Spółka z o.o. nie zaliczy do kosztów uzyskania przychodu wydatków na odszkodowanie dla byłego pracownika wynikające z zatwierdzonej przez sąd ugody mediacyjnej - - interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 12 sierpnia 2021 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.213.2021.4.ŚS.

Przedmiotem interpretacji był stan faktyczny, w którym to spółka z o.o. (jako pracodawca) wypowiedziała pracownikowi umowę o pracę w trybie art. 30 § 1 pkt 2 KP. Zwolniony pracownik nie zgodził się z decyzją spółki i skierował sprawę do sądu pracy, domagając się odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę. W toku mediacji pomiędzy spółką i byłym pracownikiem została zawarta ugoda, w której spółka zobowiązała się do zapłaty odszkodowania na rzecz byłego pracownika. Ugoda ta została zatwierdzona przez sąd.

W złożonym wniosku o interpretację spółka z o.o. zapytała, czy istnieje możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z ustawą o CIT kwoty wypłaconej byłemu pracownikowi wynikającej z zatwierdzonej przez sąd ugody mediacyjnej. W ocenie spółki, przedmioty wydatek ma ścisły związek z zabezpieczeniem lub zachowaniem źródła przychodów, co stanowi wypełnienie dyspozycji art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Organ wydający interpretację indywidualną nie podzielił stanowiska spółki. W jego ocenie, celem wypłaty kwoty odszkodowania byłemu pracownikowi nie było ani uzyskanie przychodu, ani zachowanie lub zabezpieczenie jego źródła, co jest warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych. Celem zapłaty odszkodowania było jedynie zwolnienie spółki z zobowiązania, które nie przynosiło żadnego dla niej przychodu.

Spółka komandytowa nie ma obowiązku pobierania i wpłaty PIT od zaliczek wypłacanych wspólnikom-komplementariuszom w trakcie roku podatkowego na poczet ich udziału w zysku - - wyroki WSA w Krakowie z dnia 13 lipca 2021 r., sygn. I SA/Kr 789/21, I SA/Kr 790/21, I SA/Kr 791/21, I SA/Kr 792/21, I SA/Kr 793/21, I SA/Kr 794/21 oraz I SA/Kr 795/21, a także wyrok WSA w Gliwicach z dnia 31 sierpnia 2021 r., sygn. I SA/Gl 881/21.

Wyroki WSA w Krakowie i WSA w Gliwicach zostały wydane na skutek złożenia przez podatników skarg na interpretacje indywidualne Dyrektora KIS w przedmiocie zasad pobierania i zapłaty zryczałtowanego podatku PIT w związku z realizowanymi przez spółkę komandytową na rzecz wspólników-komplementariuszy wypłatami w trakcie roku podatkowego zaliczek na poczet udziału w zysku spółki. Podatnicy są wspólnikami – komplementariuszami spółki komandytowej, która od 1 maja b.r. uzyskała status podatnika CIT. W trakcie roku podatkowego spółka wypłaca wspólnikom (w tym wspólnikom – komplementariuszom) miesięcznie zaliczki na poczet ich udziału w zysku za dany rok podatkowy. Całościowy udział każdego ze wspólników w zysku spółki rozliczany jest po zakończeniu roku podatkowego. Podatnicy zwrócili się o wydanie interpretacji indywidualnych w przedmiocie zasad pobierania i zapłaty przez spółkę zryczałtowanego podatku PIT od zaliczek na poczet udziału w zysku wypłacanych im w trakcie roku podatkowego. W ocenie Dyrektora KIS, przy każdej wypłacie na rzecz wspólników – komplementariuszy w trakcie roku podatkowego zaliczek na poczet udziału w zysku spółka komandytowa ma obowiązek obliczenia, pobrania i wpłaty na rachunek właściwego urzędu skarbowego zryczałtowanego podatku PIT, o którym mowa w art. 30a § 1 pkt 4 i § 6a-6c Ustawy PIT, pomimo tego, że nie ma możliwości dokonania odliczenia odpowiedniej części (odpowiadającej iloczynowi procentowego udziału komplementariusza w zyskach spółki) kwoty podatku należnego od dochodu spółki komandytowej, obliczonego zgodnie z art. 19 Ustawy CIT, za dany rok podatkowy, o którym mowa w art. 30a § 6a Ustawy PIT.

