Przy opodatkowaniu przychodów wspólników spółki komandytowej można odliczyć CIT spółki także za okres przed przekształceniem spółki jawnej w komandytową - wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2023 r., sygn. akt III SA/Wa 2590/22.

Spółka jawna od 1.01.2022 r. stała się podatnikiem podatku CIT, płacąc co miesiąc zaliczki na ten podatek. Spółka rozważa przekształcenie w spółkę komandytową w trakcie roku podatkowego. Na skutek przekształcenia część dotychczasowych wspólników (osób fizycznych) stałoby się komplementariuszami spółki komandytowej. Spółka planuje – zgodnie z art. 12 ust. 3 pkt 1 ustawy o rachunkowości – nie zamykać i nie otwierać ksiąg rachunkowych w związku z przekształceniem.

W ocenie spółki, wypłacając w 2023 r. (już po przekształceniu) zysk wspólnikom – osobom fizycznym za 2022 r., jako płatnik będzie mogła pomniejszyć zryczałtowany 19-proc. PIT o cały należny spółce CIT za 2022 r. zgodnie z art. 30a ust. 6a uPIT. Odliczenie, o którym mowa w ww. artykule, dotyczyć ma bowiem całości zaliczek na CIT wpłaconych w 2022 r. jak i całości podatku należnego za ten rok podatkowy.

Ze stanowiskiem podatnika nie zgodził się dyrektor KIS. Wskazał, iż prawo do odliczenia, o którym mowa w art. 30a ust. 6a uPIT, przysługuje wyłącznie komplementariuszom spółek komandytowych i komandytowo-akcyjnych. Tak więc w sytuacji przekształcenia spółki jawnej w spółkę komandytową w trakcie roku podatkowego, podatnik nie może odliczyć tej części CIT, która przypada za okres, gdy osoby fizyczne były wspólnikami spółki jawnej, a nie komandytowej (jak w sprawie).

WSA w Warszawie uchylił interpretację indywidualną organu podatkowego i przyznał rację spółce. Zaznaczył, iż spółka jawna również była podatnikiem CIT i nie doszło do zamknięcia ksiąg rachunkowych przy przekształceniu jej w spółkę komandytową. Wskazał, iż podatek PIT jest podatkiem rozliczanym z końcem roku i w momencie zapłaty tego podatku, osoby fizyczne były już komplementariuszami spółki komandytowej.

Koszty doradztwa przy zbyciu udziałów mogą być kosztem podatkowym - interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 22 marca 2023 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.83.2023.1.GG.

Przychód ze sprzedaży udziałów w spółce kapitałowej można pomniejszyć o wydatki związane z usługami pośrednictwa oraz doradztwa prawnego i finansowego, które były niezbędne do przeprowadzenia transakcji.

Jeden ze wspólników spółki z o.o., prowadzącej działalność związaną z oprogramowaniem, w tym m.in. wdrażaniem i zarządzaniem nowoczesnymi rozwiązaniami informatycznymi dla sektora e-commerce, zwrócił się do podmiotu wyspecjalizowanego w pośrednictwie inwestycyjnym o podjęcie działań o charakterze pośrednictwa oraz doradztwa niezbędnych do przeprowadzenia transakcji sprzedaży udziałów w spółce, płacąc z tego tytułu ustalone wynagrodzenie. Transakcja udziałów doszła do skutku, a w jej wyniku wspólnik uzyskał przychód w postaci ceny za sprzedane udziały.

W złożonym wniosku o interpretację indywidualną wnioskodawca zapytał, czy wydatki związane z doradztwem niezbędnym do przeprowadzenia transakcji ma prawo zaliczyć do kosztów podatkowych zgodnie z uPIT. W jego ocenie, skorzystanie z usług wyspecjalizowanego podmiotu przy dokonywanej transakcji było bezpośrednio związane z przedmiotem transakcji i konieczne, aby transakcja doszła do skutku. Tym samym ww. koszty zaliczyć można do kosztów uzyskania przychodu zgodnie z uPIT.

Dyrektor KIS podzielił w całości stanowisko wnioskodawcy.

Deweloper działający jako inwestor bez prawa do ulgi na ekspansję - interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 17 lutego 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.191.2022.4.KW.

Wnioskodawca – deweloper – rozpoczął budowę osiedla mieszkaniowego. Działa on jako inwestor, a realizacja prac związanych z budową budynków mieszkalnych została przez niego zlecona generalnemu wykonawcy. Deweloper ponosi wydatki związane z reklamą inwestycji w celu dotarcia do potencjalnych kupujących, a w konsekwencji zwiększenia przychodów ze sprzedaży.

W złożonym wniosku o interpretację indywidualną wnioskodawca zapytał, czy przysługuje mu prawo do skorzystania z ulgi na ekspansję z art. 18eb uCIT, pomimo że budowę mieszkań zlecił generalnemu wykonawcy, a więc nie wytwarza ich osobiście.

Organ wydający interpretację indywidualną uznał, że prawo do powyższej ulgi wnioskodawcy nie przysługuje. Wskazał, iż wyrażenie „wytworzyć rzecz” przez podatnika oznacza: wyprodukować przedmioty materialne przez podatnika, a nie przez podmioty trzecie na jego rzecz. W sytuacji, gdy podatnik działa jedynie jako inwestor, a budowę budynków mieszkalnych realizuje generalny wykonawca, to nie można uznać, że to wnioskodawca wykonuje działalność produkcyjną, lecz wykonuje działalność handlową lub dystrybucyjną, co wyklucza zastosowanie przedmiotowej ulgi.

Udzielanie pożyczek to świadczenie usług zwolnione z VAT - interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 7 marca 2023 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.136.2023.1.MSO.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością mająca siedzibę i miejsce zarządu na terytorium Polski, podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w CIT. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT, a przedmiotem przeważającej jej działalności jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Spółka należy do Grupy Kapitałowej i udziela pożyczek innym spółkom z Grupy na warunkach rynkowych, które mają charakter odpłatny. Działalność ta nie stanowi jednak statutowej działalności spółki.

W złożonym wniosku o interpretację indywidualną spółka zapytała, czy w ww. stanie faktycznym udzielanie przez nią pożyczek stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 uVAT, które to zwolnione jest z opodatkowania VAT w świetle art. 43 ust. 1 pkt 38 uVAT, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia oraz statusu nabywcy.

Organ wydający interpretację indywidualną podzielił stanowisko podatnika.

Ustawa o COVID nie zawiesiła biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych - uchwała składu 7 sędziów NSA z dnia 27 marca 2023 r., sygn. akt I FPS 2/22.

Przedmiotem podjętej uchwały NSA była kwestia stosowania art. 15zzr ust. 1 pkt 3 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (na dzień dzisiejszy uchylony) – dalej jako uCOVID do przepisów prawa podatkowego.

Zgodnie z brzmieniem tego przepisu, w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 bieg przewidzianych przepisami prawa administracyjnego terminów przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu na ten okres.

Na tle tego przepisu wynikła wątpliwość czy przepis ten ma również zastosowanie do zawieszenia terminów przedawnienia zobowiązań podatkowych. Stanowisko organów podatkowych i sądów administracyjnych nie było w tym przedmiocie jednolite. Organy podatkowe stosowały przedmiotowy przepis co do zasady na niekorzyść podatników, tj. w odniesieniu do terminów podatkowych, gdy umożliwiało im to wydanie decyzji określającej zobowiązanie podatkowe w „przedłużonym terminie”, uznając jednocześnie, że do „przedłużenia terminów” nie doszło w sytuacjach korzystnych dla podatników, np. składania oświadczeń w podatku od spadku i darowizn.

NSA w uchwale orzekł, że art. 15zzr ust. 1 uCOVID nie ma zastosowania do przedawnienia zobowiązań podatkowych. Wydane więc decyzje wymiarowe w „przedłużonym” terminie powinny zostać uchylone jako wydane po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. NSA wskazał również na zasadę „in dubio pro tributario”, która winna mieć zastosowanie przy interpretacji niejasnych przepisów dotyczących podatków.

Odwrócone obciążenie VAT w obrocie energią elektryczną i gazem.

Pośrednicy w obrocie energią elektryczną i gazem, a także sprzedający uprawnienia do emisji gazów cieplarnianych będą musieli stosować samonaliczenie podatku VAT od 1 kwietnia 2023 r. do 28 lutego 2025 r. (obowiązek ten ma charakter czasowy).

Nowe przepisy rozdziału 1c uVAT zakładają nadzwyczajny system rozliczania tego podatku przez podmioty, które handlują gazem i prądem na giełdach energii, jak również zajmują się handlem uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych na rynku regulowanym lub zorganizowanej platformie obrotu zgodnie z ustawą o obrocie instrumentami finansowymi. Zobowiązane podmioty powinny złożyć zawiadomienie o rozpoczęciu dokonywania ww. czynności do naczelnika właściwego urzędu skarbowego przed dokonaniem pierwszej czynności.

Odwrócone obciążenie VAT zakłada, iż na nabywcy towarów (a nie jak standardowo na dostawcy) ciąży prawny obowiązek samonaliczenia VAT i rozliczenia go z urzędem skarbowym. Regulacje dostosowujące JPK_VAT do ww. regulacji są obecnie przedmiotem konsultacji publicznych.

Co ciekawe, nowe przepisu uVAT wprowadzone zostały jako jedna z wielu zmian przepisów towarzyszących nowelizacji ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji przez ustawę z 9 marca 2023 r. o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 24 marca 2023 r. poz. 556).

Ryczałt wypłacany przez pracodawcę za pracę zdalną nie jest przychodem dla pracownika.

W dniu 7 kwietnia 2023 r. weszły w życie przepisy, które określiły zasady wykonywania pracy zdalnej, w tym regulujące kwestię kosztów bezpośrednio związanych z jej wykonywaniem. Zgodnie z art. 67(25) Kodeksu pracy, zapewnienie pracownikowi wykonującemu pracę zdalną przez pracodawcę materiałów i narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej, pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem pracy zdalnej przez pracownika i wypłata ekwiwalentu pieniężnego lub ryczałtu nie stanowią przychodu w rozumieniu uPIT. Również nie trzeba od nich odprowadzać składek ubezpieczeniowych.

Przepisy wyłączające ww. świadczenia z przychodów pracownika zawarte zostały w ustawie Kodeks pracy, a nie w uPIT. Umiejscowienie powyższych regulacji w Kodeksie pracy, a nie w ustawach podatkowych, może rodzić problemy z uzyskaniem indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, skoro przepisy Kodeksu prawy nie zaliczają się do przepisów prawa podatkowego zgodnie z art. 3 pkt 2 OrdPu. Przepisy nie precyzują ponadto, jak ustalać kwotę ryczałtu czy ekwiwalentu oraz czym te dwa pojęcia się różnią się od siebie. Umiejscowienie powyższych regulacji w Kodeksie pracy, a nie w ustawach podatkowych, może rodzić problemy z uzyskaniem indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, skoro przepisy Kodeksu prawy nie zaliczają się do przepisów prawa podatkowego zgodnie z art. 3 pkt 2 OrdPu.