W przypadku leasingu operacyjnego leasingobiorca może w całości zaliczać uiszczane opłaty do kosztów uzyskania przychodu i nie ma do nich zastosowania limit z art. 15c uCIT dotyczący kosztów finansowania dłużnego - wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 1 sierpnia 2024 r., sygn. akt I SA/Go 138/24

WSA w Gorzowie Wielkopolskim orzekł, iż opłaty za leasing operacyjny nie można uznać za koszty finansowania dłużnego z art. 15c uCIT, ponieważ nie stanowią one opłat za uzyskanie od leasingodawcy jakichkolwiek środków finansowych, tylko stanowią opłatę za korzystanie z rzeczy – przedmiotu umowy.

Jak wynika ze stanu faktycznego, z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej wystąpiła spółka – podatnik CIT, której przedmiotem działalności jest transport drogowy. Spółka zamierza zawrzeć umowę leasingu operacyjnego. W związku z powyższym zapytała, czy opłaty ponoszone za użytkowanie przedmiotu na podstawie tego rodzaju umowy zgodnie z art. 17b uCIT (leasing operacyjny) stanowić będą dla niej koszty finansowania dłużnego z art. 15c ust. 12 uCIT, podlagające ograniczeniom z art. 15c ust. 1 uCIT. W jej ocenie, ograniczenie to dotyczy tylko części odsetkowej opłat z tytułu leasingu finansowego, a nie ma zastosowania przy leasingu operacyjnym, który jest formą odpłatnego udostępnienia przedmiotu umowy do korzystania.

Ze stanowiskiem tym nie zgodził się dyrektor KIS. Wskazał, iż ograniczenie stosowania art. 15c ustawy CIT wyłącznie do tzw. leasingu finansowego byłoby sprzeczne nie tylko z treścią przepisów ustawy, lecz także naruszałoby zasadę równości podmiotów wobec prawa, bo podatnicy mogliby tak kształtować warunki zawartych umów, aby wykluczyć konieczność stosowania wskazanych ograniczeń.

Interpretację tę uchylił WSA w Gorzowie Wielkopolskim. Zaznaczył, iż uCIT wyodrębnia dwa modele leasingu: operacyjny (art. 17b) oraz finansowy (art. 17f), a zobowiązanie odsetkowe jest typowe tylko dla umowy leasingu finansowego, gdyż w tej umowie wyraźnie wydzielona jest część odsetkowa opłaty (obok kapitału). W przypadku zaś umowy leasingu operacyjnego mamy do czynienia z opłatą za korzystanie z przedmiotu umowy, a nie za uzyskanie jakichkolwiek środków finansowych. Tym samym w przypadku takiego rodzaju umowy nie ma zastosowania limit dotyczący kosztów finansowania dłużnego.

Utworzenie podatkowej grupy kapitałowej daje prawo do zwolnienia z podatku minimalnego przez okres trzech lat - – interpretacja indywidualna dyrektora KIS z dnia 17 lipca 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.278. 2024.1.AW

Dyrektor KIS potwierdził, iż po utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej powstaje nowy podatnik, który przez trzy lata podatkowe korzysta ze zwolnienia z podatku minimalnego, o którym mowa w art. 24ca uCIT.

Z wnioskiem o indywidualną interpretację wystąpiła podatkowa grupa kapitałowa, którą tworzą dwie spółki z o.o. i dwie spółki akcyjne. Pierwszym rokiem podatkowym tej grupy jest okres od 1 stycznia 2024 r. do dnia 31 grudnia 2024 r. W ocenie wnioskodawcy, w pierwszych trzech latach podatkowych podatkowa grupa kapitałowa nie będzie zobowiązana do stosowania przepisów o podatku minimalnym, ze względu na wyłączenie z art. 24ca ust. 14 pkt 1 uCIT, który stanowi, że art. 24ca ust. 1 uCIT nie stosuje się do podatników w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność oraz w kolejnych dwóch latach podatkowych, następujących bezpośrednio po tym roku podatkowym.

Ze stanowiskiem tym zgodził się dyrektor KIS. Wskazał, iż po spełnieniu warunków określonych w art. 1a ust. 2 uCIT, statuujących powstanie podatkowej grupy kapitałowej (m.in. co do rodzaju podmiotów w niej uczestniczących oraz wymogów co do przeciętnego kapitału zakładowego przypadającego na każdą ze spółek uczestniczących), nabywa ona status nowego podatnika i prawo do niestosowania przez trzy lata podatkowe przepisów o minimalnym uCIT.

Datio in solutum wyklucza amortyzację podatkową goodwill (wartości firmy) - interpretacja ogólna ministra finansów z dnia 9 września 2024 r. nr DD5.8203.5.2023

Przedmiotowa interpretacja ogólna została wydana na kanwie rozbieżności interpretacyjnych odnośnie prawa do amortyzacji podatkowej wartości firmy (tzw. goodwill) w sytuacji, gdy wartość ta powstała w drodze datio in solutum (świadczenie w miejsce wykonania).

