Uzyskany od ubezpieczyciela zwrot wypłaconego odszkodowania nie jest przychodem - wyrok NSA z dnia 29 listopada 2022 r., sygn. akt II FSK 726/20.

Wyrok zapadł w sprawie spółki świadczącej usługi kurskie. Wypłaca ona klientom odszkodowania za szkody związane z przewozem towarów (m.in. za zwłokę w doręczeniu czy za szkody rzeczowe w przesyłkach). Następnie, w ramach zawartej umowy ubezpieczenia, występuje o zwrot wypłaconych kwot od ubezpieczyciela. W ocenie spółki wypłacone klientom kwoty nie stanowią dla niej kosztu podatkowego (zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 uCIT), a uzyskane od ubezpieczyciela zwroty wypłaconych kwot – przychodu (zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a uCIT).

Dyrektor KIS był innego zdania. Wskazał, że art. 12 ust. 4 pkt 6a uCIT dotyczy wyłącznie zwrotu „tego samego”, a nie „takiego samego” wydatku, który poniósł podatnik. Kwoty wypłacone przez ubezpieczyciela będą więc stanowić dla spółki przychód.

Z taką wykładnią nie zgodziły się sądy administracyjne obu instancji. WSA w Warszawie wskazał na związek funkcjonalny pomiędzy kwotami otrzymanymi przez spółkę od ubezpieczyciela a wypłaconym przez nią wcześniej odszkodowaniem. W sytuacji, gdy spółka nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wypłaconych na rzecz klientów kwot, a następnie otrzymuje zwrot ich równowartości od ubezpieczyciela, to spełnione są warunki z art. 12 ust. 4 pkt 6a uCIT. Odmienna wykładnia rodziłaby sytuację, w której spółka nie mogłaby pomniejszyć przychodu o odszkodowanie wypłacone klientom, a musiałaby zapłacić podatek od jego równowartości przekazanej jej przez ubezpieczyciela. NSA podzielił ten pogląd w całości.

Brak możliwości wspólnego rozliczenia małżonków, gdy jedno z nich korzysta z opodatkowania tzw. podatkiem liniowym - wyrok NSA z dnia 2 grudnia 2022 r., sygn. akt II FSK 934/20.

Wyrok dotyczy możliwości wspólnego rozliczenia w PIT małżonków, w sytuacji, gdy jeden z nich jest przedsiębiorcą korzystającym z opodatkowania tzw. podatkiem liniowym i podejmuje decyzję o zawieszeniu działalności gospodarczej, a następnie o jej likwidacji.

Podatnik – przedsiębiorca prowadził działalność gospodarczą, korzystając z opodatkowania w PIT tzw. podatkiem liniowym. Po jakimś czasie zawiesił wykonywaną działalność gospodarczą, a jeszcze później ją zlikwidował. W okresie zawieszenia działalności gospodarczej podatnik nie osiągnął żadnych przychodów z tej działalności oraz nie wykonywał żadnych czynności z nią związanych, uzyskując jedynie przychody z umowy o pracę. W ocenie podatnika, w rozliczeniu za rok podatkowy, w którym jego działalność gospodarcza pozostawała zawieszona, a następnie została zlikwidowana, mógł on skorzystać ze wspólnego rozliczenia z małżonką na preferencyjnych warunkach.

Ze stanowiskiem przedsiębiorcy nie zgodził się organ podatkowy, który zaznaczył, iż sam wybór opodatkowania podatkiem liniowym stanowi przesłankę utraty możliwości wspólnego opodatkowania dochodów obojga małżonków. Ze stanowiskiem tym nie zgodził się WSA we Wrocławiu, wskazując, że podatnik mógł skorzystać z preferencyjnego rozliczenia za rok podatkowy, w którym jego działalność gospodarcza pozostawała zawieszona, a następnie nastąpiła jej likwidacja, skoro w tym roku nie osiągnął przychodów z tej działalności.

Odmiennego zdania był NSA. W jego ocenie, sam wybór przez podatnika skorzystania z opodatkowania podatkiem liniowym (art. 30c uPIT) przesądza o niemożliwości łącznego opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez oboje małżonków. Wskazał, iż w okresie zawieszenia działalności gospodarczej istnieje możliwość podejmowania pewnych czynności np. w zakresie zabezpieczenia źródła przychodów.

