Spłaty dokonywane przez spółkę dominującą z tytułu przystąpienia do długu spółki zależnej nie stanowią kosztu uzyskania przychodu - wyrok WSA w Gdańsku z dnia 6 grudnia 2023 r., sygn. I SA/Gd 862/23.

Spółka dominująca prowadzi działalność w zakresie obrotu i zarządzania wierzytelnościami, świadczenia usług windykacyjnych na rzecz banków i firm pożyczkowych oraz zarządzania częścią portfela funduszu inwestycyjnego zamkniętego. Jej spółka zależna prowadzi działalność w zakresie obsługi pożyczek gotówkowych. Spółka zależna zawarła z funduszem umowę sprzedaży wierzytelności przyszłych w ramach procesu sekurytyzacji. W związku z nieosiągnięciem prognozowanego poziomu spłacalności określonych pakietów wierzytelności doszło do powstania po stronie spółki zależnej długu względem funduszu z tytułu korekty ceny sprzedaży tych pakietów.

Spółka zależna stała się niewypłacalna, a towarzystwo zarządzające funduszem uzależniło dalszą współpracę ze spółką dominującą od przejęcia przez nią odpowiedzialności za dług spółki zależnej. Spółka dominująca zawarła umowę kumulatywnego przystąpienia do długu spółki zależnej, na podstawie której spłaca kapitał oraz odsetki składające się na powstały dług. Decyzję o przystąpieniu do długu spółka dominująca motywowała chęcią dalszej współpracy z towarzystwem zarządzającym funduszem jako kluczowym partnerem biznesowym.

Spółka dominująca uznała, że dokonywane przez nią spłaty długu spółki zależnej, do którego przystąpiła, stanowią dla niej koszt uzyskania przychodu, gdyż przystąpienie do długu i związane z tym spłaty mają na celu zabezpieczenie źródła przychodów, poprzez utrzymanie relacji gospodarczej z towarzystwem zarządzającym funduszem, podkreślając, że tego rodzaju spłaty nie są ponadto wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów z art. 16 ust. 1 uCIT.

Ze stanowiskiem tym nie zgodził się dyrektor KIS. Wskazał, iż dług nie powstał w związku z działalnością gospodarczą spółki dominującej, lecz w związku z działalnością spółki zależnej. Dokonywane przez spółkę dominującą spłaty tego długu nie spełniają więc podstawowego kryterium z art. 15 ust. 1 uCIT, tj. nie są ponoszone w celu uzyskania przychodu ani zachowania albo zabezpieczenia jego źródła. Również nie są związane z należnym przychodem z tytułu wynagrodzenia za przejęcie długu, gdyż przejęcie długu miało charakter nieodpłatny. WSA w Gdańsku w całości podzielił tę argumentację.

Nieodpłatna służebność przesyłu bez podatku CIT - wyrok NSA z dnia 13 grudnia 2023 r., sygn. II FSK 408/12.

Nieodpłatne ustanowienie służebności przesyłu nie powoduje po stronie firmy przesyłowej powstania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 uCIT.

Spółka jest przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym, wykonującym zadania własne gminy w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę oraz zbiorowego odprowadzania ścieków. Spółka jest właścicielem sieci wodociągowych i kanalizacyjnych położonych na nieruchomościach stanowiących własność osób trzecich. Spółka zawiera z tymi osobami trzecimi umowy służebności przesyłu bez wynagrodzenia na podstawie art. 305¹ k.c. W ocenie spółki, ustanowienie służebności przesyłu nie powoduje po jej stronie powstania przychodu z tytułu nieopłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 uCIT.

Ze stanowiskiem tym nie zgodził się dyrektor KIS. Wskazał, iż uprawnienie do korzystania z urządzenia przesyłowego bez wynagrodzenia powoduje uzyskanie przez spółkę przysporzenia majątkowego. Przysporzenie to ma konkretny wymiar finansowy, a jego wartością jest kwota, jaką spółka zapłaciłaby na rzecz właścicieli gruntów obciążonych służebnością, gdyby służebność była odpłatna.

Sądy administracyjne nie podzieliły poglądu organu podatkowego. WSA w Bydgoszczy uznał, że ustanowienie służebności bez wynagrodzenia nie oznacza zrzeczenia się przez właściciela nieruchomości roszczenia o zapłatę z tego tytułu. Tego rodzaju służebność rodzi też korzyść po stronie właściciela nieruchomości, gdyż wzrasta jej wartość dzięki uzbrojeniu w urządzenia potrzebne do dostawy mediów (ekwiwalentność świadczeń). W takich okolicznościach nie można mówić, że spółka otrzymała nieodpłatane świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 uCIT.

NSA utrzymał ten wyrok w mocy.

Przemieszczenie własnych towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z obowiązkiem wystawienia faktury VAT - interpretacja indywidualna dyrektora KIS z dnia 21 grudnia 2023 r., znak: 0114-KDIP1-2.4012.484.2023.2.GK.

Przemieszczenie własnego towaru z magazynu w Polsce do magazynu w Niemczech powoduje obowiązek wystawienia faktury VAT, a od 1 lipca br. faktury ustrukturyzowanej za pośrednictwem Krajowego Systemu e-Faktur.

Spółka z siedzibą w Niemczech jest zarejestrowana dla celów podatku VAT również w Polsce. Spółka jest 100% udziałowcem spółki z o.o. z siedzibą w Polsce, z którą zawarła umowę o świadczenie usług. W związku z jej wykonywaniem spółka niemiecka ma na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności, o którym mowa w art. 28b ust. 2 uVAT. Spółka niemiecka przemieszcza własne towary z Niemiec do magazynu w Polsce, a następnie po wykonaniu na nich usługi, towary podlegają powrotnemu przemieszczeniu do magazynu w Niemczech. Takie przemieszczenie stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów do magazynu w Niemczech, zgodnie z art. 13 ust. 3 uVAT. Spółka nie dokumentuje tych dostaw fakturami VAT, a jedynie innymi dowodami, m.in. dokumentami przewozowymi. W ocenie spółki, zgodnie z art. 106b ust. 1 uVAT, brak jest w takiej sytuacji obowiązku wystawienia faktury VAT, gdyż nie dochodzi do transakcji z udziałem drugiego podmiotu.

Ze stanowiskiem tym nie zgodził się dyrektor KIS. Wskazał, że podatnik przemieszczający własne towary z Polski do innego kraju UE (zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt uVAT) ma obowiązek wystawić fakturę VAT, gdyż taka dostawa dokonywana jest na rzecz innego podatnika VAT. Spółka niemiecka występuję bowiem w podwójnej roli jako sprzedawca i nabywca towaru, będąc zarówno niemieckim, jak i polskim podatnikiem podatku VAT. Od 1 lipca 2024 r. spółka zobowiązana będzie do wystawienia faktur ustrukturyzowanych przy użyciu KSe-F.

Zakup usługi ubezpieczenia we własnym imieniu, lecz na rzecz spółki zależnej, podlega uVAT - wyrok WSA w Gdańsku z dnia 6 grudnia 2023 r., sygn.I SA/Gd 868/23.

Nabycie usługi ubezpieczeniowej przez spółkę dominującą we własnym imieniu, lecz na rzecz spółki zależnej, podlega uVAT, przy czym korzysta ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 uVAT.

Spółka dominująca zawarła dla siebie oraz dla spółek zależnych umowę generalną na ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzenia działalności i posiadanego mienia. Należne składki ubezpieczeniowe były w całości opłacane przez spółkę dominującą (jako stronę umowy), a następnie w odpowiednich częściach zwracane przez spółki zależne zgodnie z ustaleniami w grupie.

W ocenie spółki dominującej, otrzymywane od spółek zależnych kwoty na pokrycie części kosztów składki ubezpieczeniowej nie stanowią dla niej wynagrodzenia za czynności podlegającą opodatkowaniu uVAT, a także nie powinny być uwzględniane zarówno przy kalkulowaniu proporcji sprzedaży z art. 90 ust. 3 uVAT, jak i w rozliczeniach VAT (tj. w ewidencji sprzedaży).

Ze stanowiskiem tym nie zgodził się dyrektor KIS. Uznał, że spółka dominująca otrzymuje wynagrodzenie za usługi świadczone przez nią jako ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez nią umów ubezpieczenia na cudzy rachunek (spółek zależnych). Takie czynności podlegają uVAT, przy czym korzystają ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie z art. 43 ust. 1 pkt 37 uVAT. Tym samym spółka dominująca jest zobowiązana do uwzględnienia tych transakcji przy kalkulowaniu proporcji sprzedaży i wysokości kwoty podatku naliczonego do odliczenia.

WSA w Gdańsku w całości podzielił argumentację organu podatkowego.

Zawarcie umowy powierniczej bez podatku od czynności cywilnoprawnych - interpretacja indywidualna dyrektora KIS z dnia 22 grudnia 2023 r., znak: 0111-KDIB2-3.4014.413.2023.4.JKU.

Przedsiębiorca zamierza zawrzeć z osobą fizyczną (nieprowadzącą działalności gospodarczej) umowę powierniczą, na podstawie której powierzy tej osobie za wynagrodzeniem środki finansowe w celu ulokowania ich na lokatach bankowych oraz kontach oszczędnościowych. Powyższe motywowane jest tym, że oprocentowanie środków pieniężnych dla osób nieprowadzących działalności gospodarczej jest znacznie wyższe od oprocentowania środków pieniężnych dla przedsiębiorców. Osoba, której zostaną powierzone środki, nie będzie miała swobody w ich dysponowaniu oraz będzie zobowiązana do ich zwrotu wraz z naliczonymi przez bank odsetkami.

W złożonym wniosku o interpretację przedsiębiorca zapytał, czy przekazanie przez osobę fizyczną na jego rzecz odsetek wypłaconych przez bank od powierzonych środków pieniężnych będzie pociągać za sobą powstanie obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych. W ocenie podatnika, brak jest do tego podstaw z racji zamkniętego katalogu czynności podlegającemu temu podatkowi w art. 1 ust. 1 uPCC, a zawarta umowa powiernicza nie jest żadną z czynności wymienionych w tym przepisie.

Dyrektor KIS podzielił stanowisko podatnika. Wskazał, że umowa powiernicza należy do kategorii umów nienazwanych i wynika z zasady swobody umów z art. 353¹ k.c. Prawa i obowiązki stron tej umowy zasadniczo należy oceniać według przepisów o zleceniu. Mając zaś na uwadze ustawowy zamknięty katalog czynności określonych w art. 1 ust. 1 uPCC podlegających opodatkowaniu tym podatkiem i brak w nim tego rodzaju umów, zawarcie wskazanej umowy nie podlega opodatkowaniu PCC.

Wzrosły kary za przestępstwa i wykroczenia skarbowe.

Od 1 stycznia 2024 r. wzrosła kwota minimalnego wynagrodzenia z kwoty 3.600 zł do kwoty 4.242 zł, a od 1 lipca 2024 r. wzrośnie do kwoty 4.300 zł.

Zmiana wysokości kwoty minimalnego wynagrodzenia skutkować będzie zwiększeniem limitu, który kwalifikuje czyn do kategorii wykroczeń skarbowych, którymi są czyny zabronione, jeżeli kwota uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej albo wartość przedmiotu czynu nie przekracza pięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia w czasie jego popełnienia. Od 1 stycznia 2024 r. limit ten wynosi 21.210 zł, a od 1 lipca 2023 r. będzie wynosił 21.500 zł.

Zmiana wysokości kwoty minimalnego wynagrodzenia skutkować będzie również zmianą wysokości kar grzywny za przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe, która uzależniona jest od kwoty minimalnego wynagrodzenia.

W przypadku przestępstw skarbowych grzywna ustalana jest w stawkach dziennych (od 10 do 720 stawek), które nie mogą być niższe od 1/30 minimalnego wynagrodzenia oraz przekraczać jej 400-krotności. Od 1 stycznia 2024 r. najniższa stawka dzienna wynosi 141,40 zł, a najwyższa 56.560 zł, a od 1 lipca 2024 r. będzie wynosić odpowiednio 143,33 zł i 57.332 zł. Maksymalna grzywna za przestępstwo skarbowe od 1 stycznia 2024 r. wynosi 40.723.200 zł (a od 1 lipca 2024 r. będzie wynosić 41.279.040 zł).

W przypadku wykroczeń skarbowych grzywna ustalana jest w graniach od 1/10 do 20-krotności minimalnego wynagrodzenia. Tym samym od 1 stycznia 2024 r. grzywna wynosi od 424,20 zł do 84.840 zł (a od 1 lipca 2024 r. będzie wynosić od 430 zł do 86.000 zł). Natomiast maksymalna kwota mandatu nakładanego w ramach k.k.s. wynosi 21.210 zł (a od 1 lipca 2024 r. będzie wynosić 21.500 zł).

KAS przygotuje zeznania podatkowe dla przedsiębiorców.

Ministerstwo Finansów poinformowało, że od 15 lutego 2024 r. osoby fizyczne, które prowadzą działalność gospodarczą i działy specjalne produkcji rolnej, znajdą w usłudze Twój e-PIT w e-US przygotowane rozliczenia podatkowe za 2023 r. Zeznania będą dotyczyć przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą i rozliczających się na zasadach ogólnych, według liniowej stawki 19 proc. PIT lub ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, jak również podatników prowadzących działy specjalne produkcji rolnej.

Zeznania będą wypełnione w oparciu o dane posiadane przez Krajową Administrację Skarbową (m.in. dane rejestracyjne podatnika oraz dane dotyczące wpłaconych przez niego w trakcie roku zaliczek na podatek PIT). W pozostałym zakresie podatnik będzie zobowiązany do samodzielnego uzupełnienia danych (m.in. w zakresie wysokości kosztów uzyskania przychodu). Nie będzie obowiązywała zasada automatycznego akceptowania zeznań podatkowych przygotowanych przez KAS (tak jak to ma miejsce w przypadku zeznań PIT-37 i PIT-38). Skorzystanie z tak przygotowanego zeznania będzie miało charakter fakultatywny dla przedsiębiorcy.

Dotychczas KAS przygotowywała zeznania podatkowe dla podatników, którzy nie byli przedsiębiorcami (tj. PIT-37, PIT-38, PIT-28 i PIT-36).