Wartość środków pieniężnych wniesionych do fundacji rodzinnej pomniejsza przychód w przypadku jej rozwiązania - wyrok WSA w Poznaniu z dnia 4 kwietnia 2024 r., sygn. akt I SA/Po 774/23.

WSA w Poznaniu orzekł, że w przypadku rozwiązania fundacji rodzinnej wartość środków pieniężnych wniesionych przez fundatora pomniejsza wartość przekazywanego mu mienia w związku z likwidacją fundacji, które podlega opodatkowaniu CIT zgodnie z art. 24q ust. 1 pkt 2 uCIT.

Fundacja rodzinna jest co do zasady zwolniona z podatku dochodowego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 25 uCIT. Zwolnienie to jednak nie ma charakteru bezwzględnego, gdyż fundacja rodzinna musi zapłacić podatek m.in. w przypadku jej rozwiązania. Zgodnie z art. 24q ust. 1 pkt 2 uCIT, na fundacji rodzinnej ciąży obowiązek zapłaty 15 proc. CIT od wartości przekazywanego lub pozostawionego do dyspozycji mienia. Przychód odpowiadający wartości mienia przekazywanego w związku z rozwiązaniem fundacji pomniejsza się, zgodnie z art. 24q ust. 3 uCIT, o wartość podatkową mienia wniesionego przez fundatora do fundacji. Zgodnie zaś z art. 24q ust. 4 uCIT przez wartość podatkową mienia rozumie się wartość niezaliczoną uprzednio w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodów, jaka zostałaby przyjęta przez fundatora za taki koszt, gdyby składnik ten został przez niego odpłatnie zbyty bezpośrednio przed wniesieniem go do fundacji rodzinnej, nie wyższą od wartości rynkowej tego mienia.

Zgodnie z wykładnią przepisów przyjętą przez Dyrektora KIS (w tym zawartą w indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 23 sierpnia 2023 r. nr 0114-KDIP2-1.4010.210.2023.2.KS wydanej w analizowanej sprawie), wniesione do fundacji rodzinnej środki pieniężne nie stanowią wartości podatkowej mienia, a tym samym nie mogą pomniejszać przychodu z tytułu rozwiązania fundacji.

Z tym stanowiskiem nie zgodził się WSA w Poznaniu, wskazując, iż poprzestając na wykładni językowej przepisów prawa, organ dokonał zawężającej interpretacji art. 24q ust. 3 i 4 uCIT. W ocenie Sądu, opodatkowana po stronie fundacji rodzinnej powinna być jedynie wartość mienia w wysokości nadwyżki ponad to, co zostało jej uprzednio przekazane przez fundatora, w tym również środki pieniężne. Tym samym podlegająca opodatkowaniu wartość mienia przekazanego w związku z rozwiązaniem fundacji powinna zostać pomniejszona także o wartość środków pieniężnych wniesionych uprzednio do fundacji.

Wszystkie zamówienia składane w ramach wykonania umowy ramowej należy traktować jako jednorazową transakcją handlową - wyrok NSA z dnia 18 kwietnia 2024 r., sygn. akt II FSK 911/21.

Podatnik – spółka prowadzi aptekę i w ramach działalności zawarła z hurtownią farmaceutyczną umowę ramową, w oparciu o którą dokonuje zakupów leków i wyrobów medycznych. Umowa ta dotyczy ogólnych warunków współpracy, takich jak udostępnianie oferty handlowej, udzielanie rabatów oraz wysokości ewentualnego kredytu kupieckiego. Przedmiotem umowy ramowej nie jest zawarcie konkretnej transakcji handlowej, gdyż nie ma w niej istotnych elementów umowy sprzedaży, takich jak przedmiot sprzedaży, ilość i cena. Do zakupu towaru dochodzi na skutek złożenia konkretnego zamówienia i przystąpienia do jego realizacji przez hurtownię, co jest udokumentowane wystawieniem przez hurtownię każdorazowo odrębnej faktury VAT.

W ocenie spółki, jeżeli żadna z transakcji z hurtownią udokumentowana odrębną fakturą VAT nie przekracza 15 tys. PLN, to zapłata gotówką z pominięciem rachunku płatniczego nie będzie rodziła skutku w formie braku możliwości zaliczenia takiego wydatku do kosztów podatkowych, nawet w sytuacji, gdy łączna wartość obrotów z hurtownią przewyższa w danym okresie (np. w miesiącu) kwotę 15 tys. PLN. Zdaniem podatnika, „jednorazowa wartość transakcji” oznacza konkretną sprzedaż, a nie zawieranie kolejnych transakcji w ramach wykonania umowy o współpracy.

Dyrektor KIS uznał stanowisko podatnika za prawidłowe, jednak jego interpretacja została zmieniona przez Szefa KAS, który uznał, iż w okolicznościach sprawy jednorazową transakcją jest ogólna suma transakcji w ramach wykonania umowa o współpracy. Tego samego zdania był WSA w Warszawie, który wskazał, iż limit 15 tys. PLN nie jest odnawialny, a jeśli zostanie osiągnięty przez kilka płatności w ramach jednej umowy ramowej, to każda kolejna zapłata gotówką wyklucza zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodu (zgodnie z art. 15d uCIT). Wyrok ten został utrzymany w mocy przez NSA.

Przepisów o uldze na ekspansję nie należy interpretować rozszerzająco - wyrok WSA w Gdańsku z dnia 9 kwietnia 2024 r., sygn. akt: I SA/Gd 39/24.

Podatnik jest spółką z o.o., której przedmiotem działalności jest projektowanie, produkcja i sprzedaż zaawansowanej technicznie odzieży taktycznej na potrzeby różnych służb mundurowych oraz wojska. Wszystkie produkty sprzedawane przez podatnika są przez niego wytwarzane oraz charakteryzują się wysokim stopniem zindywidualizowania (tj. produkowane są pod konkretnego zamawiającego). Spółka prowadzi działania marketingowe mające na celu reklamę oferowanych produktów, w tym prowadzi kampanie reklamowe, uczestniczy w targach i wydarzeniach promocyjnych oraz przygotowuje materiały promocyjne (ulotki, długopisy, broszury). W ocenie spółki, wszystkie powyższe wydatki będzie mogła uwzględnić w uldze na ekspansję z art. 18eb uCIT.

Stanowisko to w części poparł Dyrektor KIS, wskazując, że nie wszystkie poniesione przez spółkę koszty uczestnictwa w targach (w tym wydatki na sympozja i programy partnerskie), a tylko te wymienione w art. 18eb ust. 7 pkt 1 uCIT, mogą być objęte ww. ulgą. Ponadto uznał, iż nieodpłatne przekazywanie gadżetów reklamowych z logiem spółki należy uznać za działania o charakterze reklamowym i reprezentacyjnym, a nie jako działania promocyjno-informacyjne.

WSA w Gdańsku w całości podzielił stanowisko organu podatkowego. Dodał, iż wydatki na upominki promują spółkę, a nie konkretny produkt, a wydatki na targi nie są tożsame z wydatkami na inne wydarzenia typu konferencje i sympozja.

Wniesienie przez fundację rodzinną aportem nieruchomości do spółki jest opodatkowane 25 proc. podatkiem CIT - wyrok WSA w Łodzi z dnia 18 kwietnia 2024 r., sygn. akt I SA/Łd 163/24.

WSA w Łodzi orzekł, iż wniesienie nieruchomości przez fundację aportem do spółki – w przypadku, jeśli nieruchomość taka została nabyta przez fundację wyłącznie w tym celu – wykracza poza dozwolony zakres działalności z art. 5 ust. 1 pkt. 1 ustawy o fundacjach rodzinnych i skutkuje opodatkowaniem takiej transakcji 25 proc. CIT.

W stanie faktycznym sprawy, fundacja rodzinna w organizacji planuje nabyć niezabudowaną działkę, która następnie zostanie wniesiona jako wkład niepieniężny na pokrycie udziałów w kapitale zakładowym polskiej spółki kapitałowej, do której fundacja przystąpi. Okres pomiędzy nabyciem nieruchomości przez fundację a jej wniesieniem do spółki będzie tylko czasem niezbędnym na dopełnienie stosownych formalności prawnych związanych z wniesieniem aportu.

W ocenie fundacji, taka czynność nie będzie opodatkowana podatkiem CIT. Ze stanowiskiem tym nie zgodził się Dyrektor KIS, wskazując, iż fundacja rodzinna nabyła nieruchomość wyłącznie w celu dalszego jego zbycia, tj. wniesienia jako wkładu do spółki kapitałowej, a zatem takie działanie nie stanowi działalności dozwolonej, zwolnionej z CIT. WSA w Łodzi podzielił stanowisko organu.

Podatnik może udokumentować w jednej fakturze VAT dwie lub więcej czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje w różnych momentach - interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 22 marca 2024 r., sygn. 0114-KDIP4-1.4012.90.2024.1.DP.

Jak wynika ze stanu faktycznego będącego przedmiotem interpretacji, podatnik prowadzi działalność w zakresie obrotu energią elektryczną, ale świadczy również usługi związane ze sprzedażą gwarancji pochodzenia energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii.

