Usługi reklamowe nabywane od podmiotu powiązanego z limitem kosztowym - wyrok NSA z dnia 7 czerwca 2022 r., sygn. akt II FSK 2724/19.

Wyrok NSA dotyczy sporu pomiędzy spółką a organami podatkowymi, co do możliwości zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na usługi reklamowe i promocyjne – zgodnie z art. 15e ust. 1 uCIT (w brzmieniu sprzed 2022 r.).

Spółka zarządza centrami handlowymi i wynajmuje w nich powierzchnie handlowe, podejmując różnego rodzaju działania reklamowe i promocyjne, takie jak: konkursy, loterie promocyjne oraz imprezy sportowe. Zasadniczym ich celem jest zwiększenie sprzedaży w sklepach na terenie centrum. Za te działania spółka pobiera od najemców opłatę promocyjną. Organizację działań promocyjnych zleca podmiotowi powiązanemu, który specjalizuje się w świadczeniu usług reklamowych i promocyjnych.

Spółka powzięła wątpliwość, czy będzie mogła w całości zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki na ww. usługi, czy też będą ją obowiązywały ograniczenia z art. 15e ust. 1 uCIT (t.j. wyłączenie z kosztów wydatków na tego rodzaju usługi nabywane od podmiotów powiązanych w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekroczyły 5 proc. EBITDA). W ocenie spółki ograniczenie to nie ma do niej zastosowania, gdyż koszty te mają bezpośredni związek ze świadczeniem przez nią usług na rzecz najemców (art. 15e ust. 11 pkt 1), pomimo zakupu ich od podmiotu powiązanego. Odrębnego zdania był dyrektor KIS w wydanej interpretacji indywidualnej, twierdząc, że wydatki spółki na przedmiotowe usługi nie wpływają na finalną cenę świadczonych przez nią usług najmu, nie są elementem kalkulacji ceny za te usługi i podlegają ograniczeniu z art. 15e uCIT.

Sądy administracyjne podzieliły stanowisko organu podatkowego, potwierdzając, że o bezpośrednim związku poniesionego kosztu z usługą można mówić jedynie w sytuacji, gdy koszt ten wprost przekłada się na cenę usługi. W tym wypadku tak nie jest, bo nabywane przez spółkę usługi reklamowe nakierowane są przede wszystkim na produkty oferowane przez najemców i zwiększenie ich sprzedaży oraz na zachęcenie potencjalnych najemców do przystąpienia do współpracy ze spółką.

Dodatkowa edukacja również z obowiązkowym PIT - interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 13 czerwca 2022 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4011.273.2022.1.AMN.

Spółka finansuje swoim menedżerom koszty kursów językowych, szkoleń oraz studiów podyplomowych. Część z tych form edukacji ma ścisły związek z branżą, w której działa spółka (m.in. profilowane kursy językowe pozwalające na swobodną komunikację w trakcie zagranicznych podróży służbowych), a część nie (m.in. studia MBA).

W złożonym wniosku o interpretację indywidualną spółka zapytała, czy w opisanej sytuacji menedżerowie uzyskują przychód z nieodpłatnych świadczeń, a na spółce jako płatniku ciąży obowiązek potrącenia zaliczek na PIT z tego tytułu. Spółka przekonywała, że nie mamy tu do czynienia z powstaniem przychodu, gdyż sfinansowanie edukacji menedżera jest w interesie jej samej, bo odniesie ona korzyści z posiadania wykwalifikowanej kadry zarządczej.

Dyrektor KIS częściowo podzielił stanowisko spółki. Potwierdził, że nie będzie przychodem menedżera finansowanie przez spółkę lub zwrot kosztów tych szkoleń, kursów i studiów, które są bezpośrednio związane z branżą, w której działa spółka, ponieważ leży to w jej interesie (m.in. kosztów uczestnictwa w profilowanych kursach językowych). Przychód powstanie jednak z tytułu finansowania przez spółkę nauki np. na studiach MBA niewiązanych bezpośrednio z branżą, w której funkcjonuje. Organ podatkowy wskazał, że zdobyta podczas takich studiów wiedza oraz nabyte kompetencje będą mogły być wykorzystane w dalszej karierze zawodowej menadżera, a brak konieczności zapłaty za studia stanowi dla niego wymierną korzyść majątkową, którą należy zakwalifikować jako przychód z nieodpłatnych świadczeń.

Zmiana formy prowadzenia działalności gospodarczej nie ma wpływu na korzystanie z opodatkowania podatkiem liniowym - wyrok NSA z dnia 4 lutego 2022 r., sygn. akt II FSK 1372/19.

Wyrok NSA dotyczy możliwości kontynuacji stosowania wybranego sposobu opodatkowania działalności gospodarczej stawką liniową 19-proc. po zmianie formy Prowadzenia tej działalności.

Podatnik – osoba fizyczna prowadził jednoosobową działalność gospodarczą, wybierając jako formę opodatkowania stawkę liniową. Z końcem roku kalendarzowego zlikwidował on prowadzoną jednoosobową działalność gospodarczą, a od 1 stycznia roku następnego przystąpił do spółki jawnej i w jej ramach kontynuował prowadzoną wcześniej działalność, uzyskując przychody z tytułu uczestnictwa w spółce jawnej. Po przystąpieniu do spółki podatnik nie złożył ponownie oświadczenia o wyborze opodatkowania dochodów podatkiem liniowym, gdyż w jego ocenie nie stracił do tego prawa.

Odrębnego zdania był Dyrektor KIS w wydanej interpretacji indywidualnej oraz WSA w Bydgoszczy wskazując, że podatnik z chwilą likwidacji jednoosobowej działalności gospodarczej rezygnuje również automatycznie z opodatkowania w formie podatku liniowego, które nie ma charakteru bezterminowego.

Z takim stanowiskiem nie zgodził się NSA, w całości podzielając argumentację podatnika. Wskazał, że wybór sposobu opodatkowania podatkiem liniowym jest wiążący dla uzyskiwanych aktualnie oraz w przyszłości przychodów zaliczanych do danego źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza. Podkreślił, że wybór opodatkowania stawką liniową obowiązuje podatnika również w przypadku likwidacji jednoosobowej działalności gospodarczej i kontynuacji tej działalności w innej formie, np. jako wspólnik spółki niebędącej osobą prawną.

Współwłaściciel samochodu zaliczy 20% wydatków do kosztów uzyskania przychodu - wyrok NSA z dnia 6 lipca 2022 r., sygn. akt II FSK 2984/19.

Podatnik będący przedsiębiorcą jest współwłaścicielem samochodu osobowego, który wykorzystuje zarówno do celów zawodowych, jak i prywatnych. Pojazd nie jest składnikiem majątku firmowego (nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych). Podatnik powziął wątpliwości, w jakiej części może zaliczyć wydatki na używanie tego samochodu do kosztów uzyskania przychodu, t.j. czy w 20 proc. (zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 uPIT), czy w 75 proc. (zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 a uPIT). W jego ocenie, może on odliczyć wyższą wartość, gdyż 20 proc. odliczenie jest zastrzeżone tylko do własności, a nie współwłasności (o której mowa w uPIT m.in. w art. 22a).

Nie zgodził się z nim Dyrektor KIS. Wyjaśnił, że uPIT nie definiuje własności i współwłasności, a do współwłaścicieli samochód osobowych prowadzących działalność gospodarczą trzeba stosować te same przepisy, co do właścicieli, dające możliwość odliczenia kosztów tylko w 20 proc.

Argumenty podatnika nie przekonały sądów obu instancji. WSA w Gdańsku i NSA wyjaśniły, że definiując współwłasność należy bazować na przepisach prawa cywilnego, przyjmując współwłasność jako formę własności przysługującą kilku osobom. Odnoszą się do niej wszystkie przepisy o własności, w tym ograniczające możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów jedynie 20 proc. poniesionych wydatków, jeżeli pojazd nie jest składnikiem firmowego majątku. Wskazały, że nie ma uzasadnienia dla różnego traktowania właścicieli i współwłaścicieli pojazdów wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej.

Zarządzający spółką nie zawsze jest podatnikiem VAT - wyrok NSA z dnia 26 kwietnia 2022 r., sygn. akt I FSK 2066/18.

Rozpatrywana przez NSA sprawa dotyczyła członka zarządu spółki z o.o. wykonującego swoje obowiązki na podstawie tzw. kontraktu menedżerskiego i nie prowadzącego działalności gospodarczej. W jego ocenie, czynności wykonywane na podstawie ww. umowy nie podlegają VAT, zgodnie z wyłączeniem z działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 uVAT.

Z takim podejściem nie zgodził się Dyrektor KIS. Przypomniał, że w przypadku umowy zlecenia wyłączenie spod VAT-u wymaga, aby umowa regulowała trzy kwestie: warunki jej wykonywania, wynagrodzenie oraz odpowiedzialność zlecającego wobec osób trzecich. Jeżeli spełnione są wszystkie trzy warunki, to nie można uznać zarządzającego za podatnika VAT. Brak spełnienia któregokolwiek warunku oznacza, że zarządzający występuje w charakterze podatnika VAT, co w ocenie organu podatkowego miało miejsce w analizowanej sytuacji, gdyż ww. umowa zawierała postanowienia o odpowiedzialności menedżera wobec osób trzecich za naruszenie prawa autorskich.

