Ustanowienie nieodpłatnej służebności przesyłu nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia - wyrok NSA z dnia 12 kwietnia 2018 r., sygn. II FSK 882/16

Wyrok NSA dotyczył spółki będącej przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym. W skład majątku spółki wchodziły sieci wodociągowe i kanalizacyjne, które w świetle Kodeksu cywilnego były odrębnymi rzeczami ruchomymi i częściami składowymi przedsiębiorstwa spółki. Spółka zawierała z właścicielami nieruchomości, na których znajdowało się urządzenie przesyłowe, umowy o ustanowienie służebności przesyłu bez wynagrodzenia. Spółka wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji podatkowej w zakresie kwalifikacji skutków podatkowych takich umów na gruncie podatku dochodowego.

W odpowiedzi organ podatkowy wskazał, iż podstawową cechą nieodpłatnego świadczenia jest sytuacja, w której otrzymujący przysporzenie, w tym przypadku spółka, nie będzie zobowiązana do jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego, np. obniżki ceny z tytułu świadczonej usługi.

W ujęciu prawnym i gospodarczym zasadnicza cecha służebności przesyłu tkwi w regule ustalenia odpowiedniego wynagrodzenia. Jeżeli zatem ustanowiona zostanie służebność przesyłu bez wynagrodzenia wystąpi przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy, polegające na tym, że spółka nie jest zobowiązana płacić za korzystanie z cudzej nieruchomości.

Sprawa ostatecznie trafiła do NSA, który nie zgodził się ze stanowiskiem organu podatkowego, wskazując, że odpłatność nie jest ustawową cechą służebności przesyłu, stąd może ona zostać ustanowiona nieodpłatnie. W konsekwencji ustanowienie nieodpłatnej służebności przesyłu nie może być traktowane jako świadczenie nieodpłatne w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Zryczałtowany podatek od wygranych w konkursach nie ma zastosowania w stosunku do przedsiębiorców - wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2018 r., sygn. II FSK 989/16

Sprawa dotyczyła spółki, która w celu polepszenia efektywności prowadzonej działalności gospodarczej organizowała konkursy motywacyjne skierowane do jej pracowników, współpracowników będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej oraz współpracowników będących przedsiębiorcami. W związku z tym zwrócono się z wnioskiem o wydanie interpretacji podatkowej w kwestii tego, czy wartość wygranych będzie u wszystkich wskazanych wyżej osób stanowiła przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem zryczałtowanym w wysokości 10%.

W odpowiedzi organ podatkowy wskazał, iż konkursy organizowane przez spółkę, których celem będzie uzyskanie jak najlepszych wyników sprzedażowych, noszą de facto cechy programu motywacyjnego, a nie konkursu. Przedmiotowe nagrody są związane z osiągnięciem najlepszych rezultatów sprzedaży produktów spółki w zorganizowanej przez spółkę akcji sprzedażowej, a przekazywana nagroda stanowi dla jej uczestników dodatkową gratyfikację (premię) za dobre wyniki sprzedaży, a nie nagrodę w konkursie. W konsekwencji wartość nagród uzyskiwanych przez osoby, które wykonują czynności w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, stanowić będzie dla tych osób przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

NSA nie podzielił wprawdzie stanowiska organu, że nie mamy tu do czynienia z konkursem, ale jednocześnie uznał za prawidłowe stanowisko organu w kontekście skutków podatkowych po stronie współpracowników będących przedsiębiorcami. W ocenie NSA nie ma podstaw, by przedsiębiorca, który prowadzi działalność gospodarczą i w ramach tej działalności bierze udział w konkursie, w którym wygrywa nagrodę, opodatkował ją inaczej niż jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zatrzymana kaucja może być traktowana jak wynagrodzenie z tytułu dostawy towarów - wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2018 r., sygn. akt I FSK 967/16

Postępowanie dotyczyło spółki prowadzącej działalność gospodarczą na rynku części zamiennych do pojazdów mechanicznych. W zamian za dostarczone części zamienne klienci spółki byli zobowiązani do zapłaty ceny oraz przekazania spółce zużytych części. W celu zabezpieczenia zobowiązania klientów do przekazania zużytych części spółka otrzymywała od klientów kaucje pieniężne. W przypadku niewywiązania się przez klienta z zobowiązania do przekazania zużytych części w ustalonym terminie, kaucja podlegała zatrzymaniu przez spółkę. Spółka wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji podatkowej, pytając, czy zatrzymana przez nią kaucja powinna podlegać opodatkowaniu VAT. W ocenie spółki, kaucja nie stanowiła wynagrodzenia z tytułu usługi lub dostawy towarów w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT, w związku z tym nie powinna podlegać opodatkowaniu VAT. Organ podatkowy nie zgodził się z interpretacją spółki.

Sprawa ostatecznie trafiła przed NSA, który uznał, że kwota kaucji otrzymana od kontrahenta i następnie zatrzymana w związku z niewywiązaniem się przez kontrahenta z jego obowiązków wobec spółki stanowi wynagrodzenie z tytułu dokonanej dostawy. Dlatego też przepadek kaucji podlega opodatkowaniu VAT. Natomiast w sytuacji, gdy kaucja nie przepada, nie mamy do czynienia z usługą ani dostawą towarów i w tym zakresie nie podlega ona opodatkowaniu VAT.

Usługi doradczo-informacyjne nabywane na potrzeby zarządzania funduszami inwestycyjnymi mogą podlegać zwolnieniu z opodatkowania VAT - wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2018 r., sygn. akt I FSK 1028/16

Sprawa dotyczyła towarzystwa funduszy inwestycyjnych, które na potrzeby zarządzania funduszami nabywało usługi doradczo-informacyjne polegające na pozyskiwaniu, opracowywaniu i dostarczaniu aktualnych informacji ekonomicznych, danych i analiz gospodarczych, w tym giełdowych oraz informacji politycznych mających wpływ na światowe rynki kapitałowe. W związku z tym towarzystwo wniosło o potwierdzenie, czy przedmiotowe usługi podlegają zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 Ustawy o VAT.

W ocenie organu podatkowego nabywana przez towarzystwo usługa jest typową kompleksową usługą odpłatnego nabywania informacji w określonym i pożądanym zakresie oraz praktycznego ich zastosowania w obrocie gospodarczym i jako taka nie została wymieniona w art. 43 ust. 1 Ustawy o VAT, a w rezultacie nie podlega zwolnieniu z opodatkowania tym podatkiem.

Rozstrzygając wskazaną powyżej sprawę NSA wskazał, iż w celu ustalenia, czy usługi doradztwa informacyjno-inwestycyjnego świadczone przez osobę trzecią na rzecz towarzystwa funduszy inwestycyjnych mieszczą się w zakresie pojęcia zarządzania funduszami inwestycyjnymi do celów zwolnienia należy zbadać, czy usługi te są nierozerwalnie związane z działalnością właściwą dla towarzystwa w taki sposób, że jego skutkiem jest spełnianie szczególnych i istotnych funkcji zarządzania funduszem inwestycyjnym. Zdaniem NSA, usługa opisana we wniosku o wydanie interpretacji zawiera elementy informacyjne, doradcze, analityczne, a także narzędzia pozwalające wykorzystać te elementy do realizacji bieżącej polityki inwestycyjnej danego funduszu i jako taka spełnia wskazane wyżej warunki, a tym samym jest usługą podlegającą zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 Ustawy o VAT.

Nowe zasady wydawania interpretacji podatkowych – projekt nowelizacji Ordynacji podatkowej.

W dniu 10 kwietnia 2018 r. Ministerstwo Finansów opublikowało projekt nowelizacji przepisów Ordynacji podatkowej. Zmiany dotyczą przede wszystkim trybu wydawania indywidualnych interpretacji podatkowych w przypadku, gdy elementem stanu faktycznego będą transakcje z podmiotami powiązanymi. W takich przypadkach projekt wprowadza instytucję tzw. wniosku grupowego.
Zgodnie z założeniami, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe obejmuje transakcje lub inne czynności z udziałem podmiotu powiązanego, interpretację indywidualną wydawać się będzie wyłącznie na wniosek złożony wspólnie przez wszystkie podmioty powiązane biorące udział w transakcji.

Podatnicy będą zobowiązani do wskazania szeregu okoliczności związanych z transakcjami objętymi wnioskiem grupowym, w tym m.in. korzyści związanych z przeprowadzeniem tych transakcji, jak również rodzajów powiązań pomiędzy podmiotami powiązanymi. Niewskazanie tych informacji będzie skutkowało brakiem mocy wiążącej interpretacji.

Co ważne, interpretacje indywidualne wydane przed dniem wejścia w życie nowych przepisów, które zgodnie z nowymi zasadami podlegałyby wnioskowi grupowemu, wygasną z dniem wejścia w życie nowelizacji, chyba że podatnik, który uzyskał taką interpretację, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie nowych przepisów przekaże organowi podatkowemu dodatkowe informacje wymagane dla wniosku grupowego na podstawie nowych przepisów.

Podatek od nieruchomości komercyjnych – projekt nowelizacji.

W dniu 6 kwietnia 2018 r. Ministerstwo Finansów opublikowało komunikat na temat nowelizacji w zakresie podatku od nieruchomości komercyjnych. Zmiany mają związek z negocjacjami w tym zakresie prowadzonymi z Komisją Europejską.

Przewidywane zmiany mają polegać na:

• opodatkowaniu minimalnym podatkiem dochodowym tylko tych budynków (ich części), które są oddane do odpłatnego używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze;
• objęciu minimalnym podatkiem dochodowym wszystkich budynków z jednoczesnym wprowadzeniem wyłączenia dla budynków mieszkalnych oddanych do używania w ramach programów rządowych i samorządowych dotyczących budownictwa
społecznego;
• ustalenia progu opodatkowania w wysokości 10 mln zł dla podatnika (a nie jak dotychczas dla każdego budynku);
• wprowadzeniu możliwości wystąpienia podatnika do organu podatkowego z wnioskiem o zwrot nadpłaconego podatku minimalnego (ponad kwotę podatku);
• wprowadzeniu szczególnej klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania dedykowanej specjalnie dla podatku minimalnego od nieruchomości komercyjnych.