Wsteczna korekta stawek amortyzacyjnych jest dopuszczalna - wyrok WSA w Gliwicach z 15 grudnia 2022 r., sygn. akt I SA/Gl 1288/22.

W wydanym orzeczeniu WSA w Gliwicach zajął stanowisko w przedmiocie możliwości obniżenia przez podatnika stawki amortyzacyjnej za lata ubiegłe – wstecz. Zdaniem Sądu wsteczna korekta stawek amortyzacyjnych jest dopuszczalna, jeżeli tylko nie przedawniło się jeszcze zobowiązanie podatkowe.

Orzeczenie zapadło w następującym stanie faktycznym. Podatnik – spółka w ramach prowadzonej działalności wykorzystuje środki trwałe podlegające amortyzacji tzw. metodą liniową. Ze względu na istotną zmianę otoczenia biznesowego, Spółka rozważa powrót do stosowania stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych (załącznik do uPIT i uCIT). W odniesieniu do części środków trwałych wiązać się to będzie z obniżeniem lub podwyższeniem odpisów amortyzacyjnych. Spółka planuje dokonać takiej korekty nie tylko na przyszłość, ale również wstecz.

Spółka zwróciła się o wydanie indywidualnej interpretacji w przedmiocie możliwości zmiany stawki amortyzacyjnej również w odniesieniu do lat ubiegłych. W jej ocenie, prawo do samodzielnego kształtowania stawek amortyzacyjnych wynika z art. 16i ust. 5 uCIT i nie jest ograniczone tylko dla okresów przyszłych. Dyrektor KIS nie podzielił tego stanowiska. Wskazał, iż spółka nie może modyfikować kosztów uzyskania przychodów (a korekta stawek amortyzacyjnych będzie miała taki skutek) w dowolnym momencie i za dowolny okres w przeszłości według własnego uznania, jeżeli nie mamy do czynienia z okolicznością stanowiącą podstawę dla dokonania takiej korekty, a okoliczności wskazane przez spółkę tego warunku nie spełniają.

Ze stanowiskiem tym nie zgodził się WSA w Gliwicach. Wskazał, że możliwość korekty stawek amortyzacyjnych „wstecz” wynika nie tylko z wykładni art. 16i ust. 5 uCIT, ale również z art. 81 par. 1 OrdPu, dopuszczającego możliwość korekty uprzednio złożonej deklaracji podatkowej aż do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Powołał się również na przełomowy wyrok NSA z 3 lutego 2022 r. (sygn. II FSK 1413/19), w którym to Sąd kasacyjny jednoznacznie opowiedział się za możliwością korygowania stawek amortyzacji za okresy rozliczeniowe, które nie uległy jeszcze przedawnieniu.

Przejęcie spółki osobowej przez spółkę kapitałową bez CIT - wyrok NSA z 17 stycznia 2023 r., sygn. akt II FSK 1343/20.

Spółka z o.o. ma zamiar połączenia ze spółką jawną poprzez jej przejęcie w trybie uproszczonym, tj. bez podwyższania kapitału zakładowego spółki przejmującej i wydawania udziałów wspólnikom spółki przejmowanej. W wyniku połączenia cały majątek spółki przejmowanej (spółki jawnej) zostanie przeniesiony na spółkę przejmującą (spółkę z o.o.) w drodze sukcesji uniwersalnej, a spółka jawna zostanie rozwiązana bez przeprowadzenia likwidacji, zgodnie z art. 493 par. 1 KSH.

W złożonym wniosku o wydanie podatkowej interpretacji indywidualnej spółka z o.o. zapytała, czy połączenie przez przejęcie spółki osobowej, w której spółka z o.o. jest wspólnikiem, będzie skutkować powstaniem po stronie spółki z o.o. przychodu podlegającego opodatkowaniu CIT. Zdaniem spółki, wskutek takiego połączenia nie powstanie przychód podatkowy. Odmiennego zdania był Dyrektor KIS, wskazując na art. 12 ust. 1 uCIT, zgodnie z którym za przychód uznać należy każdą wartość wchodzącą do majątku podatnika, powiększającą jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną (w analizowanej sprawie będzie to majątek spółki jawnej).

Innego zdania był WSA w Rzeszowie, który uchylił wydaną interpretację. Uznał, iż przedmiotowe połączenie musi być rozpatrywane w kategoriach objęcia udziałów przez wspólników spółki osobowej w zamian za wkład niepieniężny wniesiony do spółki kapitałowej. Zastosowanie będą miały więc przepisy art. 12 ust. 4 pkt 4 i pkt 11 uCIT, a nie przepis wskazany przez organ podatkowy. NSA podzielił to stanowisko, wskazując, iż w sprawie nie należy ustalać przychodów na zasadach ogólnych (art. 12 ust. 1 uCIT), tylko w oparciu o przepisy wskazane przez sąd I instancji.