Zdarza się, że na podstawie tej samej umowy zawartej z kontrahentem spółka dokonuje zarówno sprzedaży energii elektrycznej, jak i usługi związanej z przeniesieniem prawa do gwarancji pochodzenia. Zgodnie z uVAT, sprzedaż energii elektrycznej stanowi dostawę towarów (co skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w momencie wystawienia faktury VAT), zaś sprzedaż gwarancji pochodzenia jest usługą związaną z przeniesieniem praw do tychże (co skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w momencie, kiedy usługa została wyświadczona). Obrót energią elektryczną oraz gwarancjami pochodzenia może więc powodować powstanie obowiązku podatkowego w różnych momentach – w różnych okresach rozliczeniowych.

Spółka wystąpiła z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji, w którym zapytała, czy w związku z rozpoznaniem w odniesieniu do energii elektrycznej oraz usługi związanej z przeniesieniem praw do gwarancji obowiązków podatkowych na odrębnych zasadach, prawidłowym jest ujęcie przez nią ww. dostawy oraz usługi na jednej fakturze, ale w dwóch odrębnych pozycjach. W jej ocenie taka możliwość wynika z art. 106e uVAT.

Ze stanowiskiem tym zgodził się Dyrektor KIS. Wskazał, że zgodnie z uVAT, nie ma przeciwskazań dla dokumentowania na jednej fakturze VAT czynności podlegających różnym zasadom opodatkowania, wykonanych na rzecz tego samego kontrahenta. Istotne jest, aby faktura VAT była wystawiona w odpowiednim terminie wynikającym z przepisów i odzwierciedlała rzeczywiste zdarzenie gospodarcze.

Wyrok TSUE w sprawie ustalenia podstawy opodatkowania VAT w przypadku wniesienia aportu - wyrok TSUE z dnia 8 maja 2024 r., sygn. akt: C-241/23.

TSUE orzekł, że zgodnie z art. 73 dyrektywy 2006/112/WE podstawę opodatkowania transakcji wniesienia aportem nieruchomości do spółki w zamian za akcje tej spółki należy ustalić na podstawie uzgodnionej i rzeczywiście otrzymanej w tym zakresie zapłaty – ceny emisyjnej, a nie wartości nominalnej tych akcji.

W stanie faktycznym sprawy, spółka – podatnik otrzymała wkład niepieniężny w postaci nieruchomości w zamian za nowo wyemitowane akcje. Spółka uznała, że zapłatą za wniesiony aport stanowiły akcje według ich ceny emisyjnej.

Organ skarbowy zakwestionował ten sposób rozliczenia, kwestionując odliczenie VAT przez podatnika w części odpowiadającej nadwyżce wartości emisyjnej akcji ponad ich wartość nominalną. Jego zdaniem podstawę opodatkowania aportu należy obliczyć według wartości nominalnej akcji, która była wielokrotnie niższa od ceny emisyjnej. Stanowisko organów podatkowych podzielił WSA w Warszawie. Sprawa trafiła do NSA, który wystąpił w tym przedmiocie z pytaniem prejudycjalnym do TSUE.

TSUE podzielił stanowisko podatnika. Wskazał, iż zgodnie z art. 73 dyrektywy 2006/112/WE za podstawę opodatkowania uznać należy wszystko, co stanowi zapłatę za wkład niepieniężny, czyli w niniejszej sprawie akcje według ich ceny emisyjnej. Tym samym to cena emisyjna akcji, a nie wartość nominalna, powinna zostać uwzględniona dla ustalenia podstawy opodatkowania wniesionego aportu.

Instrumentalne wszczęcie postępowania o przestępstwo lub wykroczenie skarbowe może mieć miejsce nie tylko wtedy, gdy między wszczęciem postępowania karnoskarbowego a terminem przedawnienia zostało mniej niż trzy miesiące - wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 marca 2024 r., sygn. akt III SA/Wa 2577/23.

WSA w Warszawie orzekł, iż z instrumentalnym wszczęciem postępowania w sprawie o przestępstwo lub wykroczenie skarbowe w celu zawieszenia biegu terminu przedawnienia możemy mieć do czynienia nie tylko wtedy, gdy między wszczęciem postępowania karnoskarbowego a terminem przedawnienia zostało mniej niż trzy miesiące.

Zgodnie z art. 70 par. 6 pkt 1 OrdPod, co do zasady wszczęcie postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe powoduje zawieszenie terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych. W analizowanej sprawie wszczęcie postępowania karnoskarbowego miało miejsce na siedem miesięcy przed terminem przedawnienia, ale w ocenie podatnika miało charakter instrumentalny i zostało wszczęte tylko po to, żeby nie dopuścić do przedawnienia zobowiązań podatkowych. Ze stanowiskiem tym nie zgodziły się organy podatkowe, powołując się na termin wszczęcia postępowania krótszy niż trzy miesiące wskazany w art. 239b OrdPod.

Podejścia organów nie zaakceptował jednak WSA w Warszawie. Wskazał, iż termin, po przekroczeniu którego można mówić o instrumentalnym wszczęciu postępowania karnoskarbowego, każdorazowo poddać należy indywidualnej ocenie przy uwzględnieniu okoliczności danej sprawy.

Projekt ustawy o globalnym podatku minimalnym.

Na stronie Rządowego Centrum Legislacji pojawił się projekt ustawy o opodatkowaniu wyrównawczym jednostek składowych grup międzynarodowych i krajowych, czyli o tzw. podatku minimalnym. Ustawa ta implementuje do polskiego porządku prawnego postanowienia dyrektywy 2022/2523, zobowiązującej państwa członkowskie UE do wdrożenia przepisów regulujących zagadnienia związane z tzw. globalnym podatkiem minimalnym.

Projekt ustawy zakłada, iż będzie ona regulować zagadnienia związane z opodatkowaniem dużych przedsiębiorstw krajowych i międzynarodowych:

• globalnym podatkiem wyrównawczym – który będzie nakładał co do zasady obowiązek zapłaty podatku wyrównawczego przez jednostkę dominującą najwyższego szczebla w grupie (w jurysdykcji, w której ma siedzibę) od nisko opodatkowanych jednostek zależnych w innych jurysdykcjach;
• krajowym podatkiem wyrównawczym – będącym podobnym w założeniach do globalnego podatku wyrównawczego, który zakłada, że prawo do poboru podatku wyrównawczego będzie w państwie, w którym znajduje się nisko opodatkowana jednostka składowa grupy, a nie w kraju siedziby jednostki dominującej;
• podatkiem wyrównawczym od niedostatecznie opodatkowanych zysków – który będzie nakładał obowiązek zapłaty podatku wyrównawczego od jednostki dominującej, na jednostki z grupy znajdujące się w danej jurysdykcji, w sytuacji, gdy ta jednostka dominująca działa w innej jurysdykcji, w której nie ma globalnego podatku wyrównawczego.

Planowany termin wejścia w życie ustawy to 1 stycznia 2025 r.

Projekt ustawy wprowadzającej tzw. kasowy PIT.

Ministerstwo Finansów opublikowało projekt nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Zakłada ona wprowadzenie kasowej metody rozliczania podatku dochodowego (w miejsce dotychczasowej tzw. metody memoriałowej).

Projekt ustawy zakłada, iż z metody tej będą mogli skorzystać podatnicy prowadzący działalność gospodarczą:

• którzy rozpoczynają działalność, a także ci, których przychody w poprzednim roku podatkowym nie przekraczały 250 tys. EUR;
• którzy będą płacić podatek dochodowy według: skali podatkowej (art. 27 uPIT), IP Box (art. 30ca uPIT), podatek liniowy (art. 30c uPIT) oraz ryczałt od przychodów ewidencjonowanych;
• którzy będą ją prowadzić samodzielnie, a nie w ramach spółki cywilnej czy spółki jawnej;
• gdy dokonywać będą transakcji w relacji B2B, tj. podatnik będzie rozpoznawał przychód w sposób kasowy, gdy stroną transakcji będzie inny przedsiębiorca;
• gdy transakcja będzie udokumentowana fakturą VAT.

KSeF będzie obowiązkowy od 1 lutego 2026 r.

Ministerstwo Finansów poinformowało o kolejnym przesunięciu terminu wprowadzenia obowiązku fakturowania za pośrednictwem KSeF. Krajowy System e-Faktur ma być obowiązkowy:

• od 1 lutego 2026 r. dla podmiotów dużych (którzy w poprzednim roku przekroczyli 200 mln PLN obrotów);
• od 1 kwietnia 2026 r. dla wszystkich podmiotów.

Krajowy System e-Faktur to ogólnokrajowy program informatyczny, w którym przedsiębiorcy mogą wystawiać i otrzymywać elektroniczne faktury ustrukturyzowane. System ten zakłada centralizację procesu rejestracji faktur VAT w obrocie gospodarczym w jednym miejscu. Ministerstwo Finansów nie wyklucza możliwości dobrowolnego wystawienia faktur VAT w tym systemie dla osób prywatnych. Takie faktury VAT mają być oznaczane kodem QR umożliwiającym anonimowy dostęp do faktury VAT w Aplikacji Podatnika KSeF.