 2a pkt 1 OrdPU. Wniosek podatnika bowiem oparty został na opisie stanu faktycznego, a zadane pytanie dotyczy prawa podatkowego.

Sąd administracyjny podzielił również pogląd prawny spółki, iż wypłata wyłudzonych środków finansowych może zostać zakwalifikowana jako koszt uzyskania przychodu zgodnie z uCIT zgodnie z art. 15 ust. 1 uCIT.

Wyższe kwoty zwolnienia w podatku od spadków i darowizn.

MF zapowiedziało zmiany kwot zwolnienia w podatku od spadków i darowizn oraz nowe stawki tego podatku. Zgodnie z przyszłymi regulacjami nie podlegać opodatkowaniu będą darowizny, których kwoty nie przekraczać będą kwot zwolnienia: 10 434 zł (dla I grupy podatkowej), 7 878 zł (dla II grupy podatkowej) oraz 5 308 zł (dla III grupy podatkowej). Zmianie ulegną także stawki podatku od spadków i darowizn, które w zależności od kwoty wynosić będą: (3%-5%-7% dla I grupy podatkowej), (7%-9%-12% dla II grupy podatkowej) oraz (12%-16%-20% dla III grupy podatkowej).

Powyższe zmiany będą obowiązywać dla podatników, u których obowiązek zgłoszenia darowizny/ spadku powstanie po wejściu w życie nowych przepisów.

Internetowy handel pod nadzorem fiskusa.

Dostawcy usług płatniczych (czyli m.in. banki) będą zobowiązani prowadzić kwartalne ewidencje, w których znajdą się najważniejsze informacje o odbiorcach transgranicznych przelewów – tak wynika z najnowszego projektu zmian do ustawy o VAT oraz ustawy o KAS. Projekt zakłada, że gdy do tego samego zagranicznego podmiotu trafi więcej niż 25 przelewów w trakcie kwartału, to dostawca usług płatniczych będzie musiał prowadzić ewidencję danych o odbiorcach płatności i o realizowanych transakcjach.

Projekt wdraża unijną dyrektywę 2020/284, a nowe przepisy mają zacząć obowiązywać od 1 stycznia 2024 r.