Nierzetelna faktura VAT bez możliwości rozliczenia w PIT - wyrok NSA z dnia 30 listopada 2022 r., sygn. akt II FSK 953/20.

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą. Organ podatkowy zakwestionował mu prawo do zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, zarzucając, iż część faktur nie odzwierciedla rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, chociaż towar wykazany w tych fakturach był faktycznie dostarczany, rozpakowywany, metkowany i odsprzedawany, a więc podatnik poniósł faktycznie koszt nabycia tych towarów.

WSA w Gliwicach podzielił stanowisko prezentowane przez podatnika, że zgodnie z uPIT legitymowanie się formalnie i merytorycznie poprawną fakturą VAT nie jest materialnoprawną przesłanką zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu. Faktura VAT ma bowiem jedynie walor dokumentacyjno-dowodowy. Kluczowe jest rzeczywiste poniesienie kosztu w celu uzyskania przychodu. Ze stanowiskiem tym nie zgodził się NSA, który wskazał, że do uznania wydatku za koszt podatkowy nie jest wystarczające samo faktyczne poniesienie wydatku, ale także prawidłowe udokumentowanie operacji gospodarczej.

Pojazd niespełniający definicji pojazdu samochodowego ze 100% odliczeniem podatku naliczonego - interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 25 listopada 2022 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.677.2022.2.WN.

Podatnik prowadzący działalność gospodarczą m.in. w zakresie przetwarzania danych i zarządzaniem stronami internetowymi, podjął decyzję o budowie profesjonalnego bolidu wyścigowego. Pojazd ten ma być wykorzystywany do celów reklamowych podczas imprez sportowych, będzie oklejony logo firmy podatnika oraz współpracujących z nim sponsorów. Charakteryzować go mają unikatowe cechy, w tym specjalnie opracowany silnik, opony, miernik pracy silnika. Tego rodzaju pojazdy nie będą dopuszczone do ruchu drogowego, a jazda nimi odbywać się będzie wyłącznie w trakcie zamkniętych zawodów sportowych.

W złożonym wniosku o interpretację indywidulną podatnik zapytał, czy od faktur VAT dokumentujących budowę pojazdu oraz koszty późniejszej jego eksploatacji (m.in. obsługi serwisowej) przysługiwać mu będzie prawo odliczenia 100% podatku naliczonego.

Dyrektor KIS potwierdził, że tak, wskazując, że takiego rodzaju pojazd, który nie jest dopuszczony do ruchu drogowego, a jego transport odbywa się z wyłącznie na lawecie, nie jest objęty ograniczeniami prawa do odliczenia VAT wynikających z art. 86a ustawy o VAT (tj. odliczeniem tylko 50% podatku). W sytuacji, gdy przeznaczenie i konstrukcja pojazdu nie pozwalają na dopuszczenie pojazdu do ruchu drogowego, nie mamy do czynienia z pojazdem samochodowym, o którym mowa w art. 2 pkt 34 uVAT.

Brak obowiązku zapłaty akcyzy w przypadku najmu samochodu - wyrok NSA z dnia 23 listopada 2022 r., sygn. akt IGSK 138/19.

NSA wypowiedział się na temat konieczności zapłaty podatku akcyzowego w przypadku wynajmu krótkoterminowego samochodu za granicą w celu przywozu dokumentów klienta do Polski.

Podatnik prowadzący działalność doradczą, mający siedzibę w Polsce, ale obsługujący również klientów zagranicznych, przewoził dokumenty jednego z klientów z Niemiec do Polski. W tym celu wynajęty został samochód w wypożyczalni w Niemczech, który po wykorzystaniu został zwrócony w wypożyczalni na terenie Polski. Podatnik powziął wątpliwość, czy taki krótkotrwały wynajem samochodu wiązać się będzie z koniecznością zapłaty podatku akcyzowego. Jego zdaniem, przemieszczenie wynajętego samochodu z Niemiec do Polski należy zakwalifikować jako wewnątrzwspólnotowe nabycie samochodu osobowego. Nie powstanie tu obowiązek podatkowy, gdyż ten uzależniony jest od momentu nabycia prawa do rozporządzania pojazdem jako właściciel, co w przypadku najmu pojazdu nie nastąpi.