Ponoszone przez pracodawcę koszty legalizacji pracy są przychodem dla pracownika-cudzoziemca - interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 18 stycznia 2023 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4011.886.2022.1.MKA.

Spółka będąca jedną z czołowych firm na światowym rynku technologii, zatrudnia oraz planuje w przyszłości zatrudnić pracowników, w tym cudzoziemców spoza Unii Europejskiej. Uzyskuje dla nich zezwolenia na pracę, jak również pokrywa koszty pozostałych procedur imigracyjnych (w tym zezwoleń na pobyt czasowy). W związku tym ponosi również dodatkowe opłaty (za wydanie wizy, skarbową za pełnomocnictwa dla Spółki oraz pracowników) oraz koszty tłumaczeń przysięgłych dokumentów niezbędnych w procedurach imigracyjnych.

W złożonym wniosku o interpretację indywidualną spółka zapytała, czy pokrywane przez nią koszty stanowią dla pracownika nieodpłatne świadczenie powodujące powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu uPIT. Zdaniem spółki, brak jest podstaw prawnych do takich twierdzeń. Spółka powołała się na wyrok TK z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13) i wynikające z niego warunki, które muszą zostać spełnione łącznie, aby nieodpłatne świadczenie było przychodem pracownika z art. 12 ust. 1 uPIT. W ocenie spółki, warunek korzyści dla pracownika nie został tu spełniony, gdyż to ona jako pracodawca ponosi korzyść w związku z legalizacją pobytu pracowników.

Organ wydający interpretację indywidualną nie podzielił stanowiska spółki. Wskazał, że przepisy prawa nie nakładają na pracodawcę obowiązku pokrycia kosztów legalizacji pracy oraz kosztów legalizacji pobytu cudzoziemca. W przypadku braku świadczenia ze strony spółki, to pracownik musiałby ponieść te koszty. Tym samym spółka działa nie w swoim interesie, a w interesie pracownika, pozwalając uniknąć mu wydatków. W konsekwencji Dyrektor KIS uznał, że spółka jako płatnik musi uwzględnić te świadczenia jako uzyskany przez pracownika przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 uPIT.

Przeniesienie nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego bez konsekwencji w VAT - interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 29 listopada 2022 r., sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.540.2022.4.OS.

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której wynajmuje na rzecz innych podmiotów dwa budynki handlowo-usługowe. Budynki te są więc wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT. Wnioskodawca postanowił wycofać ww. nieruchomości z prowadzonej działalności gospodarczej i kontynuować wynajem na rzecz podmiotów trzecich w ramach najmu prywatnego. Jednocześnie zamierza on nadal działać w zakresie najmu ww. budynków w charakterze czynnego podatnika VAT, nie korzystając ze zwolnienia.

W złożonym wniosku o interpretację indywidualną podatnik zapytał, czy fakt wycofania nieruchomości z działalności gospodarczej i przeznaczenie jej do najmu prywatnego będzie neutralne podatkowo i nie spowoduje konieczności korygowania VAT. Zdaniem podatnika, przedmiotowa czynność nie będzie powodować skutków w zakresie podatku VAT, gdyż ww. budynki będą nadal wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT (polegających na świadczeniu usług najmu), a on sam nie traci statusu podatnika podatku VAT. Z tych samych przyczyn na podatniku nie będzie ciążył obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego w odniesieniu do nieruchomości będących przedmiotem najmu.

Dyrektor KIS podzielił stanowisko podatnika. Wskazał, że przekazanie ww. nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego podatnika nie stanowi zmiany sposobu ich wykorzystania, jak również z racji dalszego ich wynajmu będą one wykorzystywane do czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Na podstawie art. 45 uKAS organ podatkowy nie może żądać informacji, które może pozyskać we własnym zakresie - wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2023 r., sygn. akt II FSK 1243/22.

NSA wydał wyrok dotyczący zakresu uprawnień organu podatkowego do żądania informacji i dokumentów na podstawie art. 45 uKAS podczas prowadzonej kontroli podatkowej.

Jak wynika ze stanu faktycznego sprawy, w stosunku do jednego z kontrahentów spółki organ podatkowy wszczął kontrolę podatkową i w związku z tym wydał postanowienie, w którym zażądał od spółki przedstawienia szeregu informacji i dokumentów (w tym kopii umowy najmu wraz z aneksami oraz zanonimizowanej umowy najmu z przewidywanymi warunkami zawarcia umowy). W uzasadnieniu żądania organ wskazał, że prowadzi kontrolę podatkową innego podmiotu, a żądane informacje i dokumenty są konieczne do prawidłowego rozstrzygnięcia kontroli, tj. ustalenia wysokości kwoty podatku. Jako podstawę swojego działania wskazał art. 45 uKAS.

