Dla określenia statusu małego podatnika liczy się tylko okres, w którym podmiot był podatnikiem CIT - interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 17 grudnia 2021 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.476.2021.1.AP.

Wnioskodawca – spółka komandytowa uzyskała status podatnika CIT od 1 maja 2021 r. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, jej dochody są w całości opodatkowane na terytorium RP, a rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy. Spółka zamierza w roku podatkowym 2022 r. stosować obniżoną stawkę podatku CIT w wysokości 9 proc., spełniając przesłanki statusu małego podatnika.

W złożonym wniosku o interpretację indywidualną wnioskodawca zapytał, czy dla określenia koniecznego okresu dla weryfikacji spełnienia przesłanki nabycia statusu małego podatnika powinien przyjąć okres od 1 maja 2021 r. (nabycie statusu podatnika CIT) do 31 grudnia 2021 r. W jego ocenie, za „poprzedni rok podatkowy” należy uznać rok podatkowy trwający od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r., czyli okres pozostawania podatnikiem podatku CIT. W konsekwencji, aby spółka w roku podatkowym od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. mogła wybrać stawkę opodatkowania w wysokości 9 proc., to musi posiadać status małego podatnika w okresie od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r., tj. wartość przychodów spółki nie może przekroczyć w tym okresie wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 mln euro (wraz z kwotą należnego podatku VAT).

Dyrektor KIS zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy. Wyjaśnił, że w 2022 r. o statusie spółki komandytowej jako małego podatnika będzie decydować wysokość przychodu ze sprzedaży z poprzedniego roku podatkowego tej spółki, tj. okres od 1 maja 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. Jeżeli więc przychody spółki w roku podatkowym trwającym powyższy okres nie przekroczą równowartości 2 mln euro, to spółka będzie w 2022 r. miała status małego podatnika.

Zwrot kosztów za dojazdy taksówkami w celach służbowych nie stanowi przychodu pracownika - wyrok WSA w Gdańsku z dnia 21 grudnia 2021 r., sygn. akt I SA/Gd 971/21.

Wyrok WSA został wydany na skutek złożenia skargi na interpretację indywidualną w przedmiocie opodatkowania zwrotu wydatków na przejazdy służbowe taksówkami przez pracowników. Skarżący pracodawca zwracał swoim pracownikom w całości koszty związane z delegacją służbową, w tym za przejazdy taksówkami. Służbowe przejazdy mają związek z wizytami w sprawach urzędowych, np. w NFZ, ZUS, bankach, a także są wykorzystywane w czasie delegacji krajowych i zagranicznych.

W ocenie skarżącego zwrot opisanych kosztów przejazdów taksówkami dla celów służbowych nie stanowi przychodu dla pracownika w rozumieniu art. 12 ust. 1 uPIT, bo służy organizacji pracy i działalności pracodawcy oraz leży w interesie pracodawcy. Ponadto zwrot takich kosztów nie rodzi po stronie pracownika jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego.

Ze stanowiskiem skarżącego nie zgodził się organ interpretujący, który stanął na stanowisku, że zwrot pracownikom kosztów przejazdu/dojazdu w ramach polecenia służbowego stanowi przychód z art. 12 ust. 1 uPIT. Wskazał, że przychodem ze stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy.

Stanowiska organu podatkowego nie podzielił WSA w Gdańsku. W jego ocenie, tego rodzaju wydatki na rzecz pracownika nie stanowią przychodu dla pracownika i powinny być dla niego neutralne podatkowo. Pracownik nie uzyskuje bowiem żadnej realnej korzyści majątkowej, a jedynie zwrot kosztów, jakie poniósł, płacąc za przejazd taksówką, co stanowi wyrównanie uszczerbku majątkowego. Jak wskazał Sąd, zgodnie z art. 11 ust. 1 uPIT za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotu wydatków np. za wyjazdy służbowe.

Wyrok jest nieprawomocny.

Podmiot będący płatnikiem przy podatku od wygranej w konkursie - wyrok NSA z dnia 21 grudnia 2021 r., sygn. akt II FSK 930/19.

NSA wydał wyrok dotyczący zasad opodatkowania PIT nagród w konkursach organizowanych na zlecenie przedsiębiorcy przez agencję marketingową, wydawanych osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej oraz przedsiębiorcom.

Spółka wystąpiła o wydanie interpretacji indywidualnej w przedmiocie skutków podatkowych zlecenia organizacji i przeprowadzania działań marketingowych przez podmioty trzecie. Działania te polegały na organizacji na zlecenie spółki konkursów przez zewnętrzne agencje, organizacji loterii przeprowadzanych przez wyspecjalizowane podmioty oraz konkursów organizowanych przez inne podmioty, w których spółka bierze udział jedynie jako sponsor nagród. Za wykonane usługi spółka wypłaca agencjom wynagrodzenie, pokrywające także koszt nagród zakupionych przez agencje.

W ocenie spółki, we wszystkich trzech przypadkach płatnikiem, na którym ciąży obowiązek obliczenia, pobrania i wpłaty zryczałtowanego 10-proc. podatku od nagród (o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy uPIT) jest podmiot bezpośrednio organizujący i przeprowadzający konkurs lub loterię. Ponadto obowiązek ten dotyczy zarówno sytuacji, gdy nagrody otrzymują osoby nieprowadzące działalności gospodarczej, jak i gdy nagradzani są przedsiębiorcy.

Dyrektor KIS podzielił stanowisko spółki w odniesieniu do sytuacji, gdy nagrody przyznawane są przedsiębiorcom. Wskazał, że w przypadku nagród przyznanych osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej w ramach konkursów organizowanych na zlecenie spółki, to na spółce (a nie na agencji) ciążą obowiązki płatnika, bo to ona ponosi ekonomiczny ciężar nagród.

WSA i NSA podzieliły jednak stanowisko spółki. NSA potwierdził, że to na agencji marketingowej jako organizatorze konkursu ciąży obowiązek płatnika PIT, a nie na spółce. NSA odniósł się również do kwestii źródła przychodów, do którego powinna zostać zaliczona wartość nagród wydawanych osobom prowadzącym działalność gospodarczą, stwierdzając, że jeśli podatnik uczestniczy w konkursie jako przedsiębiorca, to uzyskany przychód należy klasyfikować do przychodów z działalności gospodarczej.

Podatnik nie odpowiada za nieprawidłowości u kontrahenta - wyrok WSA w Łodzi z dnia 16 grudnia 2021 r., sygn. akt I SA/Łd 771/21.

Wyrok WSA w Łodzi dotyczył skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej utrzymującej w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji w przedmiocie odmowy wydania zgody na przekazanie środków zgromadzonych na rachunku VAT.

Przedsiębiorca otrzymał od kontrahenta zapłatę przy zastosowaniu mechanizmu podzielonej płatności. Kwota należnego podatku VAT została przelana na rachunek VAT, którym przedsiębiorca nie może swobodnie dysponować. Podatnik wystąpił o zgodę na przekazanie środków z rachunku VAT na ogólny rachunek rozliczeniowy. Organy podatkowe odmówiły udzielenia zgody, uznając, że występuje uzasadniona obawa wystąpienia zaległości w VAT i w PIT u kontrahenta podatnika, co zostało potwierdzone w przeprowadzonej u niego kontroli. W konsekwencji organy podatkowe zajęły stanowisko, że nieprawidłowości wykazane po stronie kontrahenta uzasadniają obawę co do prawidłowości rozliczeń VAT także u podatnika.

WSA w Łodzi nie zgodził się z takim stanowiskiem organów, uznając, że fiskus nie ma prawa odmówić uwolnienia środków zgromadzonych na rachunku VAT podatnika w przypadku, gdy okoliczności uzasadniające odmowę powstały jedynie u jego kontrahenta. Sąd wskazał, że zgodnie z art. 108b ust. 5 pkt 2 lit. b uVAT naczelnik urzędu skarbowego odmawia zgody na przekazanie środków zgromadzonych na rachunku VAT, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że wystąpi zaległość podatkowa. W okolicznościach sprawy przesłanka ta nie została spełniona. Zdaniem Sądu, przepis ten dotyczy obawy wystąpienia zaległości podatkowej u podatnika, któremu odmawia się zgody, a nie u innej osoby, w tym u kontrahentów podatnika.

Wyrok jest nieprawomocny.

Przepisy o MDR są przedmiotem interpretacji indywidualnej - wyrok NSA z dnia 8 grudnia 2021 r., sygn. akt III FSK 4548/21.

Wyrok NSA dotyczy obowiązku po stronie Dyrektora KIS wydania interpretacji indywidualnej przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących obowiązku informowania o schematach podatkowych.

Spółka kapitałowa wystąpiła do Dyrektora KIS z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej w przedmiocie konieczności raportowania tzw. schematów podatkowych. Jak wskazała, prowadzi ona działalność wymagającą nawiązywania relacji biznesowych w różnych obszarach. Przez lata wypracowała pewne idee i pomysły, które wykorzystuje jako sprawdzony schemat działania. Spółka dokonała przeglądu umów, transakcji i zdarzeń gospodarczych pod względem przepisów podatkowych i doszła do wniosku, że niektóre z nich mogą być uznane za schemat podatkowy. W celu potwierdzenia swojego stanowiska złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

Dyrektor KIS odmówił wydania interpretacji uznając, że przepisy Ordynacji podatkowej dotyczące raportowania schematów podatkowych nie mogą być przedmiotem interpretacji, ponieważ są to przepisy o charakterze proceduralnym, a nie dotyczą bezpośrednio kwestii związanych z powstaniem obowiązku podatkowego spółki i nie mają wpływu na wysokość jej zobowiązań podatkowych.

Ze stanowiskiem organu podatkowego nie zgodził WSA w Poznaniu, a także NSA. W ocenie sadów administracyjnych obowiązki prawno-podatkowe związane z tzw. obowiązkiem raportowania schematów podatkowych objęte są zakresem postępowania interpretacyjnego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej. Treść przepisów dotyczących obowiązków informacyjnych w zakresie schematów podatkowych posiada cechy materialnoprawne i ma wpływ na zakres obowiązków podatkowych, a jako takie przepisy te mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Nowe wzory formularzy CIT.

Ministerstwo Finansów opublikowało projekty nowych wzorów formularzy: CIT-8, CIT/KW, CIT-15J wraz z załącznikiem CIT/JW. Projekt został opublikowany w związku ze zmianami, które wprowadza od 1 stycznia 2022 r. tzw. Polski Ład, czyli nowelizacja ustaw podatkowych z 29 października 2021 r. (Dz.U. poz. 2105 ze zm.).

CIT-8, CIT/KW – najważniejsze założenia:

• będą one miały zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1 stycznia 2021 r.,
• CIT/KW stanowi informację o przychodach, kosztach, dochodzie z przekształcenia oraz podatku należnym w związku z wyborem opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek,
• CIT/KW musi być załączano do CIT-8 za 2021 r. przez podatnika, który przekształci się (lub już tego dokonał) aby od 1 stycznia 2022 r. stosować tzw. estoński CIT,
• w formularzu CIT/KW oraz CIT-8 pojawią się nowe rubryki, a część dotychczasowych zostanie usunięta (np. w CIT-8 w części B zostanie dodany wiersz przeznaczony do wykazania hipotetycznych odsetek jako kosztu uzyskania przychodu).

CIT-15J wraz z załącznikiem CIT/JW – najważniejsze założenia:

• spółki jawne w 2022 r., których wspólnikami nie są wyłącznie osoby fizyczne, będą przesyłać informację CIT-15J wraz z załącznikiem CIT/JW na zaktualizowanych formularzach,
• informacja ta dotyczy wspólników (podatnikach posiadających bezpośrednio lub pośrednio prawa do udziału w zysku spółki jawnej),
• informację CIT-15J powinna złożyć spółka przekształcona.

Wraz z wejściem w życie tego rozporządzenia straci moc dotychczasowe z dnia 11 stycznia 2021 r. (Dz.U. poz. 87).

Projekt KE przepisów wprowadzających minimalną stawkę podatku CIT.

Komisja Europejska przedstawiła projekt przepisów wprowadzających minimalną stawkę podatku. Projekt dyrektywy ustanawia minimalną efektywną stawkę podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) na poziomie 15 proc., co zostało uzgodnione na forum OECD. Celem projektu KE jest m.in. walka z unikaniem opodatkowania.

Najważniejsze założenia projektu:

• przepisy będą miały zastosowanie do każdej korporacji – zarówno działającej w jednym kraju, jak i międzynarodowej, mającej spółkę w Unii Europejskiej,
• do zapłaty podatku będą zobowiązane przedsiębiorstwa generujące co najmniej 750 mln euro skonsolidowanych rocznych przychodów,
• podatek obejmie m.in. globalne platformy cyfrowe jak np. Facebook,
• projekt zakłada wyjątki od obowiązku płacenia podatku m.in. w zakresie procentu dochodów w stosunku do wartości aktywów trwałych i procentu kosztów wynagrodzeń.