Organ podatkowy nie podzielił stanowiska podatnika i uznał, że taki krótkotrwały najem pojazdu rodzi powstanie obowiązku podatkowego i konieczność zapłaty akcyzy. . Sądy administracyjne przyznały jednak rację podatnikowi. Jak wskazał WSA we Wrocławiu, najem nie wchodzi w zakres pojęcia nabycia prawa do rozporządzania jak właściciel i tym samym nie powstaje obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym w związku z wewnątrzwspólnotowym nabyciem samochodu (zgodnie art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym). NSA podzielił tę argumentację w całości.

Wzrost wysokości kar za wykroczenia i przestępstwa skarbowe w 2023 r.

W związku ze wzrostem w 2023 r. wysokości kwoty minimalnego wynagrodzenia w dwóch etapach: od 1 stycznia 2023 r. do kwoty 3.490 zł, a od 1 lipca 2023 r. do kwoty 3.600 zł, wzrosną również wysokości kar za wykroczenia i przestępstwa skarbowe wymierzane w oparciu o przepisy kodeksu karnego skarbowego (KKS).

Zgodnie z KKS, wykroczeniem skarbowym jest czyn zabroniony przez kodeks pod groźbą kary grzywny określonej kwotowo, jeżeli kwota uszczuplonej lub narażonej na uszczuplenie należności publicznoprawnej albo wartość przedmiotu czynu nie przekracza pięciokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia w czasie jego popełniania (art. 53 par. 3 KKS).

Wzrost kwoty minimalnego wynagrodzenia będzie mieć więc wpływ na kwalifikację danego czynu zabronionego jako wykroczenia skarbowego lub jako przestępstwa skarbowego. Wskazana wyżej kwota graniczna pomiędzy wykroczeniem a przestępstwem skarbowym wrośnie do kwoty 17.450 zł w pierwszym półroczu przyszłego roku.

Nowe wysokości kar za wykroczenia skarbowe wynosić będą:

• kara grzywny od 349 zł do 69.800 zł;
• maksymalny mandat karny wyniesie 17.450 zł;
• maksymalna kara grzywny nałożona wyrokiem nakazowym wyniesie 34.900 zł.

Nowe wysokości kar za przestępstwa skarbowe (w pierwszym półroczu 2023 r.):

• kara grzywny od 1.163,30 zł do 33.503.040 zł;
• maksymalna kara grzywny nałożona wyrokiem nakazowym wyniesie 9.306.400 zł.

Powyższe kwoty odpowiednio wzrosną po zmianie wysokości kwoty minimalnego wynagrodzenia w drugim półroczu 2023 r.

Zwolnienie z PIT dla tzw. frankowiczów przez kolejne dwa lata.

Ministerstwo Finansów opublikowało projekt rozporządzenia zmieniającego dotychczasowe rozporządzenie w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe.

Projekt zakłada:

• przedłużenie zaniechania poboru podatku dochodowego z ww. tytułu o kolejne dwa lata i objęcie nim dochodów bądź przychodów uzyskanych w okresie od 1 stycznia 2023 r. do 31 grudnia 2024 r.;
• w przypadku PIT kontynuowanie zaniechania poboru dotyczyć ma:
  • wierzytelności umorzonych osobie fizycznej z tytułu kredytu mieszkaniowego lub
  • świadczeń otrzymanych przez osobę fizyczną z tytułu kredytu mieszkaniowego udzielonego w walucie obcej lub w złotych, lecz nominowanego lub indeksowanego do waluty obcej, w związku z powstaniem przychodu z tytułu zastosowania ujemnego oprocentowania;
• w przypadku CIT kontynuowanie zaniechania poboru dotyczyć ma dochodu odpowiadającego równowartości umorzonych kwot wierzytelności z tytułu kredytów mieszkaniowych, od tej części kapitału, od której następuje zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych.