Koszty spotkania z kontrahentami mogą być kosztami uzyskania przychodu - wyrok NSA z dnia 8 grudnia 2022 r., sygn. akt II FSK 1130/20.

Podatnik, spółka z branży IT, organizuje spotkania z kontrahentami m.in. w celu umożliwienia podwykonawcom oraz partnerom wymiany wiedzy oraz doświadczeń z pracy nad projektami, zaznajomienia ich z wizją i strategią rozwoju spółki, a także w celu integracji członków zespołów. Uczestnikami tych spotkań są osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą, współpracujące ze spółką w oparciu o kontrakty B2B oraz na podstawie umów zlecenia. W związku z organizacją spotkania spółka ponosi koszty transportu, zakwaterowania i wyżywienia uczestników. W jej ocenie, wszystkie ww. wydatki związane z organizacją spotkań, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Ze stanowiskiem tym nie zgodził się Dyrektor KIS, wskazując, że aspekt integracyjny spotkań będzie dominować nad pozostałymi, a w konsekwencji zastosowanie będzie miało wyłączenie z art. 16 ust. 1 pkt 28 uCIT dotyczące kosztów reprezentacji.

Odmiennego zdania był WSA w Gliwicach oraz NSA. Zdaniem sądów, organ podatkowy nie wskazał, dlaczego uznał wydatki na integracyjną część spotkania za dominujące nad pozostałymi oraz również nie wyjaśnił, dlaczego uważa, że głównym celem spotkań będzie kreowanie wizerunku spółki, skoro integracja ma być tylko jednym z punktów spotkań, wcale nie ważniejszym od pozostałych.

Koszty kwalifikowane w uldze B+R - wyrok NSA z dnia 14 grudnia 2022 r., sygn. akt II FSK 1204/20.

Spółka z branży IT dostarczająca klientom zaawansowane rozwiązania informatyczne we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej zapytała, czy w kosztach kwalifikowanych dla celów ulgi B+R może uwzględnić wynagrodzenie pracowników realizujących projekty B+R również za czas ich absencji, w tym za okres usprawiedliwionych nieobecności z powodu choroby czy urlopu.

Dyrektor KIS wydał interpretację negatywną dla podatnika.

Sądy administracyjne były innego zdania, wskazując, że zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 uCIT do kosztów kwalifikowanych (odliczanych od podstawy opodatkowania) zaliczyć należy należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 uPIT oraz składki ZUS. Podlegają one odliczeniu w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika. Dodał, iż zgodnie z art. 12 ust. 1 uPIT za przychody ze stosunku pracy uznać należy wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia w naturze (np. ekwiwalent za niewykorzystany urlop). Nie ma więc podstaw, by z ulgi B+R wyłączyć wynagrodzenia wypłacane pracownikom za czas urlopu, choroby czy innej usprawiedliwionej nieobecności.

Rozliczenia bezgotówkowe z tytułu wynajmu mieszkania własnemu pracownikowi ze zwolnieniem z prowadzenia ewidencji sprzedaży przy użyciu kasy fiskalnej - interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 2 grudnia 2022 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.500.2022.2.LK.

Spółka zamierza wynajmować mieszkania własnym pracownikom dla ich celów mieszkaniowych. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 uVAT taki wynajem jest zwolniony z VAT. Rozliczenie między spółką a pracownikiem z tytułu czynszu najmu miałoby mieć formę bezgotówkową, tj. kwota odpowiadająca kwocie należnego czynszu będzie potrącana z miesięcznego wynagrodzenia należnego pracownikowi, a odbywać się to będzie na podstawie porozumienia między spółką a pracownikiem.

W złożonym wniosku o wydanie podatkowej interpretacji indywidualnej spółka zapytała, czy w takiej sytuacji będzie zwolniona z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy użyciu kasy fiskalnej.

Dyrektor KIS potwierdził, że w opisanej sytuacji spółka będzie mogła korzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy użyciu kasy fiskalnej, a to na podstawie: poz. 34 (w przypadku wynajmu dla pracowników) i poz. 37 (w przypadku wynajmu dla zleceniobiorców) załącznika do rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Uproszczenie dla wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej tylko w sytuacji prawidłowo opisanej faktury - wyrok TSUE z dnia 8 grudnia 2022 r., sygn. akt C-247/21.

Rozstrzygnięcie TSUE dotyczy austriackiej spółki, która prowadzi działalność w zakresie pośrednictwa i sprzedaży pojazdów luksusowych w UE i w państwach trzecich. Spółka nabyła od dostawcy z Wielkiej Brytanii (wtedy jeszcze w UE) pojazdy, które następnie odsprzedała spółce z siedzibą w Czechach. Pojazdy te zostały przetransportowane bezpośrednio z Wielkiej Brytanii do Czech, a ich transport zorganizowany został przez spółkę austriacką. Każdy z ww. podmiotów posługiwał się numerem VAT kraju swojej siedziby. Na fakturach dokumentujących transakcję spółka austriacka (podatnik) dodała wzmiankę „zwolniona z podatku wewnątrzwspólnotowa transakcja trójstronna” oraz w informacji podsumowującej wskazała czeski numer VAT czeskiego nabywcy oraz oświadczyła, że zrealizowała trójstronną transakcję wewnątrzwspólnotową.

Austriackie organy podatkowe uznały jednak, że wskazana wyżej klauzula zamieszczona na fakturze nie jest wystarczająca do zwolnienia spółki austriackiej z obowiązku zapłaty podatku w ramach transakcji trójstronnej, gdyż z faktury nie wynika, że doszło do przeniesienia zobowiązania podatkowego na nabywcę – spółkę w Czechach. W konsekwencji organy podatkowe opodatkowały nabycie pojazdów przez spółkę austriacką w Austrii bez prawa do odliczenia na zasadzie „sankcyjnego opodatkowania WNT” zgodnie z art. 41 Dyrektywy VAT (którego odpowiednik stanowi art. 25 ust. 2 uVAT). Spółka austriacka skorygowała sporne faktury, dodając w nich informację o przejściu obowiązku rozliczenia VAT na podmiot trzeci (kontrahenta z Czech) – tzw. „odwrotne obciążenie”, nie wykazując jednak, że czeski kontrahent otrzymał noty korygujące.

TSUE przyznał rację organom podatkowym. Wskazał, iż w ramach przedmiotowych transakcji nabywca końcowy nie jest skutecznie wyznaczony jako podmiot zobowiązany do zapłaty VAT, jeżeli faktura wystawiona przez nabywcę pośredniego (spółkę austriacką) nie zawiera wzmianki „odwrotne obciążenie”. Dodał również, że pominięcie w fakturze ww. wzmianki wymaganej na podstawie Dyrektywy VAT nie może zostać skorygowane w późniejszym terminie.

Oprocentowanie nadpłaty podatku po wyroku TSUE - wyrok WSA w Gdańsku z dnia 30 listopada 2022 r., sygn. akt I SA/Gd 823/22.

Podatnik złożył korektę deklaracji VAT-7 wraz z wnioskiem o zwrot nadpłaty podatku VAT i zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za wskazany okres rozliczeniowy, wnosząc o oprocentowanie ww. nadpłaty oraz ww. nadwyżki na podstawie art. 78 § 1 oraz § 5 pkt 2 OrdPU za okres od dnia ich powstania do 30 dnia od publikacji wyroku TSUE z dnia 22 kwietnia 2021 r. w sprawie C-703/19. Powołując się na ww. orzeczenie TSUE (wydane w innej sprawie niż sprawa podatnika), podatnik wskazał, że wbrew stanowisku wyrażonemu w interpretacji ogólnej MF nr PT1.050.3.2016.156 (do której się wcześniej zastosował), był uprawniony do stosowania 5% stawki VAT od sprzedaży gotowych posiłków na wynos, a nie 8% i 23% traktując to jako usługę gastronomiczną.

Organ podatkowy dokonał na rzecz podatnika zwrotu wnioskowanej nadpłaty oraz nadwyżki, jednak odmówił jej oprocentowania, stwierdzając, iż nadwyżki i nadpłaty wynikające ze złożonych przez podatnika korekt deklaracji VAT-7 powstały w rezultacie samoobliczenia podatku przez podatnika, a nie w wyniku orzeczenia TSUE.

Odmiennego zdania był WSA w Gdańsku, uznając za zasadne oprocentowanie nadpłaty od dnia jej powstania. Wskazał, że dla zasadności naliczenia odsetek od nadpłaty nie ma znaczenia czy orzeczenie TSUE wprost stwierdza niezgodność prawa krajowego z prawem unijnym, czy jest wyrokiem interpretacyjnym. Nadpłata oraz nadwyżka VAT wynikła z korekt deklaracji złożonych przez podatnika w oparciu o wnioski płynące z wyroku TSUE, który wyeliminował niezgodną z prawem unijnym wykładnię przepisów prawa krajowego zawartą w interpretacji ogólnej MF, do której to podatnik wcześniej się zastosował.

Zmiany w stawkach VAT w 2023 r.

W dniu 2 grudnia 2022 r. opublikowano rozporządzenie Ministra Finansów zakładające od 1 stycznia 2023 r. obowiązywanie obniżonych stawek VAT na wybrane towary i usługi.

Najważniejsze zmiany dotyczą:

• obniżenia stawki VAT do wysokości 0% na produkty żywnościowe tzw. pierwszej potrzeby tj. m.in. na mięso, produkty mleczarskie, warzywa,
• czasowego obniżenia stawki VAT do 8% na wybrane produkty nawozowe (do 31 grudnia 2024 r.),
• utrzymania preferencyjnej stawki VAT w wysokości 0% do końca czerwca 2023 r. na darowizny na rzecz Rządowej Agencji Rezerw Strategicznych, podmiotów leczniczych, jednostek samorządu terytorialnego – przekazywanych na cele związane z pomocą ofiarom skutków działań wojennych w Ukrainie.

Zmiany w składaniu przez podatników PIT-2.

Od stycznia 2023 r. nastąpiły zmiany w składaniu przez podatników PIT-2 (oświadczenia upoważniającego płatnika do pomniejszania zaliczek o kwotę zmniejszającą podatek).

Najważniejsze zmiany:

• poszerzono grupę podatników, którzy mogą składać PIT-2 (nie tylko pracownicy, jak dotychczas, ale także zleceniobiorcy, wykonawcy dzieł, członkowie zarządów i rad nadzorczych, menadżerowie na kontraktach),
• możliwość złożenia formularza PIT-2 maksymalnie do trzech płatników według wzoru udostępnionego przez MF w BIP lub innego przygotowanego przez płatnika albo poprzez elektroniczny system kadrowo-płacowy, z którego korzysta dany płatnik,
• złożony dotychczas przez pracowników formularz PIT-2 pozostanie aktualny,
• możliwość zawarcia w formularzu PIT-2 nowych wniosków i oświadczeń (które dotychczas były składane na osobnych drukach) mających wpływ na wysokość obliczanej zaliczki na PIT takich jak ulga na powrót, dla rodzin 4 plus, dla pracujących seniorów,
• w przypadku zbiegu umów (tytułów) pomniejszenie zaliczki o 1/12 kwoty zmniejszającej podatek może zastosować maksymalnie trzech płatników – zgodnie z oświadczeniem PIT-2 otrzymanym od danego podatnika. Każdy z nich w takim zakresie, aby łącznie u wszystkich płatników pomniejszenie nie przekroczyło w tym samym miesiącu 1/12 kwoty zmniejszającej podatek.

VAT w epoce cyfrowej – projekt zmian.

Komisja Europejska przygotowała projekt zmian w unijnych regulacjach o VAT, które mają na celu poprawę efektywności w VAT, zminimalizowanie skali oszustw związanych z VAT na miarę wyzwań ery cyfrowej. Zmiany mają być wprowadzane stopniowo w latach 2024-2028.

Zmiany dotyczą zasadniczo trzech obszarów:

• koncepcja pojedynczej rejestracji na potrzeby rozliczeń VAT w całej UE oraz możliwość wypełniania obowiązków związanych z VAT za pośrednictwem jednego portalu i w jednym języku,
• elektroniczne raportowanie w handlu towarami i usługami w czasie rzeczywistym w oparciu o ustandaryzowany format e-faktur dla firm prowadzących działalność transgraniczną w UE,
• obowiązki podatkowe nałożone na operatorów internetowych platform cyfrowych m.in. świadczących usługi transportu pasażerskiego oraz działalności platform umożliwiających krótkoterminowy najem lokali mieszkalnych, polegające na obowiązku pobrania VAT i jego odprowadzenia do organów skarbowych, w sytuacji, gdy nie został odprowadzony przez samych usługodawców.