Z takim stanowiskiem nie zgodziły się sądy administracyjne. W ocenie sądów, zgodnie z art. 30a § 6a-6c Ustawy PIT, przy ustalaniu kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów wspólnika – komplementariusza z tytułu udziału w zysku spółki komandytowej konieczne jest uwzględnienie odpowiedniej części (odpowiadającej iloczynowi procentowego udziału komplementariusza w zyskach spółki) kwoty podatku należnego od dochodu spółki komandytowej, obliczonego zgodnie z art. 19 Ustawy CIT, za rok podatkowy, z którego przychód z tytułu udziału w zysku spółki został przez wspólnika uzyskany. Kwota tego podatku za dany rok podatkowy znana jest zaś dopiero w momencie złożenia przez spółkę komandytową zeznania rocznego z tytułu CIT. Stąd ciążący na wspólniku – komplementariuszu obowiązek podatkowy w związku z przychodami z tytułu udziału w zysku spółki komandytowej przekształca się w zobowiązanie podatkowe dopiero w momencie złożenia przez spółkę komandytową deklaracji CIT-8 za dany rok podatkowy. Dopiero więc w tym momencie spółka komandytowa, działając jako płatnik, jest zobowiązana do obliczenia, pobrania i wpłaty zryczałtowanego podatku PIT z tytułu zrealizowanych na rzecz wspólników – komplementariuszy wypłat na poczet ich udziału w zysku za dany rok podatkowy. W konsekwencji obowiązek taki nie powstaje przy dokonywaniu na rzecz wspólników – komplementariuszy w trakcie roku podatkowego wypłat zaliczek na poczet ich udziału w zysku za dany rok podatkowy.

Wyroki nie są prawomocne.

Zbycie nieruchomości jako transakcja zbycia przedsiębiorstwa (zorganizowanej części przedsiębiorstwa) w rozumieniu ustawy VAT - - wyrok NSA z dnia 30 czerwca 2021 r., sygn. I FSK 1453/19.

Wyrok NSA dotyczy sporu pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym w przedmiocie zakwalifikowania zakupu przez podatnika nieruchomości jako transakcji dotyczącej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy VAT).

Podatnik zakupił od wspólników spółki cywilnej dwie nieruchomości na cele gospodarcze, wstępując w prawa i obowiązki wynikające z zawartych przez zbywcę umów najmu. Zbywcy (w ramach prowadzonej spółki cywilnej) nie posiadali innych nieruchomości. Na jednej z nieruchomości będącej przedmiotem transakcji prowadzona była działalność polegająca na wynajmie na rzecz osób trzecich lokali w budynku znajdującym się na tej nieruchomości, natomiast na drugiej nieruchomości była droga dojazdowa do budynku oraz miejsca parkingowe. Podatnik twierdził, że transakcja nabycia ww. nieruchomości nie może być kwalifikowana jako nabycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Organy podatkowe zakwestionowały takie stanowisko podatnika. W ocenie organów podatkowych zakup przez podatnika w/w dwóch nieruchomości ocenić należy jako zakup samodzielnie funkcjonującego przedsiębiorstwa, generującego na rzecz sprzedającego zysk z najmu, a podatnik w sensie ekonomicznym przejął prowadzoną przez zbywcę działalność gospodarczą. Na skutek skargi podatnika WSA uchylił decyzje organów obu instancji, uznając, że w ramach ww. transakcji podatnik nie nabył przedsiębiorstwa (zorganizowanej jego części), a dwie nieruchomości, które same w sobie nie tworzą całości zdolnej do prowadzenia działalności gospodarczej.

NSA nie podzielił stanowiska WSA. Według NSA, przy ocenie, czy doszło do zbycia przedsiębiorstwa (lub jego zorganizowanej części) niewystarczające jest porównanie listy elementów (o charakterze materialnym i niematerialnym) należących do zbywcy z listą elementów nabytych przez podatnika w wyniku transakcji zakupu. Kluczowe znaczenie ma bowiem funkcjonalny i organizacyjny związek między nabytymi składnikami majątkowymi i niemajątkowymi, decydujący o samodzielnej realizacji celów podatkowych. Dla uznania, że mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa wystarczające jest przeniesienie na nabywcę minimum elementów pozwalających na kontynuowanie realizowanej uprzednio w tym przedsiębiorstwie działalności gospodarczej. Nabywca nieruchomości kontynuował po zakupie prowadzoną na nieruchomościach działalność zbywcy, tj. wynajem lokali. W konsekwencji NSA uznał, że podatnik nabył gotowy zespół, funkcjonalnie i organizacyjnie powiązanych składników tworzących przedsiębiorstwo, które mogło służyć prowadzeniu działalności gospodarczej w zakresie najmu.

