Zbycie wierzytelności odpisanej jako nieściągalna skutkuje korektą kosztów uzyskania przychodów - wyrok NSA z dnia 19 maja 2022 r., sygn. akt II FSK 2502/19.

Rozpatrywana przez NSA sprawa dotyczy spółki udzielającej pożyczek przez portal on-line. W momencie udzielania pożyczki spółka wykazuje przychód należny z tytułu prowizji, nawet w razie braku jej zapłaty przez klienta. Gdy pożyczka nie zostaje spłacona w terminie wynikającym z umowy, spółka odpisuje swoją wierzytelność z tytułu udzielonej pożyczki jako nieściągalną i zalicza ją do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a uCIT, dokumentując ten fakt w sposób określony w art. 16 ust. 2 uCIT (stosownym protokołem). Powyższy odpis dotyczy wyłącznie wierzytelności prowizyjnych, które uprzednio zostały zaliczone do przychodów podatkowych.

W złożonym wniosku o interpretację indywidualną spółka zapytała, czy ewentualna sprzedaż tych wierzytelności za kwotę odpowiadającą ich rynkowej wartości, niższą niż wartość nominalna, będzie rodziła konieczność skorygowania podatkowych kosztów, do których wcześniej zaliczyła nieściągalne wierzytelności. W jej ocenie, brak jest takiego obowiązku korekty w uCIT.

Dyrektor KIS nie podzielił stanowiska spółki. Stwierdził, że w opisanych okolicznościach korekta kosztów uzyskania przychodów jest konieczna, gdyż wyksięgowana z kosztów wierzytelność traci status wierzytelności „odpisanej jako nieściągalna”. Sądy administracyjne I i II instancji w całości zgodziły się z organem podatkowym. Jak wskazał WSA w Warszawie, wskutek sprzedaży wierzytelności traci ona status „wierzytelności odpisanej jako nieściągalna” i jako taka nie może obciążać kosztów podatkowych. Ponadto podatnik uzyskał przychód z jej odpłatnego zbycia, więc nie można mówić o definitywnym nieodzyskaniu należności. NSA dodał w uzupełnieniu, że dokonanie zbycia wierzytelności uprzednio uznanej za nieściągalną (bez względu na to, za jaką kwotę) powinno znaleźć odzwierciedlenie w korekcie kosztów uzyskania przychodów.

Darmowe polisy ubezpieczeniowe bez PIT - wyrok NSA z dnia 25 maja 2022 r., sygn. akt II FSK 2542/19.

Sprawa dotyczy płatnika – spółki z branży naftowej, której jednym z głównych przedmiotów działalności jest usługowe wspomaganie eksploatacji złóż ropy naftowej i gazu. We wniosku o indywidualną interpretację wyjaśniła, że świadczy na rzecz klientów usługi geodezyjne w różnych częściach świata, a jej pracownicy – geodeci odbywają liczne podróże służbowe. W związku z niebezpiecznym charakterem pracy, spółka wykupuje dla swoich pracowników obowiązkowe ubezpieczenie, które obejmuje koszty leczenia, następstwa nieszczęśliwych wypadków (NWW) oraz odpowiedzialność cywilną (OC). Ma ono dla nich charakter obowiązkowy.

W ocenie spółki, koszty zakupu przedmiotowego ubezpieczenia nie stanowią dla pracownika przychodu w PIT. Dyrektor KIS podzielił stanowisko płatnika tylko w odniesieniu do równowartość składek zapłaconych przez płatnika na niezbędne koszty leczenia pracownika za granicą, stwierdzając jednocześnie, że równowartość składek na ubezpieczenie od NWW i OC jest przychodem pracownika z nieodpłatnych świadczeń podlegającym PIT.

Sądy administracyjne przyznały rację spółce. Jak wskazał WSA w Krakowie, odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez pracownika osobom trzecim obciąża pracodawcę. W konsekwencji ubezpieczenie, które spółka wykupuje dla swoich pracowników, ma przede wszystkim skutki korzystne dla pracodawcy, gdyż pozwala na uwolnienie się od odpowiedzialności przekraczającej tę, którą zgodnie z przepisami prawa pracy ponosi pracownik (tj. do trzykrotności wynagrodzenia). NSA wskazał, że gdy nie dochodzi do szkody, polisa służy zarówno pracodawcy, jak i pracownikowi, a wydzielenie korzyści z tego tytułu nie jest możliwe. Tym samym przychód po stronie pracownika nie powstaje.