Spółka wniosła zażalenie na wydane postanowienie, odmawiając przekazania ww. dokumentów i informacji, ale organ podatkowy II instancji utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy. WSA w Łodzi przyznał rację organom podatkowym, oddalając skargę podatnika.

NSA nie podzielił stanowiska WSA oraz organów podatkowych. Jak wskazał, art. 45uKAS nie daje organowi podatkowemu nieograniczonego prawa do żądania informacji i dokumentów. Organ podatkowy nie ma prawa żądania od spółki informacji przetworzonych (a za taką uznać należy zanonimizowaną umowę najmu z przewidywanymi warunkami zawarcia umowy). Za bezpodstawne uznać należy również żądanie od spółki dokumentów, które organ podatkowy może pozyskać we własnym zakresie od podmiotu kontrolowanego, np. umowy, której kontrolowany jest stroną.  Sąd podkreślił jednocześnie, że wszelkie wątpliwości co do zakresu uprawnień organu podatkowego, winny być interpretowane na korzyść podatnika.

Pakiet SLIM VAT 3.

Rada Ministrów przyjęła projekt pakietu zmian zakładający nowelizację kilku ustaw podatkowych, w tym ustawy o VAT, zwany pakietem SLIM VAT 3. Projekt trafi teraz do Sejmu. Główne zmiany mają wejść w życie 1 kwietnia bieżącego roku.

Do najważniejszych założeń zaliczyć należy:

• podwyższenie z 1,2 mln euro do 2 mln euro brutto limitu wartości sprzedaży małego podatnika w uVAT (status małego podatnika daje możliwość m.in. jednorazowej amortyzacji oraz wpłaty zaliczek za okresy kwartalne),
• rozszerzenie możliwości dysponowania środkami na rachunku VAT (będzie nimi można opłacić także podatek od wydobycia niektórych kopalin, podatek od sprzedaży detalicznej, tzw. podatek cukrowy, tzw. podatek od produkcji okrętowej, podatek tonażowy oraz podatek – opłatę od „małpek”),
• dostosowanie przepisów o sankcjach w VAT do wyroku TSUE z 15 kwietnia 2021 r., sygn. C-935/19 (tj. wymierzając dodatkowe zobowiązanie podatkowe, organy podatkowe biorąc pod uwagę całokształt okoliczności, w których wystąpił błąd w rozliczeniach, będą mogły uznaniowo miarkować procentową wysokość sankcji VAT),
• uporządkowanie zasad stosowania kursu walutowego przy korekcie podstawy opodatkowania VAT (zarówno przy korekcie zmniejszającej, jak i przy korekcie zwiększającej będzie stosowany co do zasady kurs z faktury pierwotnej),
• brak obowiązku posiadania faktur VAT przy WNT przy odliczaniu podatku naliczonego z tego tytułu,
• dyrektor KIS będzie wydawał nie tylko WIS, lecz także WIA (dzisiaj wydawane przez dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu), wiążące informacje taryfowe (WIT) oraz wiążące informacje o pochodzeniu (WIP) – dzisiaj wydawane przez dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie. Zlikwidowana zostanie opłata za wniosek o wydanie WIS,
• uproszczenia związane z raportowaniem rozliczeń dotyczących fakturowania (m.in. dostosowanie warunków wystawienia faktury VAT do e-paragonu),
• zmiany w prowadzeniu ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących (m.in. możliwość rezygnacji z obowiązku drukowania dokumentów fiskalnych),
• regulacja kwestii przekazywania środków między rachunkami VAT w grupie (tj. możliwość przekazywania środków z rachunku VAT członka grupy na rachunek VAT przedstawiciela tej grupy),
• likwidacja obowiązku uzgadniania z fiskusem w formie protokołu proporcji do odliczenia podatku naliczonego (wystarczające będzie zawiadomienie urzędu skarbowego),
• zwiększenie kwoty pozwalającej na uznanie, że proporcja odliczenia określona przez podatnika wynosi 100% (w sytuacji, gdy proporcja ta przekroczyła u podatnika 98%, z obecnych 500 zł do 10.000 zł).

Komplementariusz z ubezpieczeniem społecznym i zdrowotnym.

Począwszy od 1 stycznia 2023 r., na skutek zmian przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r., poz. 1009), komplementariusz spółki komandytowo-akcyjnej został objęty obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi i ubezpieczeniem zdrowotnym. Dla celów tych ubezpieczeń jest on traktowany jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność.