Wynagrodzenie za usługi audytu jakościowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła - interpretacja podatkowa Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 lipca 2020 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.255.2020.1.BJ.

Przedmiotem wniosku o interpretację był stan faktyczny, w którym wnioskodawca, produkujący podzespoły i części dla branży samochodowej, nabywa od zagranicznych kontrahentów usługi klienckiego audytu jakościowego. Usługi te polegają przede wszystkim na walidacji oraz przeprowadzaniu centralnych audytów w celu sprawdzenia jakości komponentów dostarczanych przez dostawców na potrzeby ich wykorzystywania przy wytwarzaniu produktów przez wnioskodawcę.

Wnioskodawca wnioskował o potwierdzenie, czy jest obowiązany jako płatnik pobrać podatek u źródła z tytułu płatności realizowanych za opisane usługi. W jego ocenie obowiązek taki nie powstaje, gdyż nabywane przez niego usługi nie stanowią usług doradczych, zarządzania i kontroli lub podobnych, z których przychody są opodatkowane podatkiem u źródła.

Organ podatkowy uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.

Pełnienie funkcji członka zarządu spółki zależnej przez członka zarządu jednostki dominującej bez wynagrodzenia nie skutkuje powstaniem po stronie spółki zależnej przychodu z nieodpłatnego świadczenia - interpretacja podatkowa Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 lipca 2020 r., sygn. 0111-KDWB.4010.6.2020.1.APA.

Skutki podatkowe pełnienia funkcji członka zarządu bez wynagrodzenia są przedmiotem licznych kontrowersji.
Sytuacja taka może skutkować powstaniem u spółki przychodu z nieodpłatnego świadczenia. W stanie faktycznym będącym przedmiotem omawianej interpretacji członkiem zarządu spółki – wnioskodawcy była osoba, która jednocześnie wchodzi w skład zarządu spółki wyższego szczebla, niebędącej co prawda bezpośrednim udziałowcem wnioskodawcy, ale pośrednio sprawującej nad nim kontrolę. Zdaniem wnioskodawcy w takim przypadku sprawowanie funkcji członka zarządu przez taką osobę bez wynagrodzenia nie skutkuje powstaniem u wnioskodawcy przychodu.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe. Organ wskazał, że spółka dominująca ma interes w zarządzaniu swoją spółką zależną, w tym poprzez obsadzenie jej zarządu, nawet jeżeli to ta spółka dominująca ponosi koszt wynagrodzenia takiej osoby. Beneficjentem powołania członka zarządu w spółce zależnej jest zatem spółka dominująca. Organ zauważył ponadto, że w przedstawionym stanie faktycznym wnioskodawca nie ma możliwości rezygnacji ze świadczenia, gdyż z uwagi na to, że podlega on przepisom ustawy o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (tzw. „ustawa kominowa”), obowiązuje go zakaz ustalenia wynagrodzenia dla członka zarządu, który jednocześnie pełni funkcję członka zarządu w spółce wyższego szczebla.

Sfinansowanie pracownikom kosztów transportu z miejsca pracy do miejsca zamieszkania taksówkami i samochodami służbowymi nie generuje po ich stronie przychodu do opodatkowania - interpretacja podatkowa Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 lipca 2020 r., sygn. 0114-KDIP3-2.4011.339.2020.1.JK3.

Przedmiotem wniosku o interpretację było zdarzenie przyszłe, w którym pracodawca będzie zapewniał pracownikom możliwość bezpłatnego korzystania w godzinach nocnych z organizowanych lub finansowanych przez niego dojazdów z miejsca zatrudnienia do miejsca zamieszkania, w związku z brakiem możliwości skorzystania z komunikacji publicznej albo ograniczeniami w dostępie do takiej komunikacji. Przejazdy zapewniane przez pracodawcę będą realizowane za pomocą różnego rodzaju środków transportu, przy czym jest możliwe, że w uzasadnionych przypadkach przejazdy mogą być również realizowane samochodami służbowymi oraz taksówkami. Pracodawca powziął wątpliwość, czy zapewnienie pracownikom dojazdów z pracy do miejsca zamieszkania innymi środkami transportu, niż te, o których mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o PIT, wiąże się z obowiązkiem rozpoznania po stronie pracowników korzystających z tych przejazdów przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń. Zgodnie z powołanym przepisem, zwolniona od podatku jest wartość świadczenia otrzymanego przez pracownika z tytułu organizowanego przez pracodawcę dowozu pracowników autobusem w rozumieniu art. 2 pkt 41 ustawy Prawo o ruchu drogowym. W pozostałych przypadkach przychód z tytułu zapewnienia pracownikowi transportu może podlegać opodatkowaniu.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał jednak, że w opisanym przypadku po stronie pracowników korzystających z tych przejazdów przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń w ogóle nie powstanie. Opierając się na wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13) organ zauważył, że przejazdy są organizowane w interesie pracodawcy oraz nie przyniosą pracownikom korzyści w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musieliby ponieść. Tym samym nie będą oni beneficjentami nieodpłatnych świadczeń.

Otrzymane i przechowywane w formie elektronicznej potwierdzenie wysyłki korekty faktury jest wystarczającym dowodem uprawniającym do obniżenia podstawy opodatkowania - interpretacja podatkowa Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 lipca 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.326.2020.1.MT.

Warunkiem obniżenia podstawy opodatkowania w związku z wystawieniem faktury korygujące jest posiadanie przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Jeżeli podatnik nie uzyskał potwierdzenia, to może obniżyć podstawę opodatkowania, jeżeli dokonał udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.

W stanie faktycznym będącym przedmiotem omawianej interpretacji, wnioskodawca wdrożył u większości swoich kontrahentów system wystawiania i przesyłania faktur oraz faktur korygujących w formie elektronicznej. E-faktury wystawiane przez wnioskodawcę są udostępniane kontrahentom za pośrednictwem specjalnej platformy bądź rozsyłane do właściwego odbiorcy z serwera firmowego za pośrednictwem dedykowanego adresu mailowego. W związku z tym wnioskodawca powziął wątpliwość, czy dla obniżenia podstawy opodatkowania wystarczające jest otrzymane i przechowywane w formie elektronicznej potwierdzenie wysyłki korekty faktury generowane przez system elektroniczny. Drugie pytanie wnioskodawcy dotyczyło tego, czy w przypadku braku otrzymania elektronicznego potwierdzenia odbioru faktury korygującej od kontrahentów niewspółpracujących z wnioskodawcą w systemie elektronicznym, ale którzy wyrazili zgodę na wystawianie faktur elektronicznych, wystarczające do obniżenia podstawy opodatkowania jest posiadanie elektronicznego potwierdzenia doręczenia faktury korygującej na dedykowaną skrzynkę mailową kontrahenta wskazaną w umowie pomiędzy stronami dotyczącej wymiany faktur w formie elektronicznej.

Ostatnia wątpliwość wnioskodawcy dotyczyła tego, czy w przypadku braku potwierdzenia odbioru faktury korygującej od pozostałej grupy kontrahentów, czyli takich, z którymi wymiana dokumentów odbywa się formie papierowej, wystarczające dla obniżenia podstawy opodatkowania w przypadku braku pocztowego zwrotnego potwierdzenia odbioru jest posiadanie dowodu nadania i/lub elektronicznego potwierdzenia doręczenia wiadomości mailowej zawierającej prośbę o potwierdzenie odbioru konkretnej faktury korygującej lub posiadanie potwierdzenia dokonania zwrotu na rachunek bankowy odbiorcy kwoty wynikającej z faktury korekty bądź wyciągu z rachunku bankowego, z którego wynika, że kontrahent dokonał potrącenia kwoty wynikającej z faktury korygującej.

Organ potwierdził, że w każdym z opisanych przypadków obniżenie podstawy opodatkowania jest dopuszczalne, przy czym w odniesieniu do trzeciego pytania zaznaczył, że wnioskodawca nabędzie prawo do obniżenia podstawy opodatkowania nie wcześniej niż w deklaracji składanej za okres rozliczeniowy, w którym spełni warunek podjęcia udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej oraz będzie w posiadaniu stosownej dokumentacji, z której będzie wynikało, że kontrahent jest świadomy realizacji transakcji zgodnie z warunkami określonymi na fakturze korygującej, m.in. wyciągu bankowego, z którego wynika potrącenie lub zwrot kwoty zawartej na określonej fakturze korygującej. Istotne jest zatem łączne spełnienie powyższych warunków.

Zmiana zasad opodatkowania elektrowni wiatrowych z mocą wsteczną niezgodna z Konstytucją - wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 lipca 2020 r., sygn. K 4/19.

Zasady opodatkowania elektrowni wiatrowych podatkiem od nieruchomości od lat rodzą wątpliwości. W ostatnim czasie źródłem kontrowersji były przepisy ustawy z dnia 7 czerwca 2018 r. o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw, które w istotny sposób zmieniły zasady opodatkowania tego rodzaju elektrowni. Rady dwóch gmin zawnioskowały do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności z Konstytucją art. 17 ust. 2 tej ustawy, w zakresie, w jakim wprowadził z mocą wsteczną art. 2 pkt 1 i 6 oraz art. 3 pkt 1 tej ustawy. Choć ustawa została uchwalona 7 czerwca 2018 r., to niektóre korzystne dla podatników, a niekorzystne dla gmin zmiany w zakresie opodatkowania weszły w życie z dniem 1 stycznia 2018 r., a więc ze skutkiem wstecznym. W konsekwencji gminy musiały zwracać podatnikom zapłacony wcześniej podatek.

Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności art. 17 pkt 2 ww. ustawy z wywodzoną z art. 2 Konstytucji zasadą nieretroaktywności, czyli niedziałania prawa wstecz. Zgodnie z orzeczeniem Trybunału, przepis ten utraci traci moc obowiązującą w omawianym zakresie po upływie 18 miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw, co nastąpiło 4 sierpnia 2020 r.

