Dla celów zastosowania 50-proc. kosztów uzyskania przychodu wartość honorarium autorskiego może być określona na podstawie czasu pracy twórczej w powiązaniu z konkretnym utworem - – interpretacja ogólna Ministra Finansów z 15 września 2020 r., sygn. DD3.8201.1.2018.

Zasady rozliczania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych rodzą wiele wątpliwości. W celu ich rozwiania w styczniu 2019 r. Ministerstwo Finansów przedstawiło projekt interpretacji ogólnej w tej sprawie i rozpoczęło konsultacje dotyczące jej treści. Po blisko dwóch latach interpretacja została wreszcie opublikowana.

Najważniejsze tezy interpretacji ogólnej Ministra Finansów są następujące:

• dla potraktowania części wynagrodzenia jako honorarium autorskiego i zastosowania wobec niego 50-proc. kosztów uzyskania przychodów niezbędne jest: (i) powstanie w ramach stosunku pracy utworu będącego przedmiotem prawa autorskiego, (ii) dysponowanie obiektywnymi dowodami potwierdzającymi stworzenie przez pracownika utworu będącego przedmiotem prawa autorskiego, przy czym dowodem może być oświadczenie pracodawcy i pracownika stwierdzające, że została wykonana praca twórcza, jeżeli określa, jaki utwór powstał oraz (iii) wyraźne wyodrębnienie honorarium autorskiego od innych składników wynagrodzenia pracownika – twórcy;
• z uwagi na szczególne regulacje ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w celu skorzystania przez programistę z podwyższonych kosztów uzyskania przychodu, jego umowa o pracę powinna przewidywać, iż majątkowe prawa autorskie do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracownikowi, a nie pracodawcy;
• do honorarium wypłacanego pracownikowi przed powstaniem utworu również mogą znaleźć zastosowanie 50-proc. koszty uzyskania przychodu;
• nie ma przeszkód, aby podwyższone koszty uzyskania przychodu stosowano również przy wypłacie wynagrodzenia za miesiąc, w którym pracownik lub wykonawca umowy cywilnoprawnej przebywał na urlopie lub na zwolnieniu lekarskim;
• podwyższone koszty uzyskania przychodu mogą mieć zastosowanie wyłącznie do wynagrodzenia stanowiącego honorarium, nie zaś do całego przychodu ze stosunku pracy, w związku z czym nie można nimi objąć np. świadczeń z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych;
• jeżeli dzieło ostatecznie nie powstało, pracodawca nie ma obowiązku korygowania kwot wpłaconych zaliczek, bowiem w danym okresie wpłacał je w prawidłowej wysokości, licząc, że zamawiany utwór powstanie; jeśli jednak utwór nie powstał, chociażby w formie nieukończonej, to wówczas konieczna może być korekta rozliczenia podatkowego przez podatnika w zeznaniu rocznym;
• pracodawca i pracownik mogą swobodnie ustalać wysokość honorarium autorskiego;
• nie ma przeszkód, aby wartość honorarium autorskiego była określana na podstawie czasu pracy twórczej w powiązaniu z konkretnym utworem.

Zryczałtowany przychód pracownika z tytułu wykorzystania samochodu służbowego do celów prywatnych obejmuje koszt paliwa - – interpretacja ogólna Ministra Finansów z 11 września 2020 r., sygn. DD3.8201.1.2020.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy o PIT, wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości 250 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika do 1.600 cm³ oraz 400 zł miesięcznie dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1.600 cm³. Liczne spory dotyczyły tego, jakie koszty należy kwalifikować do tego ryczałtu. Największe kontrowersje związane były z kosztami paliwa. W celu wyjaśnienia wątpliwości Minister Finansów wydał interpretację ogólną.

Zgodnie z interpretacją, do ryczałtu kwalifikują się koszty związane z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu, takie jak: paliwo, ubezpieczenie, wymiana opon, bieżące naprawy oraz okresowe przeglądy, które zakład pracy musi ponieść, aby samochód był sprawny i mógł uczestniczyć w ruchu drogowym.

Natomiast do ryczałtu nie wliczają się dodatkowe koszty, takie jak opłaty za parking i za przejazd autostradą.

Wartość strat w środkach obrotowych z tytułu wyłudzonych kredytów stanowi dla banku koszt uzyskania przychodu - – interpretacja podatkowa Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 września 2020 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.243.2020.1.MK.

Przedmiotem interpretacji było ustalenie czy bank jest uprawniony do zaliczenia wartości strat w środkach obrotowych z tytułu wyłudzonych kredytów i pożyczek w związku z oszustwem polegającym na „kradzieży tożsamości” do kosztów uzyskania przychodu. We wniosku bank argumentował, że pomimo stosowania przez niego środków prewencyjnych, nie jest on w stanie wyeliminować występowania przypadków oszustw polegających na kradzieży tożsamości, w związku z którymi ponosi trwałą stratę, stanowiącą niezamierzoną konsekwencją ponoszonego ryzyka gospodarczego.

Dyrektor KIS uznał, że opisane we wniosku straty w środkach obrotowych mogą zostać zaliczone przez bank do kosztów uzyskania przychodu. Jednocześnie zaznaczył, że strata powinna mieć charakter definitywny, co oznacza, że bank powinien wykazać, iż doszło do ostatecznego, pewnego uszczuplenia majątku, które zostało potwierdzone przez odpowiednie organy.

Zawarcie umowy przeniesienia własności akcji ze zobowiązaniem do zwrotu własności nie skutkuje powstaniem przychodu u przenoszącego własność akcji - – interpretacja podatkowa Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 września 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.359.2020.1.IZ.

Wniosek o interpretację dotyczył skutków podatkowych planowanej transakcji polegającej na przeniesieniu własności akcji na podmiot trzeci ze zobowiązaniem do zwrotnego przeniesienia ich własności na ich dotychczasowego właściciela. W czasie trwania umowy, nabywca akcji jako ich właściciel, będzie korzystał z praw z akcji w pełnym zakresie, m.in. będzie mu przysługiwało prawo do dywidendy. Z tytułu zawarcia umowy dotychczasowemu akcjonariuszowi będzie przysługiwać od nabywcy wynagrodzenie stanowiące określony procent wartości akcji. Umowa będzie określać termin dokonania zwrotu akcji.

Dyrektor KIS uznał, że zawarcie umowy i przeniesienie własności akcji nie będzie skutkowało powstaniem po stronie dotychczasowego akcjonariusza przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Jednak wynagrodzenie określone w umowie powinno być kwalifikowane jako przychód z zysków kapitałowych, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. d ustawy o CIT.

Świadczenie usług pośrednictwa handlowego w oparciu o model logistyczny dropshippingu dla kontrahentów mających siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce - – interpretacja podatkowa Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 września 2020 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.328.2020.1.PC.

Przedmiotem interpretacji było miejsce opodatkowania usług pośrednictwa handlowego w oparciu o model logistyczny w formie dropshippingu. Usługi wnioskodawcy miały polegać na zbieraniu zamówień od klientów i zawieraniu w ich imieniu umów kupna-sprzedaży z podmiotami zagranicznymi, obsłudze płatności i przekazywaniu zamówień do podmiotu zagranicznego będącego sprzedawcą danego towaru wraz z opłatą za zamówienie oraz pomoc klientom w postępowaniu reklamacyjnym z zagranicznym sprzedawcą. Wnioskodawca miał świadczyć usługi na rzecz podmiotów spoza Unii Europejskiej.

Dyrektor KIS potwierdził, że miejsce świadczenia opisanych usług należy ustalić zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą ustalania miejsca świadczenia usług, o której mowa w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT. Będzie to zatem miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Tym samym, usługi te nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, lecz w kraju, w którym przedsiębiorca zagraniczny posiada siedzibę działalności gospodarczej, zgodnie z przepisami prawa podatkowego obowiązującymi w tym kraju.

Wyrażenie zgody na podjęcie działań zmierzających do rozwiązania umowy przedwstępnej stanowi czynność opodatkowaną VAT - – interpretacja podatkowa Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 23 września 2020 r., sygn. 0114-KDIP4-2.4012.350.2020.1.WH.

W stanie faktycznym będącym przedmiotem interpretacji, wnioskodawcy zawarli przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości. Strony zawarły porozumienia, zgodnie z którym w przypadku zawarcia przez sprzedającego umowy sprzedaży nieruchomości z innym podmiotem niż kupujący albo sprzedaży części lub całości udziałów w kapitale zakładowym sprzedającego przez jego udziałowca na rzecz innego podmiotu niż kupujący, sprzedający będzie zobowiązany do zwrotu kupującemu zapłaconej przez niego na podstawie umowy przedwstępnej zaliczki wraz z odsetkami. Ponadto kupujący będzie zobowiązany zapłacić na rzecz sprzedającego określoną kwotę jako wynagrodzenie za usługę sprzedającego, polegającą na wyrażeniu przez niego zgody na zawarcie porozumienia prowadzącego do rozwiązania umowy przedwstępnej oraz podjęciu działań prowadzących do rozwiązania umowy przedwstępnej tak szybko, jak to będzie możliwe zgodnie z postanowieniami porozumienia.

Wnioskodawcy powzięli wątpliwość, czy tak określona usługa stanowi czynność opodatkowaną VAT, a w konsekwencji, czy jej nabywcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zdaniem wnioskodawców, realizacja opisanych we wniosku świadczeń będzie stanowić świadczenie usług na gruncie ustawy o VAT. Dyrektor KIS uznał to stanowisko za prawidłowe.

Projekt nowelizacji ustaw o PIT i CIT w Sejmie.

Projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw, o którym informowaliśmy w poprzednim newsletterze został skierowany do parlamentu. Sejm niewielką większością głosów zdecydował o przekazaniu projektu do prac w Komisji Finansów Publicznych.

Najważniejszą zmianą przewidywaną przez projekt jest opodatkowanie CIT spółek komandytowych oraz niektórych spółek jawnych. W stosunku do pierwotnego projektu nowelizacji, projekt skierowany do Sejmu zawiera kilka zmian, w tym:

• zmiana definicji spółki nieruchomościowej poprzez przyjęcie do ustalenia proporcji udziału nieruchomości w aktywach spółki wartości bilansowych;
• ograniczenie obowiązku publikowania sprawozdania z realizacji strategii podatkowej do podmiotów, których dane z deklaracji podatkowych są już obecnie podawane do publicznej wiadomości.

Projekt ustawy wprowadzającej tzw. estoński CIT przyjęty przez rząd.

W dniu 28 września 2020 r. Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw. Projekt dotyczy zryczałtowanego podatku od dochodów spółek kapitałowych, zwanego estońskim CIT, którego założenia przedstawiliśmy w sierpniowym newsletterze.

Zgodnie z projektem, z nowej formy opodatkowania będą mogły skorzystać spółki kapitałowe, których udziałowcami i akcjonariuszami są osoby fizyczne i których łączne przychody z działalności osiągnięte w poprzednim roku podatkowym lub wartość średnich przychodów z działalności, obliczona na ostatni dzień poprzedniego roku podatkowego, z okresu opodatkowania ryczałtem, nie przekroczyły 100.000.000 zł z VAT. Spółka taka nie może posiadać udziałów (akcji) w kapitale innej spółki, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym lub w instytucji wspólnego inwestowania, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną oraz innych praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym

Ponadto skorzystać z ryczałtu nie będą mogli podatnicy, których więcej niż 50% przychodów pochodzi:

• z wierzytelności,
• z odsetek i pożytków od wszelkiego rodzaju pożyczek,
• z części odsetkowej raty leasingowej,
• z poręczeń i gwarancji,
• z praw autorskich lub praw własności przemysłowej, w tym z tytułu zbycia tych praw,
• ze zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych,
• z transakcji z podmiotami powiązanymi – w przypadku, gdy w związku z tymi transakcjami nie jest wytwarzana wartość dodana pod względem ekonomicznym lub wartość ta jest znikoma.

Estońskiego CIT nie będą mogły również stosować m.in. przedsiębiorstwa finansowe, instytucje pożyczkowe, spółki działające w specjalnej strefie ekonomicznej, będące w stanie upadłości lub likwidacji oraz utworzone w wyniku podziału lub połączenia, w roku podatkowym, w którym spółka rozpoczęła działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, nie krócej jednak niż przez okres 24 miesięcy.

W projekcie określono także limity dotyczące minimalnego zatrudnienia i kosztów wynagrodzeń pracowniczych.

Podatnik spełniający warunki będzie mógł stosować ryczałt przez cztery następujące po sobie lata podatkowe. Podatnik opodatkowany ryczałtem będzie obowiązany ponosić bezpośrednie nakłady na cele inwestycyjne w wysokości wyższej o:

• 15%, jednak nie mniejszej niż 20.000 zł – w okresie dwóch kolejno następujących po sobie lat podatkowych opodatkowania ryczałtem, albo
• 33%, jednak nie mniejszej niż 50.000 zł – w okresie czterech lat podatkowych, o – w stosunku do ustalonej na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego odpowiednio dwuletni albo czteroletni okres opodatkowania ryczałtem wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 KŚT, z wyłączeniem samochodów osobowych, środków transportu lotniczego, taboru pływającego oraz innych składników majątku służących głównie celom osobistym udziałowców albo akcjonariuszy lub członków ich rodzin.

Podstawę opodatkowania będzie stanowił zysk bilansowy, przy czym w kwocie tej będą również uwzględniane niektóre kategorie świadczeń, takie jak wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą czy ukryte zyski, do których należy m.in. kwota pożyczki (kredytu) udzielonej przez podatnika udziałowcowi albo akcjonariuszowi lub podmiotowi powiązanemu z udziałowcem albo akcjonariuszem oraz odsetki, prowizje, wynagrodzenia i opłaty od pożyczki (kredytu) udzielonej przez te podmioty podatnikowi.

Ryczałt wyniesie:

• 15% podstawy opodatkowania – w przypadku małego podatnika oraz podatnika, którego wartość średnich przychodów nie przekracza wartości maksymalnych przychodów określonych dla małego podatnika;
• 25% podstawy opodatkowania – w przypadku pozostałych podatników.

Ustawa przewiduje także możliwość skorzystania ze specjalnego funduszu inwestycyjnego, który ma umożliwiać szybsze rozliczenie amortyzacji środków trwałych.

Projekt ustawy został skierowany do komisji sejmowej. Nowe przepisy mają wejść w życie od 1 stycznia 2021 r.