Wykreślenie z rejestru VAT nie wymaga wydania decyzji, ale przed dokonaniem takiej czynności należy rozpatrzyć wyjaśnienia podatnika - wyrok NSA z dnia 20 maja 2022 r., sygn. akt I FSK 1592/19.

Wyrok NSA dotyczy wykreślenia z rejestru VAT spółki, która przez okres 2,5 roku składała zerowe deklaracje kwartalne. Urząd skarbowy zawiadomił podatnika o jego wykreśleniu z rejestru VAT i VAT-UE, powołując się na art. 96 ust. 9a pkt 3 uVAT, który przewiduje wykreślenie z urzędu z rejestru VAT na skutek składania przez określony czas „zerowych” deklaracji podatkowych.

Podatnik zaskarżył zawiadomienie do sądu. Zarzucił naczelnikowi urzędu skarbowego brak uwzględnienia jego wyjaśnień, co do przyczyn składania deklaracji zerowych oraz brak zastosowania art. 96 ust. 9e uVAT, zgodnie z którym nie wykreśla się podatnika z rejestru VAT, jeśli składanie deklaracji „zerowych” wynika ze specyfiki działalności gospodarczej. Ponadto w ocenie spółki wykreślenie z rejestru powinno nastąpić w formie decyzji zgodnie z art. 207 OrdPU.

WSA w Warszawie w pełni podzielił stanowisko podatnika. Stwierdził, że przy wykreśleniu z rejestru VAT organ orzeka o prawach i obowiązkach podatnika, więc takie rozstrzygnięcie powinno mieć formę decyzji, od której przysługuje odwołanie. Sąd administracyjny wskazał również, że naczelnik urzędu skarbowego powinien uwzględnić wyjaśnienia spółki złożone w oparciu o art. 96 ust. 9e uVAT. NSA w części zgodził się ze stanowiskiem WSA. Wskazał na konieczność wzięcia pod uwagę wyjaśnień spółki, co do specyfiki prowadzonej działalności gospodarczej i z racji niepoinformowania podatnika o przyczynach nieuwzględnienia jego wyjaśnień uznał wykreślenie go z rejestru za bezskuteczne. Stwierdził jednocześnie, że wykreślenie z rejestru VAT nie musi mieć formy decyzji.

Faktyczne władztwo nad zapleczem technicznym i personalnym w Polsce jako przesłanka stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dla potrzeb VAT - wyrok NSA z dnia 19 maja 2022 r., sygn. akt I FSK 968/20.

Rozpatrywana przez NSA sprawa dotyczy polskiej spółki, która prowadzi działalność w zakresie m.in. magazynowania i przechowywania towarów. Spółka zawarła ze spółką niemiecką umowę dotyczącą m.in. przyjmowania i składowania towarów, ich wysyłki do klientów oraz przyjmowania ewentualnych zwrotów. Spółka niemiecka zajmuje się sprzedażą części zamiennych do pojazdów w formule e-commerce. Oba podmioty są ze sobą powiązane w ten sposób, że spółka niemiecka bezpośrednio kontroluje spółkę polską. Obie spółki to czynni podatnicy VAT zarejestrowani na potrzeby tego podatku w Polsce. Niemiecki podmiot nie zatrudnia w Polsce żadnych pracowników, a decyzje dotyczące działalności, również tej realizowanej w Polsce, są podejmowane w siedzibie w Niemczech.

Zdaniem polskiego podatnika, niemiecka spółka nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, gdyż brak jest zaplecza personalnego oraz technicznego potrzebnego do prowadzenia takiej działalności. Dyrektor KIS był innego zdania. Za wystarczające do przyjęcia, że spółka niemiecka posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, uznał to, że niemiecka spółka sprawuje faktyczne władztwo nad zapleczem technicznym i personalnym w Polsce i może je wykorzystywać przy dystrybucji swoich towarów. Tym samym usługi świadczone przez spółkę polską na rzecz niemieckiej powinny być opodatkowane w Polsce.

WSA w Szczecinie w całości podzielił stanowisko organu podatkowego uznając, że zakres zleconych i wykorzystywanych przez spółkę niemiecką świadczeń pozwala na przyjęcie, iż tworzy ona w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Ze stanowiskiem tym nie zgodził się NSA, uznając, że spółka niemiecka nie dysponuje w Polsce strukturą charakteryzującą się wystarczającą stałością oraz nie dysponuje/ nie posiada kontroli nad zapleczem personalnym i technicznym w Polsce. Powołując się na wyrok TSUE z dnia 7 kwietnia 2022 r. sygn. C-333/30, NSA podkreślił, że nie można mówić o stałym miejscu prowadzenia działalności gospodarczej spółki niemieckiej, jeżeli to samo zaplecze personalne i techniczne, które ma jej zostać udostępnione przez spółkę polską, stanowi również zaplecze, dzięki któremu spółka polska świadczy usługi na rzecz niemieckiej.

Można dziedziczyć koszty podatkowe - wyrok NSA z dnia 17 maja 2022 r., sygn. akt II FSK 249/20.

Podatnik przejął spadek po ojcu, który prowadził firmę budowlaną. W ramach tej działalności spadkodawca nabył dwie nieruchomości, na których planował inwestycję w postaci budowy domów jednorodzinnych. Nabycie działek nie zostało zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie zostało ujęte w ewidencji środków trwałych oraz nie zostało wprowadzone do majątku firmy jako towar handlowy. Działalność gospodarcza spadkodawcy po jego śmierci została formalnie zamknięta (wykreślona z rejestru). Podatnik odziedziczył wszystkie składniki majątku stanowiące przedsiębiorstwo i kontynuował proces inwestycyjny.

W ocenie podatnika, wydatki poniesione przez ojca na nabycie nieruchomości będą mogły być zaliczone do kosztów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej po sprzedaży domów wybudowanych w ramach realizowanej inwestycji, a to na podstawie art. 97 § 1 OrdPU. Dyrektor KIS nie podzielił tego stanowiska, wskazując, że dziedziczenie ma charakter nieodpłatny, więc nie można mówić o poniesieniu kosztu.

WSA w Gliwicach uchylił interpretację, wskazując, że skoro prawo do zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów przysługiwało spadkodawcy, to przysługuje również spadkobiercy. Wskazał, że art. 97 § 1 OrdPU dotyczy wszelkich praw majątkowych przewidzianych w przepisach prawa podatkowego. Stanowisko to podzielił NSA. Podkreślił, że prawo do preferencji podatkowej, takiej jak ulga lub zwolnienie podatkowe, może być – jako prawo majątkowe – przedmiotem sukcesji podatkowej, a interpretacja pojęcia „majątkowe prawa i obowiązki” powinno być rozumiane jak najszerzej.

Zapowiedź zmian w kilometrówkach.

W odpowiedzi na interpelację z dnia 13 kwietnia 2022 r. w sprawie tzw. kilometrówki (nr 32993) oraz interpelację z dnia 1 kwietnia 2022 r. w sprawie zwrotu kosztów za korzystanie z prywatnych samochodów do celów służbowych (nr 32720) poinformowano, że Ministerstwo Infrastruktury przekazało do Ministerstwa Finansów dwa warianty propozycji nowych maksymalnych wysokości stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, jako punkt wyjścia do przygotowania zmian rozporządzenia.

Ministerstwo Finansów zaproponowało, żeby przy określeniu stawek kilometrówki pojemność silnika pojazdu została zastąpiona mocą silnika, co dawałoby możliwość objęcia regulacją również pojazdów napędzanych alternatywnie.

Wyznaczenie Naczelnika Zachodniopomorskiego US w Szczecinie do wykonywania zadań szefa KAS w zakresie przyjmowania i obsługi sprawozdań finansowych.

Weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 9 maja 2022 r. w sprawie wyznaczenia organu Krajowej Administracji Skarbowej do wykonywania zadań Szefa Krajowej Administracji Skarbowej w zakresie przyjmowania i obsługi oraz udostępniania sprawozdań finansowych podatników CIT.

Zgodnie z treścią rozporządzenia, podatnicy prowadzący księgi rachunkowe obowiązani do sporządzenia sprawozdania finansowego będą je przekazywać, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, Naczelnikowi Zachodniopomorskiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie.