Obowiązki funduszu inwestycyjnego jako płatnika PIT w związku z wykupem certyfikatów inwestycyjnych od spółki osobowej, w której wspólnikami są osoby fizyczne - wyrok NSA z dnia 5 czerwca 2019 r., sygn. II FSK 1810/17.

Zgodnie z przedmiotowym wyrokiem na funduszu inwestycyjnym nie ciążą obowiązki płatnika w związku z wykupem certyfikatów inwestycyjnych od spółki osobowej, której wspólnikami są osoby fizyczne.

Stroną w postępowaniu był fundusz inwestycyjny, którego przedmiotem działalności jest lokowanie zebranych środków w papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego lub inne prawa majątkowe. Uczestnikami funduszu mogą być, oprócz osób fizycznych oraz osób prawnych, spółki osobowe prawa handlowego. Zdarzają się sytuacje, w których wspólnikami spółek osobowych będących uczestnikami funduszu są osoby fizyczne.

W związku z tym fundusz inwestycyjny wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji podatkowej w zakresie tego, czy ciążą na nim obowiązki płatnika w sytuacji wykupu certyfikatów inwestycyjnych posiadanych przez tego typu spółki. Zdaniem funduszu, w związku z takim wykupem po stronie wspólników spółki osobowej, jako spółki niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem dochodowym, powstanie przychód podatkowy. W przypadku osób fizycznych przychód ten powinien być traktowany jako przychód z tytułu działalności gospodarczej, podlegający samodzielnemu obliczeniu i rozliczeniu przez danego wspólnika. W konsekwencji, w stosunku do przychodu uzyskanego z tytułu wykupu certyfikatów fundusz nie spełnia obowiązków podatnika.

Organ podatkowy uznał stanowisko funduszu inwestycyjnego za nieprawidłowe, wskazując, że przychód z tytułu wykupu certyfikatów inwestycyjnych powinien być traktowany przez wspólników jako przychód z kapitałów pieniężnych, w stosunku do którego fundusz, jako płatnik, powinien pobrać i wpłacić do właściwego organu podatkowego kwotę podatku.

NSA za prawidłowe uznał stanowisko prezentowane przez fundusz inwestycyjny. Podniósł, że przepisy Ustawy o PIT wyraźnie wskazują, iż przychód wspólnika z udziałów w spółce niemającej osobowości prawnej, która prowadzi działalność gospodarczą, kwalifikuje się jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, a takim przychodem jest również uzyskany przez spółkę osobową przychód z tytułu wykupu certyfikatów inwestycyjnych. W odniesieniu do tego rodzaju przychodów fundusz nie pełni obowiązków płatnika.

Potrącenie wzajemnych wierzytelności nie wyłącza opodatkowania PIT - wyrok NSA z dnia 6 czerwca 2019 r., sygn. II FSK 1722/17.

Stroną w postępowaniu była spółka, która zawarła z pracownikiem umowę o zakazie konkurencji. Po rozwiązaniu stosunku pracy na podstawie tej umowy spółka była zobowiązana do comiesięcznej wypłaty na rzecz byłego pracownika odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji. Spółka złożyła oświadczenie o potrąceniu wierzytelności byłego pracownika z tego tytułu z wierzytelnościami spółki wobec tegoż pracownika o zwrot świadczeń pieniężnych nienależnie uzyskanych od spółki w trakcie trwania stosunku pracy.

Zdaniem spółki, w przypadku potrącenia wzajemnych wierzytelności po stronie byłego pracownika nie powstanie przychód, a w konsekwencji po stronie spółki nie powstaną obowiązki płatnika w związku z należnym byłemu pracownikowi odszkodowaniem za zakaz konkurencji.  Przedmiotowe stanowisko zostało zakwestionowane przez organ podatkowy, jak również sądy administracyjne.

Wskazano, że przychód po stronie byłego pracownika z tytułu umowy o zakazie konkurencji powstaje już w momencie postawienia do jego dyspozycji określonej kwoty pieniężnej. W przypadku dokonania potrącenia wzajemnych wierzytelności były pracownik w istocie dokonuje rozporządzenia przekazywanymi mu środkami pieniężnymi z tytułu odszkodowania za zakaz konkurencji poprzez ich rozliczenie z wzajemnym roszczeniem spółki.  W związku z tym brak jest podstaw do przyjęcia, że potrącenie wzajemnych wierzytelności skutkuje brakiem powstania przychodu po stronie byłego pracownika, a skoro taki przychód powstaje, to na spółce ciążą obowiązki płatnika.

Prawo ze zgłoszenia znaku towarowego nie podlega amortyzacji jako wartość niematerialna i prawna - wyrok NSA z dnia 5 czerwca 2019 r., sygn. II FSK 1811/17.

Przedmiotowe orzeczenie zostało wydane na kanwie sytuacji, w której spółka, w ramach nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nabyła m.in. prawo do znaku towarowego zgłoszone w odpowiednim urzędzie, który jeszcze nie został zarejestrowany. Znak towarowy nie był ujawniony w rejestrze środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych zbywcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W celu potwierdzenia możliwości amortyzacji wskazanego powyżej prawa, spółka wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji podatkowej. Spółka wskazała, że prawo ze zgłoszenia znaku towarowego stanowi w jej ocenie wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji na podstawie przepisów podatkowych.

Organ podatkowy nie podzielił stanowiska spółki. Stanowisko organu zostało zaaprobowane przez sądy administracyjne. NSA w swoim wyroku wskazał, że prawo ochronne na znak towarowy może być uznane za wartość niematerialną i prawną dopiero, gdy obiektywnie nadaje się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania. Nie mogą zaś stanowić podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych prawa ze zgłoszenia znaku towarowego. Stąd do czasu uzyskania praw ochronnych na zgłoszony znak towarowy nie jest możliwe dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od niego.  Amortyzacja jest możliwa dopiero po uzyskaniu decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy.

Możliwość wystawienia faktury korygującej przez osobę fizyczną, która zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej - wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 19 czerwca 2019 r., sygn. I SA/Bd 250/19.

W przedmiotowym orzeczeniu NSA rozstrzygał sprawę podatnika, który prowadził jednoosobową działalność gospodarczą i był czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności wystawiał faktury dokumentujące świadczone przez niego usługi.

Po zakończeniu przez niego prowadzenia działalności gospodarczej powstały okoliczności, które skutkowały koniecznością wystawienia faktur korygujących do faktur wystawionych w okresie prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z tym podatnik wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji podatkowej potwierdzającej możliwość wystawienia faktur korygujących po zakończeniu przez niego prowadzenia działalności gospodarczej.

W udzielonej interpretacji organ podatkowy wskazał, że ponieważ podatnik zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej i został wykreślony z rejestru podatników VAT czynnych, to utracił on status podmiotu uprawnionego do wystawiania faktur VAT i odpowiednio faktur korygujących.

WSA w Bydgoszczy nie zgodził się z tym stanowiskiem, wskazując, że status danego podmiotu z punktu widzenia VAT powinien być ustalany na moment wystawienia błędnej faktury, a nie na moment wystawienia faktury korygującej. Nie można bowiem oddzielać faktury korygującej od pierwotnej faktury. Z przepisów Ustawy o VAT nie wynika wymóg, aby na moment wystawienia korekty faktury dany podmiot był zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Sprzedaż udziałów (akcji) w spółce może podlegać opodatkowaniu VAT - wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 30 maja 2019 r., I SA/Rz 219/19.

Niniejsze orzeczenie zostało wydane na skutek zaskarżenia interpretacji podatkowej odnoszącej się do przesłanek opodatkowania VAT sprzedaży udziałów w spółce. Stroną postępowania była spółka publiczna, która w ramach działalności gospodarczej zajmowała się tworzenie wyspecjalizowanych systemów informatycznych. Środki pieniężne uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej spółka przeznaczała na cele inwestycyjne, w ramach których nabywała, a następnie sprzedawała udziały i akcje w spółkach mających siedzibę w Polsce i za granicą. Wskazane transakcje doprowadziły do powstania grupy kapitałowej. We wniosku o wydanie interpretacji podatkowej spółka wskazała, że nie uczestniczyła aktywnie w zarządzaniu spółkami z grupy. W szczególności spółka nie świadczyła na rzecz spółek z grupy usług takich, jak zarządzanie, administrowanie i prowadzenie polityki handlowej. Jej czynności ograniczały się jedynie do sporządzania dokumentacji cen transakcyjnych dla transakcji dokonywanych pomiędzy spółkami z grupy, sporadycznego udzielania na rzecz tych spółek pożyczek oraz wykonywania czynności administracyjnych, technicznych, księgowych i finansowych. Dodatkowo w ramach swojej wewnętrznej struktury organizacyjnej spółka stworzyła odrębny pion zajmujący się kontaktami z pozostałymi spółkami z grupy.

Spółka wystąpiła do organu podatkowego z pytaniem, czy dokonywane przez nią transakcje sprzedaży udziałów podlegają opodatkowaniu VAT.

W ocenie organu wskazane powyżej czynności oraz organizacja spółki wskazuje, że spółka działa w zakresie wykraczającym poza zwykłe prawa i obowiązki udziałowca, związane z posiadaniem udziałów/akcji. W konsekwencji nabywanie i zbywanie udziałów/akcji należy uznać za przejaw działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę, a jako takie czynności te podlegają opodatkowaniu VAT.

NSA potwierdził stanowisko organu. Wskazał, że pomimo stwierdzenia spółki, że nie prowadzi ona wobec spółek zależnych czynności zarządczych, opisany przez nią zakres czynności wykonywanych na rzecz tych spółek wskazuje, że nabywanie i zbywanie akcji w innych spółkach należy traktować jako działalność gospodarczą spółki, a zatem czynności te podlegają opodatkowaniu VAT.

Projekt objaśnień do przepisów dotyczących zasad poboru podatku u źródła.

Dnia 19 czerwca 2019 r. Ministerstwo Finansów opublikowało projekt objaśnień dotyczących zasad poboru podatku u źródła i obowiązków płatnika.

Wśród kwestii, które zostały omówione w projekcie objaśnień, znajdują się m.in.:

• uwagi uzupełniające do ustawowej definicji właściciela rzeczywistego,
• uwagi dotyczące specyfiki spółek holdingowych,
• opis obowiązków związanych z dochowaniem należytej staranności,
• opis warunków ubiegania się o zwrot podatku,
• zasady ustalania, czy doszło do przekroczenia progu 2 milionów złotych.

Podatnicy mieli możliwość zgłaszania uwag i propozycji do projektu do 30 czerwca 2019 r.

Odroczenie stosowania przepisów o obowiązku poboru podatku u źródła do 31 grudnia 2019 r.

Dnia 28 czerwca 2019 r. zostało opublikowane rozporządzenie Ministra Finansów, na mocy którego stosowanie przepisów wprowadzających nowe zasady poboru podatku u źródła zostało odroczone  do 31 grudnia 2019 r.

Przypomnieć należy, że przedmiotowe przepisu miały zacząć obowiązywać od 1 lipca 2019 r.

Przedłużenie terminu do wpłaty podatku z tytułu niezrealizowanych zysków.

Dnia 28 czerwca 2019 r. zostało opublikowane rozporządzenie Ministra Finansów, na mocy którego przedłużono termin do wpłaty podatku od niezrealizowanych zysków. Zgodnie z pierwotnymi zasadami podatnicy byli obowiązani składać urzędom skarbowym deklaracje o wysokości dochodu z niezrealizowanych zysków do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym łączna wartość rynkowa przenoszonych składników majątku przekroczyła kwotę 4.000.000 zł, oraz w tym terminie wpłacić podatek należny.

Obecnie, na mocy przepisów przedmiotowego rozporządzenia, wskazany termin do wpłaty podatku został przedłużony do:

• 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatnik utracił w całości lub w części składnik majątku będący przedmiotem opodatkowania tym podatkiem – w przypadku gdy utrata w całości lub w części tego składnika majątku nastąpiła przed dniem 1 grudnia 2021 r.;
• dnia 31 grudnia 2021 r. – w pozostałych przypadkach.

Jednocześnie rozporządzenie wskazuje, że przedłużenie terminu stosuje się do podatku należnego od dochodów z niezrealizowanych zysków wynikającego z miesięcznych deklaracji składanych za okresy rozliczeniowe od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 30 listopada 2021 r.