Jednocześnie w komunikacie opublikowanym na stronie internetowej Trybunału Konstytucyjnego wskazano, że w okresie odroczenia terminu utraty mocy obowiązującej zakwestionowanej regulacji ustawodawca ma obowiązek doprowadzić do stanu zgodnego z Konstytucją, co będzie wymagało ustanowienia odpowiednich rozwiązań ustawowych i zrekompensowania gminom strat poniesionych w następstwie wprowadzenia z mocą wsteczną regulacji wpływającej na obniżenie ich dochodów z podatku od elektrowni wiatrowych. Na tym etapie nie wiadomo jednak, czy nastąpi to poprzez zobowiązanie przedsiębiorców do uiszczenia podatku, czy też straty poniesione przez gminy zostaną zrekompensowane przez Skarb Państwa.

Wszczęcie postępowania karnoskarbowego w celu zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego może stanowić nadużycie prawa - wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 lipca 2020 r., sygn. I FSK 128/20.

Wszczynanie postępowań karnoskarbowych w celu zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego jest częstą praktyką organów podatkowych. Jednak w wyroku z dnia 22 lipca 2019 r. (sygn. I SA/Wr 366/19) Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uznał, że takie działanie może stanowić nadużycie prawa, a wówczas nie wywiera ono skutku w postaci zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania. Zdaniem sądu organ ścigania nie może poprzestać na wszczęciu postępowania karnoskarbowego, nie podejmując żadnych dalszych czynności, zwłaszcza w ramach procedury, w której nie uczestniczy podatnik, a od której uzależniony jest upływ terminu przedawnienia. Działania organu powinny bowiem zmierzać do prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe. Jednocześnie sąd administracyjny jest uprawniony do weryfikacji, czy wszczęcie postępowania karnoskarbowego w danym przypadku było merytorycznie uzasadnione.

Wyrok WSA we Wrocławiu został zaskarżony przez organ podatkowy. Wyrokiem z 30 lipca 2020 r. Naczelny Sąd Administracyjny utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie. Do chwili obecnej pisemne uzasadnienie wyroku NSA nie zostało jeszcze opublikowane.

Wyrok NSA ma istotne znaczenie praktyczne. W przypadku, w którym doszło do zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego z uwagi na wszczęcie postępowania karnoskarbowego, warto dokonać analizy zasadności wszczęcia takiego postępowania.

Projekt tzw. estońskiego CIT

W dniu 31 lipca 2020 r. Ministerstwo Finansów opublikowało wstępny projekt zmian legislacyjnych w zakresie tzw. estońskiego CIT. Zmiany mają polegać na nowelizacji ustawy o CIT, poprzez wprowadzenie dwóch nowych, alternatywnych wariantów rozliczania podatku dochodowego od osób prawnych:

• Wariant pierwszy: ryczałt od dochodów spółek kapitałowych, wiążący dochód do opodatkowania z kategoriami prawa bilansowego i polegający na znacznej modyfikacji podstawowych zasad opodatkowania, obowiązujących w ustawie o CIT. Stawka podatku wzrośnie do 15% dla małych i 25% dla pozostałych podatników, przy czym będzie mogła zostać obniżona przy znacznych inwestycjach o 5 pkt proc. Wspólnik będzie mógł odliczyć od podatku z dywidendy część podatku zapłaconego przez spółkę. W konsekwencji łączne opodatkowanie może wynieść 25% dla małego podatnika (z możliwością obniżenia o 5 pkt proc.) i 30% dla pozostałych podatników (także z możliwością obniżenia o 5 pkt proc.).
• Wariant drugi: specjalny fundusz inwestycyjny, który w sensie ekonomicznym umożliwia szybsze rozliczenie amortyzacji środków trwałych w kosztach podatkowych.
  Zasady opodatkowania pozostaną takie, jak dotychczas, w tym możliwe będzie równoległe korzystanie z wszelkich preferencji podatkowych.

Skorzystanie z obu wariantów będzie obwarowane licznymi warunkami. Poniżej przedstawiamy niektóre z nich.

W szczególności uprawnione do skorzystania z proponowanych wariantów będą podmioty, których łączne przychody z działalności osiągnięte w poprzednim roku podatkowym lub wartość średnich przychodów z działalności, obliczona na ostatni dzień poprzedniego roku podatkowego, z okresu opodatkowania ryczałtem, nie przekroczyły 50 mln zł liczonych z uwzględnieniem kwoty należnego podatku od towarów i usług.

Wśród warunków korzystania z pierwszego wariantu (estoński CIT) wskazać należy na obowiązek zwiększania wydatków na wytworzenie lub nabycie określonych, fabrycznie nowych środków trwałych bądź na opłaty ustalone w umowie leasingu tych środków.

Proponowane przepisy wymagają wzrostu nakładów o 15 proc. (nie mniej niż 20 tys. zł) w okresie dwuletnim lub 33 proc. (nie mniej niż 50 tys. zł) w przypadku dużych inwestycji w ciągu czterech lat.

Aktualnie projekt jest w fazie prekonsultacji. Uwagi i opinie do projektu można składać na adres estonskicitkonsultacje@mf.gov.pl w terminie do 23 sierpnia 2020 r. W najbliższym czasie projekt ma zostać wpisany do Wykazu Prac Legislacyjnych Rady Ministrów.