Zgodnie z art. 16b ust 2 pkt 2 uCIT, amortyzacji podlega wartość firmy, jeśli powstała m. in. w drodze kupna. W związku z faktem, że ustawa nie definiuje pojęcia „kupna” pojawiły się wątpliwości, jakie transakcje mogą zostać zakwalifikowane do tej kategorii, a w szczególności, czy taką transakcją może być datio in solutum. Organy podatkowe wydawały w tym zakresie rozbieżne interpretacje (następnie zmieniane przez szefa KAS), zaś sądy administracyjne stały na stanowisku, że transakcję „kupna”, o której mowa we wskazanym przepisie, należy utożsamiać z umową sprzedaży.

To ostatnie stanowisko podzielił minister finansów w wydanej interpretacji ogólnej.

Brak należytej staranności przy weryfikacji kontrahenta podstawą do odmowy zastosowania stawki 0% przy WDT - wyrok NSA z dnia 27 sierpnia 2024 r., sygn. akt I FSK 1662/20

W wydanym wyroku NSA zajął stanowisko, iż podatnik, który w sposób nienależyty zweryfikował zagranicznego odbiorcy, który okazał się oszustem, nie ma prawa do zastosowania 0% stawki VAT dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Jak wynika z okoliczności faktycznych sprawy, z wnioskiem o indywidualną interpretację podatkową wystąpiła spółka, która większość swoich produktów sprzedaje zagranicznym obiorcom. Na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE. W 2019 r. (a więc jeszcze przed brexitem) spółka otrzymała propozycję współpracy od rzekomego przedstawiciela znanej brytyjskiej firmy. Po weryfikacji kontrahenta (m.in. jego numeru VAT UE) spółka wysłała towar pod wskazany w zamówieniu adres.  Oryginał faktury VAT ze stawką 0% VAT został wysłany do brytyjskiej firmy listem poleconym. Spółka nie otrzymała zapłaty za towar. Jak się później okazało – padła ofiarą oszustwa.

W ocenie spółki, pomimo zaistniałych okoliczności miała ona prawo do zastosowania stawki 0% VAT z tytułu dokonanej dostawy towarów, gdyż dostawa ta spełniała warunki WDT z art. 138 dyrektywy VAT. Dyrektor KIS nie podzielił tego stanowiska. Wskazał, iż towar nie został dostarczony do odbiorcy, na rzecz którego dostawa została zafakturowana i tym samym właściwa jest 23% stawka VAT.

WSA w Szczecinie uchylił tę interpretację, uznając, iż podatnik działał w dobrej wierze i zachował należytą staranność przy nawiązywaniu współpracy z odbiorcą. Wskazał, iż nie można wymagać od podatnika nieograniczonego poszukiwania dowodów na rzetelność kontrahenta. Ze stanowiskiem tym nie zgodził się NSA. W jego ocenie, podatnik nie działał z należytą starannością – m.in. nie zawarł umowy na piśmie, nie zweryfikował rzekomego przedstawiciela brytyjskiej firmy w jej siedzibie, ograniczył się tylko do kontaktów e-mail i telefonicznych, pomimo że po raz pierwszy nawiązywał relację biznesową z danym kontrahentem.

Wystąpienie wspólnika ze spółki komandytowej bez wynagrodzenia nie generuje przychodu u pozostałych wspólników na gruncie ustawy o PIT - interpretacja indywidualna dyrektora KIS z dnia 20 sierpnia 2024 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.417.2024.2.SJ

Dyrektor KIS potwierdził, że w sytuacji wystąpienia wspólnika ze spółki komandytowej bez wynagrodzenia z tego tytułu, po stronie wspólników pozostających w spółce nie powstaje przychód na gruncie ustawy PIT. W sytuacji takiej nie dochodzi bowiem do definitywnego przysporzenia w majątku pozostałych wspólników.

Z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej wystąpiła spółka komandytowa, której dwoma komplementariuszami są osoby fizyczne a komandytariuszem jest spółka z o.o. Komandytariusz planuje wystąpić ze spółki na podstawie porozumienia zawartego pomiędzy wszystkimi wspólnikami. W związku z wystąpieniem ze spółki komandytariusz nie otrzyma żadnego wynagrodzenia ani innego rodzaju przysporzenia majątkowego. W ocenie spółki, taka sytuacja nie będzie rodzić u pozostałych wspólników spółki powstania przychodu na gruncie ustawy PIT. Można ewentualnie mówić o powiększeniu majątku samej spółki, a jej mienie, powstałe w wyniku wniesienia wkładów przez wspólników oraz wskutek prowadzonej działalności, jest majątkiem odrębnym od majątku wspólników.

Ze stanowiskiem tym w całości zgodził się dyrektor KIS. Wskazał, że w wyniku wystąpienia jednego ze wspólników ze spółki komandytowej bez wynagrodzenia, wartość udziałów kapitałowych pozostałych wspólników wzrasta, jednak, aby miało to charakter podatkowego przychodu, przysporzenie musi mieć definitywny charakter. Taka sytuacja miałaby miejsce w przypadku wystąpienia przez wspólnika ze spółki komandytowej za wynagrodzeniem lub w przypadku sprzedaży ogółu swoich praw i obowiązków w tej spółce.

Analogiczne stanowisko przedstawił dyrektor KIS w interpretacji indywidulanej z dnia 27 czerwca 2024 r. sygn. 0112-KDIL2-2.4011.325.2024.2.MM.

Wydanie przez organ podatkowy decyzji o solidarnej odpowiedzialności członka zarządu wraz ze spółką z o.o. w siódmym dniu od momentu wszczęcia postępowania narusza art. 123, art. 192 i art. 200 § 1 OrdPod - wyrok NSA z dnia 22 sierpnia 2024 r., sygn. III FSK 1213/23

Jak wynika ze stanu faktycznego, naczelnik urzędu skarbowego wydał decyzję orzekającą o solidarnej odpowiedzialności prezesa zarządu za zaległości podatkowe spółki z o.o. z tytułu podatku VAT.  Wszczęcie postępowania wobec prezesa zarządu w sprawie solidarnej odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki nastąpiło na trzy tygodnie przed wydaniem powyższej decyzji. W tym samym dniu, w którym wydano postanowienie o wszczęciu postępowania, wydano również postanowienia o włączeniu do sprawy dowodów z postępowania podatkowego dotyczącego spółki oraz postanowienie w sprawie możliwości zapoznania się ze zgromadzonym materiałem dowodowym w sprawie i wypowiedzenia się w sprawie materiału dowodowego. Wszystkie powyższe postanowienia zostały nadane do adresata jedną przesyłką pocztową. Wydanie decyzji o odpowiedzialności solidarnej za zaległości podatkowe spółki nastąpiło w siódmym dniu od doręczenia powyższej przesyłki.   Pomimo zaskarżenia tak wydanej decyzji, została ona utrzymana w mocy przez dyrektora izby administracji skarbowej.

WSA w Gorzowie Wielkopolskim uznał takie działanie organów podatkowych za wadliwe. Sąd stwierdził, że postanowienia o włączeniu dowodów oraz o możliwości zapoznania się i wypowiedzenia w sprawie materiału dowodowego, wysłane do strony postępowania w jednej przesyłce wraz z postanowieniem o wszczęciu postępowania w sprawie, nie wywołują żadnych skutków prawnych.  Uznał ponadto, że zgromadzony materiał dowodowy, na podstawie którego wydano decyzję, był niepełny i nie dawał podstaw do zastosowania art. 116 OrdPod. WSA uznał też, że wydanie decyzji w siódmym dniu od momentu wszczęcia postępowania narusza art. 123 OrdPod (zasada czynnego udziału stron w postępowaniu), art. 192 OrdPod (możliwość wypowiedzenia się przez stronę co do przeprowadzonych dowodów) oraz art. 200 § 1 OrdPod (termin dla strony do wypowiedzenia się co do zebranego materiału dowodowego przed wydaniem decyzji). NSA oddalił skargę kasacyjną organu podatkowego, podzielając w całości stanowisko WSA w Gorzowie Wielkopolskim.

Plany uszczelnienia zasad opodatkowania fundacji rodzinnej

Ministerstwo Finansów pracuje nad projektem ustawy mającym na celu uszczelnienie zasad opodatkowania fundacji rodzinnych. Planowane zmiany zakładają:

• opodatkowanie 19% podatkiem CIT sprzedaży majątku przez fundację rodzinną, jeśli sprzedaż nastąpi przed upływem 15 lat od nabycia, przy czym podatek ten mógłby zostać odliczony od podatku należnego z tytułu wypłaty świadczenia,
• objęcie fundacji rodzinnych przepisami o zagranicznej jednostce kontrolowanej (CFC),
• opodatkowanie dochodów fundacji rodzinnej z udziałów w podmiotach transparentnych podatkowo,
• opodatkowanie najmu nieruchomości przez fundację rodzinną,
• wliczanie świadczeń wypłacanych z fundacji rodzinnej do podstawy obliczenia daniny solidarnościowej,
• obowiązek rozwiązania fundacji rodzinnej przez sąd w przypadku prowadzenia niedozwolonej działalności gospodarczej.

Projekt nowelizacji ustaw o podatkach dochodowych PIT i CIT

Na stronach Rządowego Centrum Legislacji opublikowano główne założenia do projektu zmian w przepisach w podatkach PIT i CIT. Planowana nowelizacji zakłada m.in.:

• zmianę zasad opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek – tzw. estoński CIT,
• zmianę zasad ustalania przychodów i kosztów podatkowych przy łączeniu spółek bez przyznania udziałów lub akcji,
• wprowadzenie wymogu zatrudnienia dla osób korzystających z ulgi IP Box,
• modyfikację zasad obliczania zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów komplementariuszy spółki komandytowej i komandytowo-akcyjnej,
• poszerzenie podstawy obliczenia daniny solidarnościowej o kwalifikowane dochody opodatkowane IP Box oraz świadczenia beneficjentów otrzymane z fundacji rodzinnej,
• objęcie zwolnieniem podatkowym zapomóg otrzymywanych z uwagi na trudną sytuację materialną.

Planowany termin przyjęcia projektu przez Radę Ministrów to III/IV kwartał 2024 r.