SPCG reprezentowała sieć Tesco Polska przed Sądem Najwyższym w precedensowym sporze z Prokuratorią Generalną Skarbu Państwa reprezentującą Prezydenta Miasta Bydgoszczy, dotyczącym zasad i dopuszczalności zaliczania przy aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości nakładów dokonanych przez użytkownika wieczystego na poczet różnicy pomiędzy opłatą dotychczasową, a opłatą zaktualizowaną.

Orzekający w sprawie Sąd pierwszej instancji podwyższył wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości, jak również zaliczył w całości wielomilionowe nakłady dokonane przez użytkownika wieczystego. Natomiast Sąd Apelacyjny w Gdańsku zmienił powyższy wyrok i odmówił rozliczenia nakładów w całości, uznając, że nie zostało w sprawie wykazane, aby po wygaśnięciu umowy użytkowania wieczystego nakłady te miały być nadal „przydatne” dla właściciela gruntu lub kolejnego użytkownika wieczystego. Zdaniem Sądu Apelacyjnego w niniejszej sprawie nie zaistniały również szczególne okoliczności, które uzasadniałyby dopuszczenie wyjątku od zasady rozliczenia nakładów w użytkowaną nieruchomość po wygaśnięciu umowy użytkowania wieczystego.

Wyrokiem z dnia 15 lutego 2018 r. (sygn. akt IV CSK 237/17) Sąd Najwyższy uwzględnił skargę kasacyjną użytkownika wieczystego i uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku, podzielając w pełni prezentowany przez Kancelarię zarzut, że kwestia ewentualnej „przydatności” nakładów dokonanych przez użytkownika wieczystego dla właściciela nieruchomości lub/i kolejnego użytkownika wieczystego po wygaśnięciu umowy użytkowania wieczystego nie jest negatywną przesłanką, prowadzącą do odmowy rozliczenia nakładów koniecznych na nieruchomość na podstawie art. 77 ust. 6 u.g.n. i art. 236 k.c. Jak zauważył przy tym Sąd Najwyższy, tak rozumiana przesłanka „przydatności” nakładów nie znajduje oparcia w treści przepisów u.g.n. i jako taka nie może warunkować uprawnienia użytkownika wieczystego do zaliczenia nakładów na poczet różnicy między opłatą dotychczasową a opłatą zaktualizowaną.

Sąd Najwyższy podzielił również prezentowany przez Kancelarię zarzut, że możliwości rozliczania nakładów, w tym innych niż konieczne, w tzw. infrastrukturę techniczną na podstawie art. 77 ust. 4 u.g.n. nie wyłącza przepis art. 33 ust. 2 u.g.n., przewidujący rozliczenie pomiędzy użytkownikiem wieczystym a właścicielem nieruchomości po wygaśnięciu umowy użytkowania wieczystego. Już na etapie aktualizacji opłaty za użytkowanie wieczyste użytkownik może domagać się rozliczenia nakładów, w tym także nakładów koniecznych poniesionych na infrastrukturę techniczną, albowiem przemawia za tym interes użytkownika wieczystego wynikający z faktu, iż na skutek inwestycji realizowanych przez użytkownika wieczystego doszło do wzrostu wartości nieruchomości.

Z ramienia SPCG, użytkownika wieczystego reprezentował zespół pod kierownictwem Partnera mec. Jakuba Górskiego, w skład którego wchodzili mec. Paweł Węc, Senior Associate, mec. Paweł Łękawski, Associate i aplikantka adwokacka Aleksandra Tabor, Junior Associate.