Sądy administracyjne przyznały rację podatnikowi. W ocenie sądów zgodnie z treścią zawartej umowy całość odpowiedzialności w stosunku do osób trzecich za usługi zarządzania spoczywała na spółce. Postanowienia o odpowiedzialności zarządzającego za naruszenie praw autorskich miały jedynie akcesoryjny, uboczny charakter i jako takie nie mogły decydować o zakwalifikowaniu członka zarządu jako osoby samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą. NSA dodał, że podatnik funkcjonował na podobnych warunkach, jak inni pracownicy spółki, którzy też w pewnych aspektach mogą ponosić odpowiedzialność w stosunku do osób trzecich, co jednak nie powoduje, że przestają być pracownikami i stają się podatnikami VAT.

Skarbówka z większym dostępem do kont od 1 lipca.

Z dniem 1 lipca 2022 r. weszła w życie zmiana art. 48 ust. 1 uKAS wprowadzona zeszłoroczną nowelizacją w ramach tzw. „Polskiego Ładu”. Zgodnie z aktualnym brzmieniem przepisu:

• skarbówka będzie mogła żądać od banków danych również z rachunków osób fizycznych, a nie jak dotychczas tylko osób prawnych lub jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, gdy postępowanie przygotowawcze lub czynności wyjaśniające są prowadzone w związku z czynami popełnionymi w zakresie działalności tych podmiotów (dotychczas dostęp do rachunków osób fizycznych był możliwy tylko w ramach postępowania podatkowego);
• rozszerzono krąg podmiotów uprawnionych do żądania udzielania ww. informacji (o naczelnika urzędu skarbowego, a nie tylko jak dotychczas szefa KAS i naczelnika urzędu celno-skarbowego);
• przekazywane dane będą mogły dotyczyć także pełnomocników rachunku bankowego.

Obowiązkowe faktury ustrukturyzowane dopiero w 2024 r.

Rada Unii Europejskiej na wniosek Komisji Europejskiej w dniu 10 czerwca 2022 r. opublikowała nową wersję roboczą decyzji derogacyjnej, upoważniającej Polskę do wprowadzenia obowiązku wystawiania faktur w formie ustrukturyzowanej (u-faktur). Planowany termin wejście decyzji w życie został przełożony na 1 stycznia 2024 r. Do tego czasu podatnicy będą mogli korzystać z dotychczasowych sposobów fakturowania, w tym z dobrowolnego stosowania u-faktur.

Polski Ład 2.0 – kolejne zmiany przepisów podatkowych.

Od 1 lipca 2022 r. zaczęły obowiązywać nowe przepisy tzw. „Polskiego Ładu”, przy czym część przepisów obowiązuje z datą wsteczną, t.j. od 1 stycznia 2022 r.

Najważniejsze zmiany:

• Nowa skala podatkowa – obniżenie stawki PIT w pierwszym przedziale skali podatkowej, t.j. do 120 tys. zł. z 17% do 12%. Bez zmian pozostaje wysokość kwoty wolnej od podatku na poziomie 30 tys. zł. Zmiany obejmują również dochody osiągnięte od 1 stycznia do 30 czerwca 2022 r. Z niższej 12-proc. stawki będą mogli skorzystać podatnicy rozliczający się z wykorzystaniem skali podatkowej.
• PIT-2 – od 1 stycznia 2023 r. zmianie ulegną przepisy dotyczące stosowania kwoty zmniejszającej podatek. Podatnik będzie mógł złożyć oświadczenie o stosowaniu pomniejszenia nie więcej niż trzem płatnikom (obecnie możliwość potrącenia ma tylko jeden płatnik). Poszerzony zostanie także krąg podmiotów, którym będzie można złożyć oświadczenie (m.in. organom rentowym).
• Likwidacja ulgi dla klasy średniej – nie będzie już stosowana ani przy obliczaniu zaliczek na podatek, ani w rozliczeniu rocznym za rok 2022.
• Przywrócenie możliwości preferencyjnego opodatkowania samotnych rodziców z dzieckiem.
• Możliwość zmiany formy opodatkowania w trakcie roku – zmiana dotyczy tzw. ryczałtowców, którzy mogą w terminie do 22 sierpnia 2022 r. złożyć oświadczenie o rezygnacji z opodatkowania przychodów osiągniętych od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia 2022 r. ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.
• Możliwość odliczenia składek zdrowotnych przez podatników z tytułu działalności pozarolniczej opodatkowanej podatkiem liniowym oraz w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.