Wartość niespłaconych pożyczek nie stanowi dla spółki na dzień jej likwidacji przychodu podatkowego - interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 14 października 2022 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.111.2022.1.RK.

Spółka z o.o. planuje rozpocząć proces likwidacji. W ramach prowadzonej działalności spółka zawarła umowy pożyczki, które nie zostały spłacone w całości. Zobowiązania te nie uległy przedawnieniu, ani też nie zostały umorzone. Spółka planuje wykazać w bilansie likwidacyjnym po stronie pasywów wartość niespłaconych pożyczek, a następnie zakończyć likwidację, co będzie skutkować złożeniem wniosku o wykreślenie jej z rejestru przedsiębiorców, a w konsekwencji ustaniem bytu prawnego spółki.

W złożonym wniosku o interpretację indywidualną spółka zapytała, czy wartość niespłaconych przez nią zobowiązań wynikających z umów pożyczek, pozostających na dzień zakończenia likwidacji i wykreślenia spółki z rejestru przedsiębiorców, będzie stanowić dla niej przychód podatkowy, od którego powinna zapłacić podatek CIT.

Spółka argumentowała, że aby powstał przychód, musi dojść do faktycznego przysporzenia majątkowego po stronie podatnika, mającego konkretny wymiar finansowy – bądź to wskutek otrzymania czegoś nieodpłatnie (częściowo odpłatnie), bądź na skutek umorzenia istniejącego już zobowiązania. Nie można natomiast przyjąć, że w związku z zakończeniem likwidacji i wykreśleniem z rejestru przedsiębiorców spółka otrzyma jakiekolwiek świadczenie (realne przysporzenie), które będzie stanowiło jej przychód na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 uCIT.

Dyrektor KIS uznał stanowisko podatnika za prawidłowe.

Zapłata przez inwestora wynagrodzenia na rzecz podwykonawcy kosztem podatkowym - wyrok WSA w Gdańsku z dnia 4 października 2022 r., sygn. akt I SA/Gd 809/22.

W wydanym orzeczeniu WSA w Gdańsku zajął stanowisko w przedmiocie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia wypłaconego przez inwestora na rzecz podwykonawcy w przypadku, gdy ten nie otrzymał należnej kwoty od głównego wykonawcy.

Jak wynika z okoliczności sprawy, inwestor zlecił wykonanie prac budowlanych na rzecz kontrahenta (głównego wykonawcy). Za zgodą inwestora część prac została podzlecona podwykonawcy. Po wykonaniu prac inwestor dokonał zapłaty z tytułu zrealizowanych usług na rzecz głównego wykonawcy, który nie dokonał jednak zapłaty wynagrodzenia na rzecz swoich podwykonawców. Podwykonawca wystąpił na drogę sądową z roszczeniem o zapłatę w stosunku do inwestora, jako solidarnie zobowiązanego z wykonawcą do zapłaty wynagrodzenia podwykonawcy, a sąd uwzględnił to roszczenie.

Na tle powyższego inwestor zwrócił się o wydanie indywidualnej interpretacji w przedmiocie możliwości rozpoznania zapłaty dokonanej na rzecz podwykonawcy jako kosztów uzyskania przychodu. W ocenie organu podatkowego, tego rodzaju wydatek nie może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, gdyż nie wynika z treści zawartej umowy, nie był definitywny oraz stanowił spłatę zobowiązań z tytułu udzielonych gwarancji i poręczeń.

WSA w Gdańsku nie podzielił stanowiska organu podatkowego i przyznał rację podatnikowi. Wskazał, że możliwość zaliczenia zapłaty przez inwestora jako kosztu podatkowego wynika z odpowiedzialności solidarnej inwestora za zobowiązania wobec podwykonawcy powstałe w ramach zawartej umowy o roboty budowlane. Obowiązek zapłaty przez inwestora wynagrodzenia na rzecz podwykonawcy nie wynika tu z faktury VAT wystawionej przez podwykonawcę, ale z wyroku sądu, który ma charakter definitywny i stanowi podstawę do zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych inwestora.

Kara umowna jako koszt uzyskania przychodu - interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 6 października 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.459.2022.2.BS.

Spółka energetyczna zawarła umowę z dostawcą, w której zobowiązała się do zakupu określonej ilości węgla. W razie niewywiązania się przez spółkę z tego obowiązku, umowa przewidywała możliwość naliczenia kary umownej w kwocie stanowiącej określony procent wartości niezamówionej ilości surowca. W latach 2020 i 2021 z powodu pandemii spółka zakupiła mniejszą ilość surowca niż przewidywała umowa. W konsekwencji dostawca nałożył na spółkę karę umowną. Pomiędzy stronami umowy pojawił się spór, co do tego, czy faktycznie istniały podstawy do naliczenia kary umownej, ale spółka nie wyklucza, że naliczoną karę będzie musiała uiścić.

W złożonym wniosku o interpretację indywidualną spółka zapytała, czy w razie zapłaty na rzecz dostawcy naliczonych kar umownych kwota tych kar będzie stanowić dla spółki koszt uzyskania przychodów. Zdaniem spółki naliczona kara umowna powinna zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

Dyrektor KIS podzielił stanowisko podatnika. Wskazał, że w art. 16 ust. 1 pkt 22 uCIT wprowadzono ograniczenie, które wyklucza z kosztów uzyskania przychodów kary umowne i odszkodowania z takich tytułów, jak wady dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług czy zwłoka w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Kara umowna nałożona na spółkę nie została wymieniona w tym katalogu, a przyczyna jej naliczenia również nie została w tym artykule zdefiniowana. Tym samym, po spełnieniu pozostałych warunków wskazanych w art. 15 ust. 1 uCIT, może stanowić koszt podatkowy.

Cesja leasingu generuje przychód dla leasingobiorcy - interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 12 października 2022 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4011.688.2022.1.IM.

Podatnik – przedsiębiorca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wziął w leasing operacyjny samochód osobowy. Począwszy od 2023 r. chce dokonać zmiany formy opodatkowania prowadzonej działalności na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, a także scedować na inny podmiot leasing pojazdu. Nabywca leasingu wstąpi w prawa i obowiązki podatnika związane z umową leasingu, natomiast podatnik jako cesjonariusz wystawi na rzecz nabywcy leasingu fakturę VAT z tytułu tzw. odstępnego (jako formy rekompensaty za spłacone już raty leasingowe i opłatę wstępną), które nabywca będzie zobowiązany zapłacić podatnikowi.

Podatnik powziął wątpliwość, czy od otrzymanej kwoty odstępnego będzie konieczność zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego.

Dyrektor KIS wskazał, że kwota odstępnego (jako forma rekompensaty za spłacone już raty leasingowe i opłatę wstępną) będzie stanowić dla podatnika zapłatę za możliwość wstąpienia innego podmiotu w jego miejsce jako leasingobiorcy (korzystającego). Stanowić więc będzie dla podatnika przychód z działalności gospodarczej, opodatkowany ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. W uzupełnieniu wskazał, iż właściwą stawką ryczałtu będzie ta, która ma zastosowanie do przychodów z działalności gospodarczej, z którą związany jest przedmiot leasingu.

Likwidacja firmy zobowiązuje do korekty VAT - wyrok TSUE z 6 października 2022 r., sygn. akt C-293/21.

Wyrok dotyczy litewskiej spółki, która w latach 2012-2013 nabyła towary i usługi w ramach realizacji międzynarodowego projektu finansowanego ze środków unijnych. Jego celem było opracowanie prototypu medycznego i wprowadzenie go do obrotu. Spółka odliczyła podatek VAT naliczony z tych faktur, a nabyte towary i usługi zamierzała wykorzystać w ramach swojej przyszłej działalności podlegającej opodatkowaniu.

Po zakończeniu projektu działalność spółki zaczęła przynosić straty i podjęto decyzję o zakończeniu jej działalności. Spółka złożyła wniosek o wykreślenie jej z rejestru podatników VAT oraz złożyła ostatnią deklarację VAT, w której nie dokonała korekty odliczenia VAT w odniesieniu do pozostałej części niesprzedanych lub nie wykorzystanych w inny sposób towarów lub usług. Organ podatkowy po przeprowadzonej w spółce kontroli stwierdził, że w momencie wydania decyzji o postawieniu spółki w stan likwidacji spoczywał na niej obowiązek dokonania korekty VAT naliczonego. Spółka zakwestionowała tę decyzję, a właściwy w sprawie sąd skierował pytanie prejudycjalne do TSUE.

TSUE stanął po stronie fiskusa i uznał, że spółka powinna skorygować podatek naliczony zgodnie z art. 184-187 dyrektywy VAT. Wskazał, że ścisły i bezpośredni związek pomiędzy prawem do odliczenia a realizacją transakcji opodatkowanych został przerwany, gdyż podatnik nie wykorzystał danego dobra z uwagi na postawienie w stan likwidacji i wykreślenie z rejestru czynnych podatników. Nie byłby do tego zobowiązany, gdyby po rozpoczęciu likwidacji towary i usługi zostały wykorzystane do czynności opodatkowanych, np. do sprzedaży aktywów w celu spłacenia jego długów.

Objaśnienia podatkowe w zakresie grup VAT.

Ministerstwo Finansów opublikowało dokument stanowiący objaśnienia podatkowe dotyczące grup VAT. Odnoszą się one do przepisów, które będą obowiązywać od 1 stycznia 2023 r. Koncentrują się na przesłankach (warunkach) utworzenia grupy VAT, zasadach rozliczeń w trakcie funkcjonowania grupy, jak i zagadnieniach związanych z zakończeniem działalności przez grupę VAT. Ponadto dotyczą praw i obowiązków związanych z okresami przejściowymi.

W objaśnieniach zawarto również:

• dodatkowe wyjaśnienia w obrębie przesłanek powiązań wewnątrz grupy VAT, w tym zagadnienie ciągłości spełnienia przesłanek powiązań;
• procedurę uproszczoną w imporcie towarów;
• dodatkowe wyjaśnienia tematyki dotyczącej oddziałów podmiotów zagranicznych, w tym dotyczące transakcji pomiędzy oddziałem podmiotu zagranicznego, który wszedł do grupy VAT, a centralą podmiotu lub oddziałem z innego kraju;
• zagadnienie zawierania umowy o utworzenie grupy VAT w formie elektronicznej;
• tematykę współczynnika i prewspółczynnika, w sytuacji, gdy były członek grupy wykonywał wyłącznie czynności na rzecz innych członków grupy VAT.

Objaśnienia podatkowe nie są źródłem prawa. Jednak zgodnie z art. 14n par. 4 pkt 1 OrdPu zastosowanie się przez podatnika w danym okresie rozliczeniowym do objaśnień podatkowych powoduje objęcie go ochroną taką samą, jak w przypadku indywidualnych interpretacji prawa podatkowego.

Nowa wersja testowa aplikacji KSeF.

Ministerstwo Finansów w ramach przygotowań do wdrożenia Krajowego Systemu e-Faktur udostępniło bezpłatną aplikację do próbnego wystawiania i odbierania faktur ustrukturyzowanych. Narzędzie to jest dostępne na portalu podatkowym Ministerstwa Finansów.

Aplikacja daje możliwość:

• podglądu e-Faktury poprzez anonimowy dostęp do niej po wskazaniu jej indywidualnych cech;
• zweryfikowania statusu wysyłki i możliwość pobrania Urzędowego Poświadczenia Odbioru (UPO);
• ostrzegania przed możliwym wystawieniem e-Faktury z tym samym numerem faktury lub jej duplikatu;
• wyszukiwania faktur VAT i ich poszczególnych elementów oraz pobierania tzw. paczki faktur z poziomu listy faktur;
• zarządzania uprawnieniami i tokenami.

Podatnicy korzystający z aplikacji dla celów testowych powinni używać zanonimizowanych danych. Korzystanie z Krajowego System e-Faktur stanie się obowiązkowe z początkiem 2024 roku.