Opłata za bezumowne korzystanie z nieruchomości może być opodatkowana VAT - - interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 22 lipca 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.317.2021.4.MD.

W stanie faktycznym będącym przedmiotem interpretacji Powiat naliczył osobie prawnej korzystającej z nieruchomości bez tytułu prawnego opłaty za bezumowne z niej korzystanie. Przedmiotowa nieruchomość znajdowała się w zasobie nieruchomości Skarbu Państwa. Osoba prawna, bez wiedzy Powiatu, włączyła przedmiotową nieruchomość do terenu swojej posesji, utwardziła jej nawierzchnię oraz zbudowała na niej fragment ogrodzenia. Po jakimś czasie podmiot ten wystąpił do Starosty z wnioskiem o sprzedaż ww. działki na jego rzecz, co zaskutkowało pozyskaniem przez Powiat informacji o jej nieodpłatnym używaniu przez wnioskodawcę. Starosta naliczył osobie prawnej opłatę za bezumowne korzystanie z nieruchomości za cały okres jej bezumownego wykorzystywania, a więc za okres trzech lat wstecz, licząc od dnia złożenia wniosku o sprzedaż nieruchomości. Opłata taka została również naliczona za okres od dnia złożenia wniosku o sprzedaż nieruchomości do dnia zbycia nieruchomości na rzecz wnioskodawcy.

W złożonym wniosku o interpretację indywidualną Powiat pytał, czy tego rodzaju opłata naliczona posiadaczowi za okres korzystania z nieruchomości do dnia złożenia wniosku o zbycie nieruchomości oraz za okres od dnia złożenia wniosku o zbycie do dnia zbycia nieruchomości na rzecz posiadacza stanowi należność za świadczenie, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W ocenie wnioskodawcy, czynność taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem naliczoną opłatę traktować należy jako odszkodowanie.

Dyrektor KIS zgodził się z tym stanowiskiem tylko w części. Wyjaśnił, że inaczej należy oceniać taką opłatę należną za okres, w którym właściciel nieruchomości nie wie o bezumownym wykorzystywaniu jej przez inny podmiot, a inaczej za okres, od kiedy taką wiedzę posiadł. W pierwszym przypadku nie istnieje żaden stosunek prawny pomiędzy stronami, a więc naliczoną wstecznie opłatę za bezumowne korzystanie z nieruchomości należy traktować jako odszkodowanie niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Od momentu zaś, gdy Powiat posiadł wiedzę o bezumownym korzystaniu z nieruchomości przez osobę trzecią, opłatę naliczoną za ten okres uznać należy za wynagrodzenie za świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, które podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Bez przeprowadzenia postępowania dowodowego nie można uchylić NIP spółki - - wyrok WSA w Gdańsku z dnia 4 sierpnia 2021 r., sygn. I SA/Gd 644/21.

Wyrok WSA w Gdańsku został wydany na skutek złożenia przez spółkę skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w przedmiocie uchylenia numeru identyfikacji podatkowej (tzw. NIP). Organy podatkowe stanęły na stanowisku, że zasadne jest uchylenie nadanego spółce NIP z powodu posługiwania się fałszywymi lub fikcyjnymi danymi adresowymi siedziby oraz miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Decyzje organów podatkowych zapadły po przeprowadzeniu tylko czynności sprawdzających. Z tego powodu WSA uchylił zaskarżone decyzje, wskazując na ich przedwczesność. W ocenie WSA, do postępowań w sprawie uchylenia nadanego NIP stosuje się przepisy działu IV Ordynacji podatkowej, czyli konieczne jest przeprowadzenie przez organy podatkowe pełnego postępowania dowodowego w celu ustalenia wszystkich okoliczności potrzebnych dla prawidłowego ustalenia stanu faktycznego (m.in. przeprowadzenie oględzin, przesłuchanie świadków, sporządzenie protokołów). Oparcie rozstrzygnięcia przez organ podatkowy wyłącznie na adnotacji urzędowej sporządzonej w trybie czynności sprawdzających jest niewystarczające.

Wyrok nie jest prawomocny.

SLIM VAT 2 podpisany przez Prezydenta.

Prezydent podpisał ustawę z 11 sierpnia 2021 r. o zmianie ustawy o VAT oraz ustawy Prawo bankowe, określaną jako SLIM VAT 2. Większość jej przepisów ma wejść w życie w dniu 1 października b.r.

SLIM VAT 2 zakłada:

• zmianę zasad korzystania z ulgi na złe długi w VAT (wierzyciel będzie mógł odzyskać VAT, nawet jeżeli dłużnik będzie w likwidacji, upadłości lub będzie przechodzić restrukturyzację, a także, gdy dłużnik nie będzie już czynnym podatnikiem VAT),
• wydłużenie terminu na złożenie informacji VAT-26 (tj. informacji o pojazdach samochodowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej) do 25 dnia następnego miesiąca, czyli do czasu złożenia JPK_V7M za zakończony okres rozliczeniowy,
• możliwość aktualizacji VAT-26 do końca miesiąca, w którym zmieniono przeznaczenie auta (a nie jak obecnie, przed tą zmianą),
• doprecyzowanie zasad identyfikacji miejsca opodatkowania w tzw. towarowych transakcjach łańcuchowych,
• zaktualizowanie definicji ustawowej „państwa członkowskiego” oraz „terytorium Unii Europejskiej” (z racji wystąpienia z dniem 1 lutego 2020 r. z UE Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej),
• możliwość rezygnacji ze zwolnienie z VAT przy dostawie nieruchomości poprzez złożenie zgodnego oświadczenia przez obie strony transakcji (dostawcę i nabywcę) w akcie notarialnym,
• możliwość przeznaczenia środków zgromadzonych na rachunku VAT na uregulowanie składki na ubezpieczenie rolników (KRUS),
• uregulowanie kwestii uwalniania środków przeksięgowanych z zamykanego rachunku VAT na tzw. rachunek techniczny,
• wprowadzenie możliwości wydania zgody na uwolnienie środków z rachunku VAT, jeżeli posiadane przez podatnika zaległości podatkowe zostały objęte decyzją o rozłożeniu płatności na raty lub odroczeniem płatności,
• odliczenie VAT po upływie terminu na rozliczenie w zwykłym trybie (tj. „na bieżąco”) – rozszerzenie liczy okresów rozliczeniowych, w których podatnik będzie mógł dokonać odliczenia przez korektę deklaracji,
• rezygnację z określonego w ustawie o VAT warunku uzależniającego dokonanie odliczenia podatku naliczonego w tym samym okresie, w którym wykazano podatek należny, od wykazania VAT należnego w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy (zmiana wymuszona treścią orzeczenia TSUE z 18 marca 2021 r. sygn. akt C-895/19).

Nowe zasady w sprawie utrwalania obrazu lub dźwięku dla celów kontroli celno-skarbowej.

W dniu 19 lipca 2021 r. Minister Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej wydał rozporządzenie w sprawie utrwalania obrazu lub dźwięku dla celów kontroli celno-skarbowej, które weszło w życie w dniu 12 sierpnia 2021 r. Jak wynika z art. 76 ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej, istnieje możliwość przesłuchania kontrolowanego lub świadka przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie tej czynności na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku. Przebieg przesłuchania utrwala się za pomocą urządzenia rejestrującego obraz i dźwięk.

Przedmiotowe rozporządzenie reguluje:

• rodzaje urządzeń i środków technicznych służących do utrwalania obrazu lub dźwięku dla celów kontroli celno-skarbowej,
• sposób przechowywania, odtwarzania i kopiowania zapisów,
• sposób i tryb udostępniania kontrolowanemu, reprezentantowi kontrolowanego i pełnomocnikowi zapisu obrazu lub dźwięku oraz przekazywania im kopii zapisu obrazu lub dźwięku,
• wysokość opłaty za sporządzenie i przekazanie kopii zapisu obrazu lub dźwięku.

Powyższe regulacje powinny wpłynąć korzystnie na szybkość i jakość wykonywanych czynności kontroli celno-skarbowej, a także ograniczyć wydatki związane ze stawiennictwem kontrolowanych lub świadków.